Η αλήθεια είναι ότι κάποτε οι μεγάλες καπνοβιομηχανίες προσέφεραν χιλιάδες θέσεις εργασίας στους ντόπιους και στις αγορές που παρασκεύαζαν και διέθεταν τα προϊόντα τους. Αλλά αυτή η εποχή πέρασε, έγινε στάχτη. Όπως έσβησε και η εποχή που οι καπνοβιομηχανίες, μέσω των διαφημιστικών budgets των προϊόντων τους, έδιναν σε μια σειρά από εταιρίες, διαφημιστικές, δημοσίων σχέσεων και προώθησης, τεράστια ποσά, συντηρώντας έτσι ακόμα περισσότερες θέσεις εργασίας, αφού αποτελούσαν το μεγαλύτερο κομμάτι της συνολικής διαφημιστικής δαπάνης όλων των προϊόντων. Ενώ με τους έμμεσους και άμεσους φόρους τους ήταν από τις πρώτες πηγές εσόδων – τουλάχιστον για τη χώρα μας – και σε ποσοστό συμμετοχής στο ΑΕΠ.
Οι σταδιακοί περιορισμοί της διαφήμισης των προϊόντων καπνού, αρχικά από τα ηλεκτρονικά και κατόπιν από τα υπόλοιπα μέσα ενημέρωσης, απέφεραν τεράστιο πλήγμα σε όλες τις αυτές βιομηχανίες. Παρόλα αυτά, οι κυβερνήσεις εξακολουθούσαν να επιβαρύνουν τους καταναλωτές, αυξάνοντας κατά το δοκούν την έμμεση και άμεση φορολογία, ενώ επέβαλαν στις καπνοβιομηχανίες να προειδοποιούν τους καπνιστές – και μάλιστα σε πολλές χώρες με φρικιαστικές εικόνες – για τις επιπτώσεις του καπνίσματος στον οργανισμό τους.
Παρόλα αυτά, οι καπνιστές πολλαπλασιάζονταν ανά τον πλανήτη, με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε σιγά-σιγά, σε όλες σχεδόν τις δυτικές χώρες, στην απαγόρευση του καπνίσματος στους κλειστούς δημόσιους χώρους – και όπως συμβαίνει σε αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και άλλες χώρες – ακόμα και στα αυτοκίνητα των καπνιστών. Ποιος ξέρει, σε λίγο μπορεί να μας απαγορεύσουν να καπνίζουμε ακόμα και στα σπίτια μας ή και στις παραλίες.
Τα τσιγάρα κάποτε, δεν ηταν εμπλουτισμένα με βενζόλιο, νιτροζαμίνες, φορμαλδεΰδη και υδροκυάνιο, ήταν πιο «αγνά». Αυτά τα επικίνδυνα παράγωγα προστέθηκαν στη συνέχεια. Και αυτό προφανώς συνέβη για τον ίδιο λόγο που έγινε και σε πολλά τρόφιμα και άλλα προϊόντα, ενώ μόνο εικασίες μπορούμε να κάνουμε περί αυτού, αφού δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο να μας εξηγήσουν το λόγο.
Ας μας πουν οι υπεύθυνοι των υπουργείων υγείας, την αλήθεια και για τα υπόλοιπα προϊόντα που καταναλώνουν οι άνθρωποι στις αναπτυγμένες χώρες. Όπως, για παράδειγμα, τα προϊόντα κρέατος και τα παράγωγα τους, που είναι εμπλουτισμένα με πολύ πιο επικίνδυνα πρόσθετα, ή τα φρούτα και τα λαχανικά. Ποιες είναι οι επιπτώσεις στην υγεία μας και στο περιβάλλον από τη χρήση των απορρυπαντικών και των διαφόρων σπρέι. Αυτά δεν προκαλούν διάφορες μορφές καρκίνου και γενετικά προβλήματα; Γιατί δεν εφαρμόζουν σχετικές απαγορεύσεις και σε αυτά;
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν αμφισβητεί ότι τα προϊόντα καπνού ευθύνονται, σε ένα ποσοστό, για τον καρκίνο των πνευμόνων, τις καρδιοπνευμονικές παθήσεις, τα καρδιοαγγειακά νοσήματα κλπ. και ότι το κάπνισμα είναι μια άσχημη και κακή συνήθεια, επικίνδυνη ειδικά για τους νέους. Από την άλλη πλευρά, κανείς μέχρι σήμερα, από τον ιατρικό επιστημονικό κόσμο, δεν έχει αποδείξει ότι τα προϊόντα καπνού ευθύνονται αποκλειστικά για τον καρκίνο του πνεύμονα και οποιονδήποτε άλλον. Ενώ η παχυσαρκία, το γρήγορο φαγητό (fast - junk food), η ακινησία, αποτελούν μεγαλύτερη απειλή για την υγεία των ανθρώπων.
