Με την τεχνολογία σήμερα να βοηθάει στην ενημέρωση και τη διαφάνεια για τις τιμές στα διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες, ενδιαφέρονται οι Έλληνες καταναλωτές να τη χρησιμοποιήσουν ώστε να πληρώσουν ένα προϊόν σε χαμηλότερη τιμή; Σαφώς ναι. Οι βιομηχανικές/εμπορικές επιχειρήσεις και οι διάφορες επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών είναι διατεθειμένες να συμβάλουν σε αυτή την επιδίωξη; Μάλλον όχι! Όπως τουλάχιστον αποδεικνύεται από τις αυξήσεις των τιμών στα περισσότερα προϊόντα/υπηρεσίες.
Αυτή, η παράλογη δυναμική αύξησης των τιμών που παρουσιάζεται στα διάφορα προϊόντα και υπηρεσίες, για τα οποία, δεδομένης της κρίσης, οι περισσότερες εταιρίες στις αγορές του εξωτερικού επανεξέτασαν την τιμολογιακή πολιτική τους, έχω την αίσθηση πως αποτελεί ελληνικό φαινόμενο. Η πρακτική των επιχειρήσεων του εξωτερικού να προσαρμόζουν τις τιμές τους στα δεδομένα της αγοράς θα πρέπει να αποτελέσει και παράδειγμα προς μίμηση για τις ελληνικές επιχειρήσεις και ιδιαίτερα γι’ αυτές που κινούνται στο χώρο των υπηρεσιών και ειδικότερα των τουριστικών.
Είναι αδιανόητο, π.χ., να υπάρχουν ξενοδοχειακές μονάδες στο εξωτερικό με πολύ υψηλότερο επίπεδο εξυπηρέτησης σε πολλούς ανταγωνιστικούς τουριστικούς προορισμούς, όπως στην Ισπανία, την Τουρκία, την Ιταλία κ.α. οι οποίες προχωρούν σε μειώσεις τιμών συμπεριλαμβάνοντας έξτρα παροχές στις προσφορές τους, και εμείς εδώ, όπου ο τουρισμός αποτελεί την τρίτη μεγαλύτερη πηγή σε έσοδα για το κράτος, να δείχνουμε πως δεν αντιλαμβανόμαστε τη σκληρή, σημερινή πραγματικότητα.
Χρειάζεται αλλαγή στόχευσης, 180Ο μάλιστα. Η εποχή, για τα πολλά και μη «ποιοτικά» προ-κλεισμένα ξένα γκρουπ τουριστών, που κατέκλυζαν τους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς με το ένα τρίτο του κόστους που χρειαζόταν να πληρώσει ο Έλληνας τουρίστας, για το ίδιο χρονικό διάστημα, σε κάποιο ξενοδοχείο της Κρήτης ή της Ρόδου, αλλά και άλλων προσφιλών προορισμών πέρασε ανεπιστρεπτί. Οι υπεύθυνοι θα πρέπει να στρέψουν την προσοχή τους στην ενδυνάμωση των «ποιοτικών» ξένων και εγχώριων τουριστών, προσαρμόζοντας την τιμολογιακή πολιτική τους έτσι ώστε να το κατορθώσουν.
Είναι γνωστό, ότι ο Έλληνας τουρίστας (τουλάχιστον αυτός που έχει ακόμα σήμερα τη δυνατότητα), κατά τη διάρκεια των διακοπών του ξοδεύει πολύ περισσότερα για τη διασκέδαση και τη διατροφή του από πολλούς ξένους, με αποτέλεσμα να βοηθά τον τζίρο του συνόλου των τοπικών τουριστικών επιχειρήσεων.
Στη Νέα Υόρκη, εδώ και πολλά χρόνια, τα μεγάλα ξενοδοχεία δημιουργούν πακέτα προσφορών, που αγγίζουν το 20%-30% των κανονικών τιμών, για διαμονή το Σαββατοκύριακο των Νεοϋορκέζων που μένουν εκτός του κέντρου του Μανχάταν αλλά και επισκεπτών από άλλες πόλεις, προκειμένου να τους δώσουν τη δυνατότητα να απολαύσουν τις θεατρικές και μουσικές σκηνές αλλά και τα περίφημα μουσεία της πόλης. Η δε Wall Street Journal, σε πρόσφατο άρθρο της, αναφέρει ότι πολλές επιχειρήσεις προχωρούν σε ειδικά πακέτα προσφορών κοντά στην ημερομηνία πληρωμής των καταναλωτών, γεγονός, που επιφέρει θετικά αποτελέσματα από ότι δείχνουν οι αυξήσεις πωλήσεων των σχετικών επιχειρήσεων.
Μήπως, αφού δεν είμαστε σε θέση να αναθεωρήσουμε και να τοποθετήσουμε τις προτεραιότητες μας σε νέα βάση, με δεδομένη την κρίση, αντιγράψουμε απλώς αυτό που κάνουν οι άλλοι, οι οποίοι φαίνεται πως και μπορούν και θέλουν να προσαρμοστούν στην τρέχουσα κατάσταση;