Εξαίρεση αποτελεί ο τομέας των μεταποιητικών επιχειρήσεων στις οποίες δεν διαπιστώθηκε κάποια σχέση μεταξύ μεγέθους και μικτού περιθωρίου. Σε όλους τους υπόλοιπους τομείς, και ιδίως στις υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένου του χρηματοπιστωτικού τομέα, των κατασκευών, του τουρισμού και του εμπορίου, παρατηρείται ότι στις επιχειρήσεις με πωλήσεις το 2004 μέχρι 1 εκατ. ευρώ τα μικτά περιθώρια είναι υψηλότερα των επιχειρήσεων μεγέθους 1 έως 2,5 εκατ. ευρώ και 2,5 έως 30 εκατ. ευρώ, και σχεδόν διπλάσια των επιχειρήσεων με πωλήσεις άνω των 30 εκατ. ευρώ. Τα παρατηρούμενα μεγέθη οδηγούν στο συμπέρασμα ότι οι μικρότερες επιχειρήσεις εμφανίζονται περισσότερο ανταγωνιστικές σύμφωνα με τον κρισιμότερο δείκτη κερδοφορίας, αυτόν του μικτού περιθωρίου. Η εικόνα, ωστόσο, αλλάζει άρδην καθώς τα υπόλοιπα κονδύλια του κόστους προστίθενται, βλέποντας την εντυπωσιακή ψαλίδα μεταξύ των μικτών περιθωρίων μικρών-μεγάλων επιχειρήσεων να κλείνει σε επίπεδο κερδών προ τόκων, φόρων και αποσβέσεων και να αντιστρέφεται σε όρους καθαρής προ φόρων κερδοφορίας. Ο κος Χρ. Γιαννακόπουλος επισημαίνει ότι 2.400 επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα παροχής υπηρεσιών τουρισμού και ψυχαγωγίας εμφανίζουν τα τελευταία 3 χρόνια συνεχή επιδείνωση του μέσου περιθωρίου κέρδους, το οποίο το 2004 εκτιμάται αρνητικό, στο -6,2%, έναντι +2,2% το 2002. Αντίστοιχη πτωτική τάση των καθαρών περιθωρίων των επιχειρήσεων με ετήσιες πωλήσεις μέχρι 1 εκατ. ευρώ κάμψη διαπιστώνεται στο λιανικό εμπόριο, τις ταχυδρομικές και τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες και τη βιομηχανία, σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις άνω των 2,5 εκατ. ευρώ, που παρουσιάζουν κερδοφορία αντίστοιχη ή και βελτιωμένη έναντι του 2003. Υψηλά διοικητικά και χρηματοοικονομικά κόστη Η ανάλυση της σύνθεσης του συνολικού κόστους ανά επιχείρηση στα βασικά συστατικά του πέραν του κόστους πωληθέντων, αποκαλύπτει ότι στις επιχειρήσεις κάτω του ενός εκατ. ευρώ, τα διοικητικά έξοδα αναλογούν στο 20-30% των ετήσιων δαπανών τους, τη στιγμή που ο αντίστοιχος δείκτης στις επιχειρήσεις άνω των 30 εκατ. ευρώ δεν υπερβαίνει το 5-7%. Αντίστοιχα, οι χρηματοοικονομικές δαπάνες επισημαίνονται ως ο δεύτερος σημαντικότερος παράγοντας απορρόφησης των συγκριτικά υψηλότερων μικτών κερδών των μικρότερων επιχειρήσεων: αντιστοιχούν στο 10-20% του συνολικού ετήσιου κόστους, συγκρινόμενο με το 5% περίπου που αντιστοιχεί στις μεγάλες επιχειρήσεις. Στην εξέλιξη αυτή συμβάλει και η αυξημένη χρήση βραχυπρόθεσμων τραπεζικών κεφαλαίων σε σχέση με το ύψος των ετήσιων πωλήσεων από τις μικρότερες επιχειρήσεις. Η ανάλυση της Hellastat καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το κρίσιμο μέγεθος πωλήσεων που επιτρέπει στις επιχειρήσεις να επιτυγχάνουν αξιόλογες αποδόσεις επί των κεφαλαίων τους και να διατηρούν ταυτόχρονα κεφαλαιακή διάρθρωση που επιτρέπει τη βιωσιμότητα και δημιουργεί περιθώρια ανάπτυξης είναι σαφώς ανώτερο του 1 εκατ. ευρώ, επίδοση η οποία για 12.000 περίπου εταιρείες δεν ήταν εφικτή το 2004.