Την περασμένη Τετάρτη ωστόσο η Γερμανία δεν κατάφερε να συγκεντρώσει τα 4 δισ. ευρώ που ζητούσε από τις αγορές μέσω έκδοσης πενταετών τίτλων εξαιτίας του ιστορικά χαμηλού επιτοκίου 0,14% και περιορίστηκε σε απορρόφηση μόλις 3,239 δις. ευρώ, ενώ ακόμη πιο σημαντικό θεωρείται το ότι οι προσφορές με το ζόρι έφτασαν τα 3,944 δις. ευρώ.

Και μπορεί η δικαιολογία της χαμηλής απόδοσης να ακούγεται ισχυρή, όμως οι διαχειριστές της αγοράς ομολόγων δεν αποκλείουν ακόμη και φαινόμενα τύπου sell off στο « bond», που μπορεί να προκαλέσει ο συνδυασμός της σχεδόν μηδενικής απόδοσης των Γερμανικών ομολόγων και της μάλλον απογοητευτικής πορείας της οικονομίας.

Όπως τουλάχιστον προκύπτει από την ραγδαία πτώση των βιομηχανικών παραγγελιών (-4%) και την υποχώρηση των Γερμανικών εξαγωγών για τον μήνα Αύγουστο (-5,8%) που άγγιξαν το επίπεδο του Ιανουαρίου του 2009

Σύμφωνα με το σκεπτικό της αγοράς οι επενδυτές «δικαιούνται» να ζητήσουν υψηλότερη απόδοση δανείζοντας την Γερμανία, την οποία ανεξάρτητα αν θα την λάβουν θα προκαλέσει ρευστοποιήσεις από τους κατόχους τίτλων με ότι αυτό ημπόρει να σημαίνει σε χρηματιστηριακό επίπεδο.

Πιο συγκεκριμένα αν οι επιθετικοί παίκτες της δευτερογενούς αντιληφθούν την αδυναμία, ενδεχομένως να προχωρήσουν σε shorting (ανοιχτές πωλήσεις), τακτική που είναι γνωστό πως δημιουργεί μια αυτοτροφοδοτούμενη πτώση και γενικότερη αναστάτωση στις τάξεις των επενδυτών.
Συν του ότι η εξέλιξη έρχεται σε μια χρονική στιγμή που η Γερμανικές εμμονές στον τρόπο αντιμετώπισης της κρίσης βάλλονται από πολλές πλευρές και επισήμως και μέσω των κορυφαίων διεθνών μέσων ενημέρωσης.

Έμπειρος fund manager έλεγε χαρακτηριστικά «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος» και ενδεχομένως το πρώτο ράπισμα κατά την τελευταία δημοπρασία να έχει ήδη γίνει αισθητό από το υπουργείο Οικονομικών της Φραγκφούρτης.

Α. Τάντουλος