Ωστόσο, ορισμένοι επικριτές στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεωρούν ότι το σχέδιο του μοιάζει περισσότερο με σοσιαλισμό.
«Καταλαβαίνει πώς λειτουργεί ο καπιταλισμός;» έγραψε στο Twitter ο Hiroshi Mikitani, ο διευθύνων σύμβουλος της Rakuten - του τεράστιου διαδικτυακού λιανοπωλητή της Ιαπωνίας.
Ο κ. Mikitani είναι ιδιαίτερα θυμωμένος με την πρόταση του πρωθυπουργού για αύξηση του φόρου υπεραξίας (capital gains tax — CGT), δηλαδή την εισφορά στα επενδυτικά κέρδη, αποκαλώντας την «διπλή φορολόγηση».
Το αφεντικό της Rakuten δεν είναι ο μόνος που εξέφρασε την αντιπάθειά του για την αμφιλεγόμενη νέα πρόταση. Πολλοί φοβήθηκαν ότι το νέο μέτρο θα μπορούσε να εξουδετερώσει γρήγορα ένα πρόσφατο κύμα νέου ενδιαφέροντος στο χρηματιστήριο από μικρούς, ιδιώτες επενδυτές.
Στην Ιαπωνία, η εκλογή νέου πρωθυπουργού παραδοσιακά ξεκινά ένα ράλι στο χρηματιστήριο, αλλά αντ' αυτού η άφιξη του κ. Kishida τον Οκτώβριο είδε το Nikkei 225 αρχικά να βυθίζεται.
Ο δείκτης υποχώρησε οκτώ συνεχόμενες ημέρες, μια πτώση που έχει πλέον χαρακτηριστεί «το σοκ Kishida».
Ως απάντηση, ο κ. Kishida άλλαξε γρήγορα γνώμη σχετικά με την πρότασή CGT, λέγοντας ότι δεν θα επιδιώξει προς το παρόν να αλλάξει τους φόρους της χώρας στα κέρδη κεφαλαίου και τα μερίσματα.
Πέρα από αυτήν την ντροπιαστική στροφή 180 μοιρών, υπάρχει ήδη σαφής αντίθεση μεταξύ του στυλ οικονομικής πολιτικής του κ. Kishida και της προσέγγισης των προκατόχων του. Yoshihide Suga και Shinzo Abe.
Και οι δύο προώθησαν την Abenomics, τη διάσημη πλέον οικονομική πολιτική που είναι γνωστή για τα λεγόμενα «τρία βέλη»: επιθετική νομισματική χαλάρωση, δημοσιονομική εξυγίανση και στρατηγική ανάπτυξης. Ο στόχος τους ήταν να χρησιμοποιήσουν αυτούς τους τρεις μοχλούς για να βγάλουν την ιαπωνική οικονομία από δεκαετίες αργής έως και μηδενικής ανάπτυξης.
Κατά τη διάρκεια της θητείας αυτών των δύο ηγετών είχαν κάποιες επιτυχίες - συγκεκριμένα, το χρηματιστήριο της χώρας έχει υπερδιπλασιαστεί σε αξία. Όταν ο κ. Abe έγινε πρωθυπουργός της χώρας για δεύτερη φορά τον Δεκέμβριο του 2012, το Nikkei 225 ήταν κάτω από 10.000 γιεν. Τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους, ξεπέρασε τα 30.000 για πρώτη φορά από το 1990.
Το χρηματιστήριο Nikkei χρειάστηκε τρεις δεκαετίες για να ανακάμψει από το κραχ στα τέλη της δεκαετίας του 1980 που οδήγησε σε δεκαετίες οικονομικής πτώσης για τη χώρα.
Χαμηλοί μισθοί
Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένοι σκληροί επικριτές της στρατηγικής του Abe - συμπεριλαμβανομένου του κ. Kishida - που υποστηρίζουν ότι το Abenomics έκανε πλουσιότερους τους πλούσιους στην Ιαπωνία. Θέλουν λοιπόν να δουν τον πλούτο να μοιράζεται ευρύτερα στον πληθυσμό.
