Ωστόσο, οι «χαμηλές» τιμές δεν αρκούν. Οι επιχειρήσεις πρέπει να μετρήσουν σε βάθος τις αρνητικές επιπτώσεις από τις απολύσεις εξειδικευμένων, Ελλήνων υπαλλήλων καριέρας και την συνήθη αντικατάσταση τους με αλλοδαπούς. Καθώς και τις παράπλευρες απώλειες από τις αποκαλούμενες ανταλλαγές προσωπικού των «προγραμμάτων κατάρτισης». Για τον εξής απλούστατο λόγο: Οι πελάτες τελικά πληρώνουν πολύ ακριβά για μετρίου επίπεδου εξυπηρέτηση, αφού οι περισσότεροι ξένοι υπάλληλοι που εργάζονται στις ελληνικές ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, πέρα από την απειρία τους στερούνται και στοιχειωδών γνώσεων, όχι μόνο των κανόνων εξυπηρέτησης, αλλά και της ελληνικής γλώσσας, ή/και -στις περισσότερες περιπτώσεις- άλλων γλωσσών. 

Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει τους λόγους που οδηγούν μια επιχείρηση – εν προκειμένω μια ξενοδοχειακή – εν μέσω οικονομικής κρίσης να μειώσει το κοστοβόρο εξειδικευμένο προσωπικό της και την καλοκαιρινή περίοδο να το αντικαταστήσει με ανειδίκευτο προσωπικό. Ωστόσο, πριν προχωρήσει σ’ αυτή την απόφαση θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη το πλήγμα που μπορεί να επιφέρει στην ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στον πελάτη και κατά συνέπεια στην εμπειρία του σε σχέση με την υπηρεσία που του παρέχει.

Είναι γνωστό, ότι ένα εξειδικευμένο, αφοσιωμένο και με κίνητρα προσωπικό, εξυπηρετεί καλύτερα τους πελάτες μιας επιχείρησης, έτσι οι πελάτες είναι ευχαριστημένοι με το επίπεδο των υπηρεσιών που απολαμβάνουν και το εκδηλώνουν σε κάθε περίπτωση που θα τους δοθεί η ευκαιρία. Το γεγονός αυτό λειτουργεί σαν ένας ενάρετος κύκλος. Ένας κύκλος που, όμως, ενδέχεται να σπάσει από τις μειώσεις κόστους μιας επιχείρησης που απαιτούνται σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Αυτό που θα πρέπει να απασχολήσει τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, είναι ότι όταν η επιχείρηση λειτουργεί με λιγότερο ή/και ανειδίκευτο προσωπικό, αναπόφευκτα λειτουργεί αρνητικά, δεδομένου ότι το εναπομείναν εξειδικευμένο προσωπικό διακατέχεται από το άγχος που τους προκαλεί η πιθανότητα να απολυθούν και οι ίδιοι αφενός, αλλά και η πίεση να καλύψουν το ίδιο εύρος υπηρεσιών που κάλυπταν οι απολυμένοι συνάδελφοι τους αφετέρου, γεγονός, που μειώνει τον ενθουσιασμό τους και κατ’ επέκταση την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών προς τον πελάτη. Η διαφορά αυτή στην ποιότητα γίνεται αμέσως αντιληπτή από τον πελάτη ο οποίος δικαιολογημένα, επιλέγει μια άλλη ανταγωνιστική επιχείρηση.

Σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις πρέπει να βρούν εναλλακτικούς τρόπους μείωσης του λειτουργικού κόστους τους, οι οποίοι δεν θα υπονομεύουν τόσο την ποιότητα των υπηρεσιών, όσο και το ηθικό του προσωπικού. Και προφανώς δεν αναφέρομαι σε αυξήσεις στις τιμές των παρεχομένων υπηρεσιών. Θα πρέπει να σκεφτούν στρατηγικές λύσεις διατήρησης του ενάρετου κύκλου, αλλά και της -ζωτικής σημασίας- σχέσης μεταξύ της δέσμευσης των εργαζομένων στην επιχείρηση με την ικανοποίηση των πελατών από την ποιότητα των υπηρεσιών, προκειμένου να μη σπάσει ο κύκλος. Με τον τρόπο αυτό θα έρθουν σε πλεονεκτική θέση όταν η κρίση παρέλθει.