Ήταν μια χρόνια διαδικασία που χρειάζονταν ιδιαίτερη προσπάθεια, κόστισε εκατομμύρια δολάρια και απαιτούσε να επιβλέπεται από έναν ολόκληρο κρατικό εταιρικό κολοσσό. Το συγκεκριμένο θέμα συζητήθηκε ευρέως και απασχόλησε ιδιαίτερα τον τύπο.
Η Κίνα ελπίζει πως μια τέτοια "καινοτομία", η οποία είναι κατευθυνόμενη από την κυβέρνηση, θα αναζωπυρώσει την οικονομία της, καθιστώντας τη μάλιστα στην πρώτη θέση των τεχνολογικά προηγμένων εθνών. Ωστόσο οι προσπάθειες αυτές είναι πολύ πιο πιθανό να επιδεινώσουν τις ανεπάρκειες που ήδη χαρακτηρίζουν την οικονομία της χώρας.
Η βιομηχανία κατασκευής στυλό δεν είναι κάτι καινούργιο για την Κίνα. Οι 3.000 κινέζοι κατασκευαστές στυλό φτιάχνουν περίπου 40 δισεκατομμύρια ανά έτος και αποτελούν το 80% της παγκόσμιας ζήτησης. Το μοναδικό πρόβλημα είναι ότι η Κίνα δεν διαθέτει τα προηγμένα κράματα και τα μηχανήματα που είναι απαραίτητα για την κατασκευή μιας υψηλής ποιότητας στυλό. Έτσι η Κίνα εισάγει από άλλες χώρες «μύτες» στυλό και άλλα εξαρτήματα σε ποσοστό που φτάνει το 90%.
Ο πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, Premier Li Keqiang, αναφέρει ότι «τα κινεζικά εξαρτήματα αναγνωρίζονται από τη διεθνή κοινότητα ως κατώτερης ποιότητας και αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε».
Η συγκεκριμένη δήλωση είναι πιο πολύπλοκη από ότι φαίνεται, καθώς σε μεγάλο βαθμό ολόκληρο το βιομηχανικό σύστημα της Κίνας μαστίζεται από τη «ρετσινιά» της παραγωγής προϊόντων χαμηλής ποιότητας. Πρόκειται για έναν χαρακτηρισμό που η Κίνα πασχίζει να υπερβεί ακόμη και σήμερα. Αναβαθμίζοντας το σύστημα παραγωγής και φτιάχνοντας προϊόντα μεγαλύτερης αξίας, η Κίνα ελπίζει ότι αυτό σταδιακά θα αλλάξει.
Αυτού του είδους οι ανεπάρκειες άρχισαν να λαμβάνουν μεγαλύτερη προσοχή από τα υψηλότερα κλιμάκια της κινεζικής κυβέρνησης. Για δεκαετίες, η πολιτική ηγεσία της Κίνας ευνοούσε τις κρατικές αλλά αναποτελεσματικές επιχειρήσεις, με καταστροφικά αποτελέσματα για την οικονομία.
Στις αρχές του 2016 περισσότερες από τις μισές κρατικές επιχειρήσεις (εκ των 150.000 ) της Κίνας κατέγραψαν απώλειες. Ωστόσο, ακόμα κι αν μια ιδιωτική εταιρεία ήθελε να επενδύσει στην παραγωγή υψηλότερης ποιότητας στυλό, αυτό θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο καθώς δεν υπάρχει ένα πλαίσιο που να διασφαλίζει τα πνευματικά δικαιώματα των νέων τεχνολογικών μεθόδων που θα χρησιμοποιούνταν. Προφανώς αυτό είναι αντικίνητρο για ξένες επενδύσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Αντίθετα, για τους κινέζους κατασκευαστές στυλό αυτό σημαίνει ότι είναι πιο εύκολο αλλά και πιο κερδοφόρο, να συνεχίσει η παραγωγή στυλό χαμηλότερης ποιότητας.
Η κυβέρνηση, αντί να αναλάβει την επίπονη διαδικασία μεταρρύθμισης του νομικού πλαισίου των πνευματικών δικαιωμάτων, προτιμά να επενδύει σε κρατικές επιχειρήσεις οι οποίες όμως συνεχίζουν να σκέφτονται πρώτα την πολιτική και μετά τα κέρδη. Για παράδειγμα πρόσφατα δόθηκε η ευκαιρία στην TISCO να φτιάξει το νέο βιομηχανικό πρότυπο της Κίνας σε ότι αφορά τις «μύτες» στυλό. Ωστόσο, αυτό που είναι πιθανότερο να κάνει είναι να αναγκάσει τους υπόλοιπους κατασκευαστές να συμμορφωθούν στα δικά της τεχνολογικά πρότυπα. Αυτό μακροπρόθεσμα θα έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός μονοπωλίου στην κατασκευή στυλό από την TISCO, αντικαθιστώντας το μονοπώλιο ξένων επενδυτικών επιχειρήσεων που η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας τόσο προσπαθεί να αποφύγει.
Συμπερασματικά πρόκειται για ένα μερκαντιλιστικό σύστημα οικονομίας που σε καμία περίπτωση δεν αναδεικνύει τις δυνατότητες της Κίνας για καινοτομία. Θα ήταν προτιμότερο αν ενισχύονταν το νομικό πλαίσιο γύρω από τα πνευματικά δικαιώματα έτσι ώστε να μπορέσουν ξένες επενδύσεις να αναλάβουν την παραγωγή υψηλότερης ποιότητας στυλό και άλλων προϊόντων εν γένει.