Οι ευρωβουλευτές υποστήριξαν ότι, η εν λόγω συμφωνία, που δεν έχει ακόμη καθαρογραφεί ως προς τις επίμαχες λεπτομέρειες της και είχε αμφισβητηθεί ως προς την αποτελεσματικότητα της, « θα εξασφαλίσει υψηλό, δεσμευτικά πρότυπα προστασίας των δεδομένων που ανταλλάσσονται από την αστυνομία και τις αρχές επιβολής του νόμου, μεταξύ Ενωμένης Ευρωπης και πέρα από τον Ατλαντικό.»

Η ουσία, όμως, είναι ότι, δίνοντας το Ευρωκοινοβούλιο την συγκατάθεση του στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο για την υπογραφή αυτής της Συμφωνίας με τις ΗΠΑ, ανοίγει το δρόμο, για να μεταφέρονται όλα τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, όπως ονόματα, διευθύνσεις ή τα ποινικά μητρώα, που ανταλλάσσονται με το πρόσχημα της πρόληψης, ανίχνευσης, διερεύνησης και δίωξης ποινικών αδικημάτων, συμπεριλαμβανομένης της τρομοκρατίας, στους πέραν του Ατλαντικού υπερμεγέθεις ηλεκτρονικούς εγκεφάλους.

Χωρίς, ακόμη, όπως «ομολόγησε», εμμέσως πλην σαφώς, ο Γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων και εισηγητής της σχετικής έκθεσης Jan Philipp Albrecht, να έχουν καθορισθεί τα πρότυπα για την προστασία των δικαιωμάτων των πολιτών και στίς δύο πλευρές του Ατλαντικού.

Όπως είπε, συγκεκριμένα, ο Γερμανός ευρωβουλευτής των Πρασίνων «Το περίγραμμα (sic) τηw προστασίας των δεδομένων γίνεται σαφές», αλλά, όπως συμπλήρωσε «Στο μέλλον, θα υπάρξουν υψηλά πρότυπα και ισχυρά δικαιώματα των πολιτών και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού, για σχετικές δεσμεύσεις κατά την ανταλλαγή δεδομένων μεταξύ της αστυνομίας και των υπηρεσιών επιβολής του νόμου.»

Σύμφωνα, πάντως, με το «αχνό» περίγραμμα της Συμφωνίας που εγκρίθηκε, οι αμερικανοί και ευρωπαίοι πολίτες, θα έχουν το δικαίωμα να:

• Να ενημερώνονται σε περίπτωση παραβίασης της ασφάλειας των δεδομένων
• Να μπορούν να διορθώσουν τις ανακριβείς πληροφορίες που τους αφορούν και
• Να προσφεύγουν στα δικαστήρια, για την αποκατάσταση των όποιων αδικιών σε βάρος τους.

Με άλλα λόγια, δηλαδή, οι υπερψησίσαντες ευρωβουλευτές , θεώρησαν ως μεγάλη κατάκτηση στον τομέα προστασίας των προσωπικών δεδομένων, το γεγονός ότι μεμονωμένοι πολίτες, σε Ευρώπη και ΗΠΑ, θα μπορούν (?) να καταφύγουν στα δικαστήρια, εναντίον του «Μεγάλου Αδελφού» που στήνεται, πλέον, σε υπερατλαντικό επίπεδο, σε περιπτώσεις όπου παραβιάζονται τα προσωπικά και ατομικά τους δικαιώματα, με αμφισβητούμενα αποτελέσματα και πολλά...έξοδα!

Χαρακτηριστικό, πάνω σ’ αυτό, είναι ότι, καταψηφίσθηκαν από την Ολομέλεια της Ευρωβουλής, προτάσεις από τις ομάδες των Φιλελευθέρων (ALDE) και της Ενωτικής Αριστεράς ( GUE) να ζητηθεί η γνώμη του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, για το κατά πόσον η Συμφωνία ομπρέλλα ΕΕ-ΗΠΑ, είναι συμβατή με τις Συνθήκες της ΕΕ και την Νομολογία του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Νίκος Ρούσσης

Στρασβούργο