Η ιδέα είναι να εξαιρεθούν οι επενδύσεις που θα συνδράμουν στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής για να βοηθηθεί ο στόχος της ΕΕ να μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα στο καθαρό μηδέν μέχρι το 2050. Η εξαίρεση των επενδύσεων σε τέτοια πρότζεκτ έχει ονομαστεί από τους επισήμους της ΕΕ ως «ο χρυσός κανόνας».
“Προφανώς το θέμα του «χρυσού κανόνα» θα είναι μέρος της συζήτησής μας για το δημοσιονομικό πλαίσιο της ΕΕ” είπε ο Ντομπρόβσκις την δεύτερη μέρα των συζητήσεων των Υπουργών Οικονομικών των μελών στην Σλοβενία.
Κατά τη διάρκεια της διήμερης συνόδου κορυφής, οι Υπουργοί Οικονομικών των μελών της ΕΕ έχουν συζητήσει πώς θα τροποποιήσουν τους κανόνες του προϋπολογισμού για να ταιριάζουν περισσότερο με την οικονομική πραγματικότητα όταν οι κανόνες του προϋπολογισμού της ΕΕ, οι οποίοι έχουν ανασταλεί μέχρι το τέλος του 2022, αποκατασταθούν από το 2023.
Κάποιοι, όπως ο Υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Bruno le Maire, πιστεύουν ότι η ιδέα της «πράσινης» εξαίρεσης αξίζει να συζητηθεί γιατί θα βοηθήσει να μαζευτούν τα πολύ μεγάλα κεφάλαια που χρειάζονται για να μεταμορφωθούν οι οικονομίες μέσα στα επόμενα χρόνια.
Άλλοι, όπως ο Αυστριακός Υπουργός Οικονομικών, Gernot Bluemel, φάνηκαν ανήσυχοι για το κατά πόσο ένας τέτοιος κανόνας μπορεί να λειτουργήσει πρακτικά, δεδομένου ότι είναι δύσκολο να οριστεί τί συνιστά ακριβώς μία «πράσινη» επένδυση.
“Από μία οικονομική και επιστημονική οπτική γωνία, μπορεί να βγάζει νόημα αυτό” είπε ο Bluemel.
“Ωστόσο, έχω δει επανειλημμένως στο παρελθόν ότι τέτοιες εξαιρέσεις στους προϋπολογισμούς -γιατί η ιδέα του χρυσού κανόνα δεν είναι κάτι καινούριο- χρησιμοποιείται συχνά ως δικαιολογία όταν η πολιτική θέληση δεν επαρκεί για να τηρήσει τους κανόνες. Και φυσικά δεν θα έπρεπε να γίνεται αυτό”.
“Πρέπει να δημιουργηθούν μηχανισμοί για να εξασφαλίσουμε ότι δεν χρησιμοποιούνται λανθασμένα”.
Η ιδέα της εξαίρεσης για τις πράσινες επενδύσεις παρουσιάστηκε από το επιστημονικό επιτελείο, Bruegel, σε ένα δελτίο που ζητήθηκε από τους υπουργούς. Το δελτίο πρότεινε, επίσης, ότι η προϋπόθεση της ΕΕ για τις κυβερνήσεις να μειώσουν το δημόσιο χρέος κάθε χρόνο κατά ένα εικοστό του επιπλέον πάνω από το 60% του ΑΕΠ είναι πολύ φιλόδοξη για μία μετά-πανδημίας οικονομία.