Παρά τη διαφημιστική εκστρατεία και τη διεθνή προσοχή γύρω από την πολιτική Abenomics, οι απλοί πολίτες δεν έχουν αισθανθεί μεγάλο όφελος από την πολιτική. Κάποιοι λένε ότι έχει προκαλέσει ακόμη και τη διεύρυνση του χάσματος πλούτου μεταξύ πλουσίων και φτωχών.
Ένας από τους λόγους που οι άνθρωποι στην Ιαπωνία δεν αισθάνονται ότι έχουν χρήματα στις τσέπες τους είναι επειδή ο μέσος μισθός δεν έχει αυξηθεί σχεδόν καθόλου τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Οι μέσοι μισθοί στην Ιαπωνία έχουν παραμείνει στάσιμοι τις τελευταίες τρεις δεκαετίες έναντι χωρών όπως οι ΗΠΑ και η Γερμανία, σύμφωνα με στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης.
Στην πρώτη του πολιτική ομιλία στο κοινοβούλιο, ο κ. Kishida επανέλαβε τη λέξη «διανομή» 12 φορές. Συγκριτικά, ο κ. Abe χρησιμοποίησε τη λέξη «ανάπτυξη» 11 φορές και ο κ. Suga είπε «μεταρρυθμίσεις» 16 φορές.
Υπάρχουν όμως οικονομολόγοι και επενδυτές που πιστεύουν ότι η έντονη κριτική του κ. Kishida για τα Abenomics ήταν απλώς ένα τέχνασμα για να κερδίσει την υποστήριξη των ψηφοφόρων ενόψει των γενικών εκλογών και ότι δεν θα υπάρξουν ριζικές αλλαγές.
"Αμφιβάλλω αν έχει εξηγήσει πλήρως τις οικονομικές του πολιτικές. Αλλά κοιτάζοντας ποιον διόρισε - την κα Takaichi ως επικεφαλής πολιτικής και τον κ. Amari ως Γενικό Γραμματέα - φαίνεται ότι η πολιτική Abenomics πιθανότατα θα συνεχίσει και υπό τον κ. Kishida", λέει η επενδυτής, Aya Murakami.
Ο Sanae Takaichi ήταν υποψήφιος για την ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος, με την υποστήριξη του πρώην πρωθυπουργού Shinzo Abe, ενώ o Akira Amari ήταν υπουργός Οικονομίας υπό τον κ. Abe και ένας από τους αρχιτέκτονες της Abenomics. Ο κ. Amari ήταν ένας αμφιλεγόμενος διορισμός καθώς ενεπλάκη σε ένα σκάνδαλο διαφθοράς το 2016 και αφού έχασε την εκλογική του έδρα στις εκλογές αυτού του Σαββατοκύριακου, φέρεται να προσφέρθηκε να παραιτηθεί από τη θέση του.
Είτε η Ιαπωνία επιστρέψει στην Abenomics είτε όχι, τώρα που ο κ. Kishida είναι στην εξουσία το σημαντικό ερώτημα είναι πώς πρέπει να χειριστεί την αυξανόμενη δυσαρέσκεια μεταξύ των Ιάπωνων εργαζομένων.
Αρκετές εισηγμένες ιαπωνικές εταιρείες έχουν καταγράψει κέρδη ρεκόρ τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα να επικρίνονται ότι δεν επέστρεψαν κανένα από αυτά τα κέρδη στους σκληρά εργαζόμενους υπαλλήλους τους με ανάλογες αυξήσεις στους μισθούς.
«Η ανάπτυξη της Ιαπωνίας δεν ήταν αρκετά ισχυρή για να διανείμει τον πλούτο», σύμφωνα με την επενδυτή, κα. Murakami. «Έκαναν αυτά τα κέρδη στο εξωτερικό, όχι στο εσωτερικό, επομένως είναι πολύ δύσκολο για τις εταιρείες να διανείμουν [αυτά τα χρήματα] όταν τα κέρδη δεν γεννήθηκαν στο εσωτερικό», προσθέτει.
