Πριν 40-50 ημέρες, όπως ισχυρίζεται, κανένα μέσο μαζικής επικοινωνίας δεν ασχολούνταν με το θέμα. Σήμερα έχουμε φτάσει στο αντίθετο άκρο, όπου τα ελληνικά ΜΜΕ, μέσα από την σημερινή κρίση, βλέπουν το τέλος της... οικονομίας.
Αυτό ως ένα βαθμό, σύμφωνα με τον κ. Παπαθάνο είναι φυσιολογικό να ισχύει, δεδομένου ότι οι γενιές που σήμερα βρίσκονται στα πράγματα, δεν έχουν βιώσει ποτέ μια πραγματική οικονομική κρίση. «Όσοι έχουν γεννηθεί μετά το 50, κανένας τους δεν έχει βιώσει οικονομική κρίση», παραδέχεται, σημειώνοντας ότι είναι λογικό για κάποιους «να μην μπορούν να αντιληφθούν και κυρίως να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση».
Ο πρόεδρος της CPI εκτιμά ότι η κρίση είναι υπαρκτή και ότι θα πλήξει την ελληνική οικονομία τουλάχιστον τα επόμενα δύο χρόνια. Η ένταση και η χρονική διάρκεια είναι το ζητούμενο που θα εξαρτηθούν, εν πολλοίς, από με το πόσο θα αντιληφθούν οι παράγοντες της οικονομίας τις σωστές διαστάσεις της. Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι, θα πρέπει να γίνουν θυσίες από όλους. «Δυστυχώς θα συμφωνήσω με τον Επίτιμο Πρόεδρο της ΝΔ, κ. Κ. Μητσοτάκη, ο οποίος πρόσφατα δήλωσε ότι πλέον δεν υπάρχουν κεκτημένα», λέει, σημειώνοντας ότι αυτό ισχύει για όλους, είτε αφορά επιχειρηματίες, είτε στελέχη επιχειρήσεων, είτε εργαζόμενους κ.ο.κ.
Από την άλλη πλευρά ο πρόεδρος της CPI θεωρεί και πολύ «κακό σύμβουλο» τον πανικό. «Η άγνοια φέρνει τις επενδύσεις και ο φόβος τις αποτρέπει», λέει, σημειώνοντας ότι πολλοί επενδυτές προχωρούν σε κινήσεις έχοντας σε σημαντικό βαθμό μεγάλες αβεβαιότητες. Ο πανικός όμως και ο φόβος, είναι οι βασικές συνιστώσες αποτροπής επενδύσεων και όσο αυτή η αρνητική ψυχολογία κυριαρχεί, η οικονομία θα εισέρχεται όλο και πιο βαθιά στην στενωπό που τώρα ξεπροβάλει.
Την κρίση σήμερα, σύμφωνα με τον κ. Παπαθάνο αντιμετωπίζουν κυρίως το κράτος και οι τράπεζες που δανείζονται για να λειτουργήσουν. Σταδιακά όμως περνά στην βιομηχανία και τις επιχειρήσεις οι οποίες αρχίζουν να νιώθουν τη στενότητα χρήματος. Ο ίδιος θεωρεί απαράδεκτο το γεγονός ότι το δημόσιο καθυστερεί τις πληρωμές του προς τους προμηθευτές του, ειδικά στην συγκεκριμένη περίοδο, όπου η ρευστότητα είναι καθοριστική. Δεν μπορώ να ισχυριστώ ποια είναι η καλύτερη συνταγή, εκείνη του Σουφλιά ή του Αλογοσκούφη, αλλά είναι απαράδεκτο να μην αποπληρώνονται οι προμηθευτές και οι επιχειρήσεις-προμηθευτές του δημοσίου, οι οποίες θεωρητικά έχουν να λαμβάνουν, αλλά πρακτικά να πεθαίνουν.
Ο κ. Θ. Βάρδας, πρόεδρος του ομώνυμου ομίλου και πρόεδρος του ΣΕΛΠΕ (Σύνδεσμος επιχειρήσεων λιανικών πωλήσεων Ελλάδος) θεωρεί ότι, «είναι η πρώτη φορά που καταλαβαίνουμε τι σημαίνει παγκόσμια οικονομία και παγκοσμιοποίηση. Δεν είναι δυνατόν να υπάρχει σωρεία κατασχέσεων σπιτιών στην Αμερική και να χρεοκοπούν κολοσσοί και να μην επηρεαζόμαστε από αυτά τα γεγονότα. Κρίνω θετικά την κίνηση των κυβερνήσεων στο παγκόσμιο στερέωμα να σώσουν την καρδιά του οικονομικού συστήματος, που είναι οι τράπεζες.
Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι το υπουργείο οικονομίας και Οικονομικών της Ελλάδος πρέπει να αφήσει παντελώς ελεύθερες τις τράπεζες, στις οποίες παρείχε την ένεση ρευστότητας των 28 δισ. ευρώ. Δηλαδή κρίνω απαραίτητο τον έλεγχο προκειμένου να γνωρίζουν οι αρμόδιες αρχές, αλλά και ο λαός, που θα κατευθυνθούν αυτά τα κεφάλαια. Θεωρώ ότι αμεση προτεραιότητα από την ενίσχυση αυτή θα πρέπει να έχουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σημαντικό τμήμα των οποίων αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης.
Επειδή προβλέπω ότι το 2009 η κατάσταση στην αγορά θα είναι πιο δύσκολη και με δεδομένο ότι η ψυχολογία του Έλληνα καταναλωτή είναι ασχημη, πρέπει όλοι να είμαστε σε επιφυλακή. Αυτό ωστόσο δε σημαίνει ότι πρέπει να παγώσουν οι επενδύσεις από το κράτος, αλλά και από τους επιχειρηματίες, γιατί μέσω αυτών έρχεται η ανάπτυξη».
Ενδιαφέρουσα είναι και η άποψη κορυφαίου στελέχους της Pasal Development, σύμφωνα με το οποίο, «είναι γεγονός ότι η αγορά βρίσκεται σε μια ασχημη καμπή και η κρίση έχει συνέπειες και στις εταιρείες, αλλά και στους καταναλωτές. Σε αυτό το μήκος κύματος κινείται και η αγορά του real est