Έτσι φθάσαμε σήμερα (για την ακρίβεια εδώ και 25 χρόνια ξεκινώντας από την Αμερική), οι εκάστοτε κυβερνήσεις να νομοθετούν ενάντια στο κάπνισμα, με απόλυτα υποκριτικό και ρατσιστικό τρόπο. Με αποτέλεσμα, κάποιοι πολίτες να φτάνουν σε ακραίες – γελοίες καταστάσεις, όπως για παράδειγμα, διάβαζα πρόσφατα σε ένα ειδησεογραφικό site, μια κυρία στις ΗΠΑ κατήγγειλε το γείτονα της γιατί κάπνιζε ενώ βρισκόταν στο σαλόνι του σπιτιού του, με ανοικτό παράθυρο και ο καπνός που έβγαινε από αυτό, ενοχλούσε τον πιτσιρικά γιο της που έπαιζε στην αυλή. Σε τέτοια υστερικά φαινόμενα οδηγούμαστε και εμείς; ήδη άρχισαν να καταγγέλλουν οι πολίτες ο ένας τον άλλον.
Απαγορεύουν λοιπόν το κάπνισμα, ενάντια στις αρχές της ελεύθερης βούλησης του ανθρώπου, με περισσή υποκρισία, ωθώντας τους καπνιστές στο περιθώριο της κοινωνίας και τιμωρώντας τους παραδειγματικά σαν κοινούς εγκληματίες, με πρόσχημα το κόστος που επιφέρουν στο Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Αν οι κυβερνήσεις θέλουν πραγματικά να πείσουν τους πολίτες των χωρών τους, ότι ενδιαφέρονται για την υγεία τους, ας κηρύξουν τα προϊόντα καπνού και αυτούς που τα παράγουν παράνομους, και όχι τους καπνιστές. Αλλά δεν τολμούν να το πράξουν, όπως δεν τολμούν και πολλά άλλα, οδηγώντας μας εδώ που βρισκόμαστε σήμερα. Διότι τις βολεύει, όπως βολεύει και τους δημόσιους και ιδιωτικούς γιατρούς και τα δημόσια και ιδιωτικά νοσοκομεία, και ας δηλώνουν περί του αντιθέτου.
Δεν διαφωνώ με την απαγόρευση του καπνίσματος στις δημόσιες υπηρεσίες και τους χώρους εργασίας. Αλλά, αντί να απαγορεύσουν το κάπνισμα στα κέντρα μαζικής εστίασης, διασκέδασης και στα μπαρ, γιατί δεν καινοτομούν. Γιατί δεν δίνουν κίνητρα σε νέους επιχειρηματίες να ανοίξουν νέους χώρους αποκλειστικά και μόνο για μη καπνιστές. Με ποια δημοκρατική λογική, πρέπει οι επτά στους δέκα Έλληνες που καπνίζουν να κάνουν χώρο στους τρεις που δεν καπνίζουν, οι οποίοι στο τέλος της ημέρας, δεν αποτελούν κανένα σοβαρό ποσοστό επί των εσόδων των παραπάνω καταστημάτων;
Από την άλλη πλευρά υποχρεώνουν τους καπνιστές να πληρώνουν όχι μόνο τους αυξημένους έμμεσους και άμεσους φόρους κατανάλωσης, αλλά και τα τσουχτερά πρόστιμα επιπλέον. Για να μην αναφερθούμε στη δοκιμασία που θα υποστούν από ένα σημείο και μετά όσοι καταγγέλλονται, με την εξευτελιστική προσαγωγή τους, σαν κοινοί εγκληματίες, στα αστυνομικά τμήματα λόγω του αυτόφωρου. Αυτό αποτελεί την επιτομή της υποκρισίας!
Στοιχεία από πρόσφατες έρευνες που έχουν γίνει σε όλο τον κόσμο, δείχνουν ότι παρά τους περιορισμούς και τις προειδοποιήσεις, τα προϊόντα καπνού παρουσιάζουν αύξηση τζίρου πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων. Και αυτό διότι η επιλογή και το δικαίωμα στην απόλαυση, έστω και ενός βλαβερού, για την υγεία του ανθρώπου, προϊόντος δεν επηρεάζεται από κατασταλτικά μέτρα.