Το σενάριο μπορεί να ακούγεται ακραίο, ωστόσο δεν παύει να είναι υπαρκτό, εφόσον υιοθετηθεί το σχέδιο που προωθεί ομάδα ευρωβουλευτών για τις βιομηχανικές εκπομπές ρύπων.
Το σχέδιο Khramer -όπως ονομάζεται από το όνομα του ευρωβουλευτή που το προωθεί- προτείνει τροποποιήσεις, στο κείμενο του Συμβουλίου Υπουργών Περιβάλλοντος για τη νέα Οδηγία γύρω από τα δικαιώματα των βιομηχανικών εκπομπών αερίων, οι οποίες είναι εξαιρετικά δυσμενείς για μια ρυπογόνο επιχείρηση σαν την ΔΕΗ.
Τι λέει η Οδηγία
Ούτως ή άλλως, η νέα Οδηγία προβλέπει την σταδιακή απόσυρση πανευρωπαϊκά των πολύ ρυπογόνων μονάδων εγκαταστάσεων καύσης (όπως οι μονάδες ηλεκτροπαραγωγής, οι τσιμεντοβιομηχανίες, κ.ά.), αλλά αφού θα έχει προηγηθεί ένα μεταβατικό στάδιο κάποιων ετών, στη διάρκεια των οποίων θα παρέχεται η δυνατότητα περιορισμένης λειτουργίας τους.
Δηλαδή από το 2016 μέχρι και το 2023, όσες μονάδες ηλεκτροπαραγωγής εκπέμπουν ρύπους πάνω από κάποια όρια, θα μπορούν να ενταχθούν σε ένα καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας, έχοντας ανώτατο χρονικό όριο ζωής τις 20.000 ώρες (περίπου 2,5 χρόνια). Στην ουσία πρόκειται για ένα περιθώριο χρόνου που έχει δοθεί στις ρυπογόνες βιομηχανίες της Ευρώπης προκειμένου να προβούν στις κατάλληλες επενδύσεις και να μειώσουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα (CO2).
Το δυσοίωνο σχέδιο Krahmer
Κάποιοι όμως στις Βρυξέλλες, με επικεφαλής τον ευρωβουλευτή Holger Krahmer θέλουν το πλαίσιο να γίνει πιο αυστηρό, και προωθούν ένα σχέδιο για την κατάργηση της μεταβατικής αυτής διάταξης. Το σχέδιο μάλιστα τίθεται σε ψηφοφορία στην αρμόδια Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου (ENVI Committee) στις 27 Απριλίου.
Τυχόν έγκριση του σχεδίου Krahmer θα οδηγήσει σε κατάργηση της δυνατότητας περιορισμένης λειτουργίας των εν λόγω μονάδων, καθώς επίσης σε κατάργηση της δυνατότητας ένταξης μονάδων σε Μεταβατικό Εθνικό Στάδιο Μείωσης Εκπομπών (ΜΕΣΜΕ) για την περίοδο 2016-2020. Εύλογο είναι η διοίκηση της ΔΕΗ να έχει θορυβηθεί, γι’ αυτό και έχει αποστείλει επιστολή προς τους Έλληνες ευρωβουλευτές, ζητώντας τους να πιέσουν ώστε να μην αλλάξει το μεταβατικό καθεστώς για τις λιγνιτικές μονάδες. Το θέμα τέθηκε επίσης και από τη ΓΕΝΟΠ σε συνάντηση που είχε την Παρασκευή με την υπουργό Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη.
Τι σημαίνει για την Ελλάδα;
Τι σημαίνει όμως κατάργηση του μεταβατικού αυτού καθεστώτος για την Ελλάδα; Το πρόβλημα στην περίπτωσή μας εντοπίζεται στη Δυτική Μακεδονία, όπου η ΔΕΗ διαθέτει 16 λιγνιτικές μονάδες, ισχύος 4.400 MW σε Κοζάνη και Φλώρινα. Με βάση το σημερινό καθεστώς, 10 από τις 16 θα τεθούν σταδιακά σε μεταβατικό καθεστώς περιορισμένης λειτουργίας. Αν όμως επικρατήσει το σενάριο της κατάργησης των μεταβατικών διατάξεων για τις παλαιές μονάδες, τότε και οι 10 αυτές μονάδες, συνολικής ισχύος 3.000.MW, θα πρέπει από το 2016 να τεθούν εκτός λειτουργίας. Δεδομένου ότι η εγκατεστημένη ισχύς της ΔΕΗ στο διασυνδεδεμένο σύστημα ανέρχεται σε περίπου 11.000 MW, τυχόν απώλεια 3.000 MW, ισοδυναμεί με το 30% της ισχύος της επιχείρησης …
Σε μια τέτοια περίπτωση, και προκειμένου η χώρα να μην μείνει χωρίς ρεύμα, η ΔΕΗ θα πρέπει να αλλάξει τον επενδυτικό της προγραμματισμό, και να προχωρήσει σε άμεσο εκσυγχρονισμό αυτών των μονάδων. Κι αυτό δεδομένου και του γεγονότος, ότι οι δύο καινούργιες λιγνιτικές μονάδες που προγραμματίζει η ΔΕΗ, δεν αναμένεται να είναι σε λειτουργία πριν από το 2017-2018.
Σημειωτέον ότι η ΔΕΗ έχει να πραγματοποιήσει ένα επενδυτικό πρόγραμμα 7 δισ. ευρώ για τη σταδιακή αντικατάσταση παλαιών μονάδων με νέες σύγχρονης τεχνολογίας. Αν όμως υιοθετηθεί το σχέδιο Khramer, προκειμένου να μην υπάρξουν επιπτώσεις στην ασφάλεια του ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας, θα χρειαστεί να επενδυθούν τεράστια ποσά σε αυτές τις 10 παλαιές μονάδες, που εκτιμάται ότι ξεπερνούν τα 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Με τη διαφορά ότι τα κεφάλαια αυτά θα επενδυθούν σε εγκαταστάσεις που πρόκειται να αποσυρθούν περί το 2020, λόγω του δεσμευτικού στόχου για μείωση 20% των εκπομπών ρύπων ως το τέλος της προσεχούς δεκαετίας…
Γιώργος Φιντικάκης