Με βάση τα παραπάνω και με την κατά κεφαλήν κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού στη χώρα μας σε 100 περίπου λίτρα ετησίως (η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη δεκάδα των χωρών με τη μεγαλύτερη κατανάλωση εμφιαλωμένου νερού ανά άτομο στην Ευρώπη) ο κλάδος των εμφιαλωμένων νερών θα έπρεπε να ευημερεί. Από τους πλέον αναπτυσσόμενους κλάδους της ευρύτερης βιομηχανίας τροφίμων και ποτών, οι εμφιαλωτές νερού βλέπουν την κατανάλωση των επώνυμων προϊόντων του κλάδου να παρουσιάζει πτωτική τάση τα τελευταία δύο χρόνια. Και αυτό δεν οφείλεται μόνο στη μείωση της αγοραστικής δύναμης των Ελλήνων καταναλωτών, που ξαναανακάλυψαν το νερό της βρύσης, αλλά και στην άνοδο της κατανάλωσης εμφιαλωμένων νερών ιδιωτικής ετικέτας (private label), τα οποία, όπως δείχνει η πρόσφατη έρευνα της ICAP, κατέχουν το 10% του συνόλου των πωλήσεων στα εμφιαλωμένα νερά.

Πιο συγκεκριμένα σύμφωνα με την έρευνα παρατηρούνται τα εξής:

-           Μείωση 8% παρουσίασε η κατανάλωση εμφιαλωμένων νερών στη χώρα μας το 2011, έναντι ποσοστού μείωσης 4,5% το 2010.

-           Η ζήτηση για εμφιαλωμένα νερά καλύπτεται από εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα, το δε εξωτερικό εμπόριο του κλάδου είναι ιδιαίτερα περιορισμένο.

-           Το μεγαλύτερο μερίδιο επί του όγκου παραγωγής καταλαμβάνουν τα μεταλλικά νερά (72% περίπου) και ακολουθούν τα επιτραπέζια και ανθρακούχα νερά. 

Ο κλάδος των εμφιαλωμένων νερών περιλαμβάνει αξιόλογο αριθμό μικρομεσαίων επιχειρήσεων και ολιγάριθμες μεγάλες εταιρείες, οι οποίες είτε ασχολούνται αποκλειστικά με την εμφιάλωση νερού, είτε δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο κλάδο τροφίμων και ποτών. Οι τελευταίες μεταβολές και προοπτικές εξέλιξης του κλάδου παρουσιάζονται στην τελευταία έκδοση της σχετικής Κλαδικής Μελέτης που εκπόνησε η Διεύθυνση Οικονομικών Μελετών της ICAP Group Α.Ε.

Η κ. Σταματίνα Παντελαίου, Διευθύντρια Οικονομικών και Κλαδικών Μελετών της ICAP, σημειώνει σχετικά με τις εξελίξεις στην αγορά των εμφιαλωμένων νερών: «Η εγχώρια κατανάλωση εμφιαλωμένων νερών (σε λίτρα) αυξήθηκε την περίοδο 1990-2008 με μέσο ετήσιο ρυθμό ανόδου 12%. Ωστόσο, το 2009, ο ρυθμός ανόδου επιβραδύνθηκε σημαντικά (αύξηση μόλις 2%), ενώ το 2010 η αγορά παρουσίασε πτώση 4,5% και το 2011 περαιτέρω μείωση της τάξεως του 8%.

Η ζήτηση καλύπτεται ουσιαστικά από εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα, εφόσον τα εισαγόμενα αφορούν μόλις το 1% της αγοράς. Οι εξαγωγές κυμαίνονται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Όσον αφορά στη διάθρωση της αγοράς, η κατηγορία των φυσικών μεταλλικών νερών καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της εγχώριας παραγωγής εμφιαλωμένων νερών, αποσπώντας μερίδιο 72% το 2011. Ακολουθεί με διαφορά η κατηγορία των επιτραπέζιων νερών με 23,5% και η κατηγορία των ανθρακούχων με 4,5% περίπου».

Οι μεγαλύτερες εταιρείες του κλάδου έχουν οργανωμένα και εκτεταμένα δίκτυα διανομής που καλύπτουν όλη σχεδόν την επικράτεια. Αντίθετα, οι μικρού μεγέθους επιχειρήσεις που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να διευρύνουν τα δίκτυα πωλήσεών τους, βασίζονται κυρίως στην απ’ ευθείας διάθεση των προϊόντων τους στην τοπική αγορά.

Η ζήτηση των εμφιαλωμένων νερών χαρακτηρίζεται από εποχικότητα. Η ανεπάρκεια του δικτύου ύδρευσης σε διάφορες περιοχές, η φυσική έλλειψη νερού κυρίως στις νησιωτικές περιοχές, η τουριστική κίνηση και η στροφή σημαντικής μερίδας καταναλωτών σε πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες, αποτελούν τους παράγοντες που επηρεάζουν τη συνολική ζήτηση των εν λόγω προϊόντων.

Οι τρέχουσες δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις οι οποίες συμπιέζουν το διαθέσιμο εισόδημα των καταναλωτών, έχουν επηρεάσει γενικότερα και τις πωλήσεις προϊόντων μέσω των super – markets.

Οι καταναλωτές είτε περιορίζουν τις αγορές τους είτε στρέφονται σε οικονομικότερες λύσεις. Ως εκ τούτου, παρατηρείται αύξηση των πωλήσεων εμφιαλωμένων νερών ιδιωτικής ετικέτας (private label) εις βάρος των επώνυμων προϊόντων. Το ποσοστό συμμετοχής των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας στις συνολικές πωλήσεις εμφιαλωμένων νερών (σε αξία) μέσω των super – markets εκτιμάται γύρω στο 10% τον τελευταίο χρόνο, παρουσιάζοντας ανοδικές τάσεις.