Το επίδομα αυτό, που ως ιδέα προέκυψε για τους υπαλλήλους των οικονομικών υπηρεσιών, που εργάζοντας για το κλέισιμο των λογιστικών καταστάσεων και για τους ισολογισμούς χρήσης, επεκτάθηκε σε όλους τους τραπεζικούς υπαλλήλους, ανεξαρτήτως θέσης και για όλο το τραπεζικό σύστημα έχει ένα κόστος της τάξεως των 80 εκατ ευρώ ετησίως! Μαζί με κάποια επιδόματα- πριμ παραγωγικότητας σε μεσαία στελέχη (στα υψηλόβαθμα στελέχη έχει καταργηθεί το bonus από όταν οι τράπεζες έκαναν χρήση του πακέτου στήριξης) , το συνολικό κόστος αφορά τα 100 εκατ ευρώ. Να σημειωθεί ότι το επίδομα ισολογισμού , που αντιστοιχεί σε μισό μισθό και παραδοσιακά χορηγείται κάθε Μάρτιο, είναι θεσμικά κατοχυρωμένο στο πλαίσιο της Συλλογικής Σύμβασης και αν πρόκειται να καταργηθεί, θα πρέπει να υπάρξει νέα νομοθετική ρύθμιση.
Ισως και για αυτό το λόγο, η ΟΤΟΕ σπεύδει να επισημάνει ότι ενώ «κυβέρνηση και τρόικα τα δίνουν όλα στους τραπεζίτες παρεμβαίνοντας με πρωτοβουλίες που καταργούν βασικούς όρους των Συλλογικών Συμβάσεων, η ΟΤΟΕ δεν πρόκειται να δεχθεί κυβερνητικές παρεμβάσεις και για οποιοδήποτε λόγο στο θεσμό των συλλογικών συμβάσεων».
«Το 4ο επικαιροποιημένο μνημόνιο μιλά για περαιτέρω περιορισμό του μυθολογικού κόστους στις τράπεζες και αναφέρεται σε αμοιβές που έχουν ρυθμιστεί με συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα, ενώ αφήνει σχεδόν ανέπαφα τα φανερά bonus των μεγαλοστελεχών και τις αμοιβές των golden boys» τονίζει σε ανακοίνωσή της η Ομοσπονδία, διερωτώμενη «τι θα κερδίσει η πραγματική οικονομία και η ανάπτυξη που όλοι επιθυμούμε αν περικόπτονται συνεχώς οι αποδοχές των εργαζομένων και την ίδια στιγμή οι Τράπεζες εξακολουθούν να αρνούνται την ενίσχυση των επιχειρήσεων;»
Ειδικότερα, το μνημόνιο αναφέρει χαρακτηρηστικά: «Προκειμένου να υποστηρίξει τις τράπεζες στην προσπάθειά τους για λειτουργική αναδιάρθρωση, η κυβέρνηση λαμβάνει μέτρα για τον περιορισμό των μπόνους και για την κατάργηση του αποκαλούμενου "επιδόματος ισολογισμού" ή άλλα ισοδύναμα μέτρα. Η Τράπεζα της Ελλάδος δεσμεύεται να μειώσει τις αποδοχές του προσωπικού, σε εναρμόνιση με τη συνολική προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης».
Στο πλαίσιο αυτό, πληροφορίες αναφέρουν ότι έχουν αρχίσει ατύπως να συζητούν μεταξύ τους οι τράπεζες, αλλά και με την κυβέρνηση, την ανάγκη νομοθετικής παρέμβασης, προκειμένου να καταργηθεί το θεσμικά κατοχυρωμένο επίδομα ισολογισμού. Λογικά, το επίδομα ισολογισμού θα καταβληθεί το Μάρτιο του 2011, παρά τη φημολογία ότι κάποιοι τραπεζικοί όμιλοι θα ήθελαν να το...παρακάμψουν.
Οι ελληνικές τράπεζες, για να μπορέσουν να λάβουν τις επιπλέον εγγυήσεις του Δημοσίου συνολικού ύψους 30 δις. ευρώ, χεριάζεται να υποβάλλουν άμεσα λεπτομερές σχέδιο για το πώς θα μειώσουν την εξάρτησή τους από την ρευστότητα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, μέσω της οποίας έχουν ήδη αντλήσει 95 δισ ευρώ συνολικά, καταθέτοντας εγγυήσεις στην ΕΚΤ, ύψους 137,7 δις.ευρώ.
Σύμφωνα με το κείμενο του επικαιροποιημένου μνημονίου, η παροχή του νέου πακέτου εγγυήσεων προς το πιστωτικό σύστημα θα εξαρτηθεί από την υποβολή και την αποτίμηση του σχεδιασμού της κάθε τράπεζας, προσθέτοντας μία ακόμη δέσμευση στον κλάδο. Το σχέδιο θα έχει ορίζοντα 2 -3 ετών και θα περιλαμβάνει συγκεκριμένους στόχους και μέτρα που θα λάβει κάθε πιστωτικό ίδρυμα, με αναφορά στα στοιχεία του ισολογισμού και την κεφαλαιακή δομή.
Ανεξάρτητα όμως από τις κινήσεις αυτές, οι τράπεζες οφείλουν να βελτιώσουν την κεφαλαιακή τους θέση είτε μέσω αυξήσεων κεφαλαίων, όσες και όσο μπορούν, είτε μέσα από στρατηγικές συνεργασίες με ελληνικούς ή ξένους τραπεζικούς ομίλους. Πάντως, το σίγουρο είναι ότι μέχρι τα μέσα Απριλίου, οι τράπεζες θα πρέπει να έχουν υποβάλει στην Τράπεζα της Ελλάδος τα σχέδια τους προς την κατεύθυνση αυτή, της ενίσχυσης των εποπτικών κεφαλαίων. Τα ίδια σχέδια θα καταθετούν το Μάϊο στην ΕΚΤ, προκειμένου να τύχουν αντίστοιχης αξιολόγησης και έγκρισης από την Τράπεζα της Ελλάδος, την ΕΚΤ, το ΔΝΤ και την Κομισιόν. Βασική παράμετρος των business plans είναι ο τρόπος σταδιακής και μεσοπρόθεσμης απεξάρτησης από τις κάνουλες του Ευρωσυστήματος και τη χρηματοδότηση της ΕΚΤ μέσω των εγγυήσεων.
Οι συγχωνεύσεις καλώς ή καλώς αποτελούν σχεδόν μονόδρομο προς την κατεύθυνση αυτή, καθώς μέσω των συνεργιών που θα επιτευχθούν θα μπορέσουν οι τράπεζες, να ενισχυθούν σε κεφάλαια ποιότικά και σε ρευστότητα, να μειώσουν κόστος ( με μείωση Προσωπικού πέραν του περιορισμού των δαπανών- κατά 3% είναι η τάση στον τομέα αυτό), να βγουν από το πακέτο αποπληρώνοντας το Δημόσιο και να βγουν πλέον μόνες τους στις διεθνείς χρηματαγορές, αποκαθιστώντας τη χαμένη λόγω κρίσης ισορροπία στο σύστημα άντλησης κεφαλαίων.
Στ.Κ.Χαρίτος