Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ απέφυγε να σχολιάσει την παρέμβαση του επικεφαλής της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι, που στοχεύει με διάθεση ενός και πλέον τρισεκατομμυρίου ευρώ να καταπολεμήσει τον διαφαινόμενο αποπληθωρισμό και να τονώσει την οικονομική ανάπτυξη στην ευρωζώνη. Ενώ η Γερμανία είχε εκφράσει ανοιχτά τη διαφωνία της στο εν λόγω πρόγραμμα, τόσο η Γαλλία όσο και η Ιταλία είχαν χαιρετίσει εκ προοιμίου την εφαρμογή των μέτρων νομισματικής χαλάρωσης (quantitative easing).
Όπως δήλωσε στην DW o ευρωβουλευτής των γερμανών χριστιανοκοινωνιστών (CSU) Μάρκους Φέρμπερ, «η αγορά κρατικών ομολόγων βρίσκεται εκτός των ορίων εντολής της ΕΚΤ. Θα έφερνε βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα. Μακροπρόθεσμα θα είχε αρνητικές συνέπειες στην ευρωζώνη. Η ΕΚΤ καταπολεμά κάτι που δεν υπάρχει. Αν δεν συνυπολογιστούν οι τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, τότε δεν υπάρχει αποπληθωρισμός στην ευρωζώνη. Ως εκ τούτου, η ΕΚΤ χρησιμοποιεί τα τελευταία πυρομαχικά που διαθέτει, οδηγούμενη έτσι σε αδυναμία να αναλάβει δράση».
Αντικίνητρο για τις μεταρρυθμίσεις;
Αξιοσημείωτο είναι πάντως ότι το πρόγραμμα Ντράγκι αντιμετωπίστηκε με επιφυλάξεις και από την κοινοβουλευτική ομάδα της ευρωπαϊκής Αριστεράς, που καταγγέλλει ότι η ΕΚΤ προβαίνει σε ένεση ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα αντί να ενισχύσει την πραγματική οικονομία. Το γερμανικό κόμμα της Αριστεράς (Die Linke) σχολίασε ότι τα πρόσθετα κριτήρια που θα ισχύσουν για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο πρόγραμμα συνιστούν «αυθαίρετο εκβιασμό μίας κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα».
Ο Φόλκερ Τράιερ, αναπληρωτής διευθυντής της Γερμανικής Ένωσης Βιομηχανικών και Εμπορικών Επιμελητηρίων αντιλαμβάνεται τους χειρισμούς του Μάριο Ντράγκι. Όπως διευκρίνισε στην DW, «είναι προφανές ότι ο ρυθμός αύξησης των τιμών είναι εξαιρετικά χαμηλός. Ο κίνδυνος αποπληθωρισμού είναι ορατός τουλάχιστον από τις αγορές. Ως εκ τούτου, είναι κατανοητό ότι ο κ. Ντράγκι κάνει σχετικές σκέψεις». Ο Φόλκερ Τράιερ θεωρεί ότι στις Βρυξέλλες υπερισχύουν ενστάσεις πολιτικής και νομικής φύσεως απέναντι στο «τύπωμα χρήματος». Όπως επισήμανε, «είναι κάθε άλλο παρά ένα δοκιμασμένο μέσο ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη. (…) Είναι ένα κακό μήνυμα εφόσον κάποιες χώρες προβούν στο συμπέρασμα ότι η χρηματοδότηση του προϋπολογισμού τους θα εξασφαλιστεί έτσι κι αλλιώς -σε αυτήν την περίπτωση μέσω των κεντρικών τραπεζών».