Την ασφάλεια και τη σιγουριά των τραπεζών στο εξωτερικό και ειδικά της Γερμανίας και της Ελβετίας επιλέγουν οι ελληνικές εισηγμένες. Σύμφωνα με καλά ενημερωμένες πηγές, μετά το παράδειγμα μιάς από τις πλέον δυναμικές επιχειρήσεις της χώρας μας, της Jumbo, που διατηρούσε καταθέσεις σε κυπριακές τράπεζες στη Μεγαλόνησο, όπου υπέστη μεγάλο κούρεμα άνω του 50 – 55% για καταθέσεις μεταξύ 50 – 60 εκατ. ευρώ, εισηγμένες αποφάσισαν να βγάλουν οριστικά τα κεφάλαιά τους στο εξωτερικό, φοβούμενες μελλοντικό κούρεμα και στην Ελλάδα αν ο λογαριασμός της τρόικα δεν έβγαινε.
Υπενθυμίζεται ότι την Κυριακή ο πρόεδρος της Εθνικής Τράπεζας κ. Αλ. Τουρκολιάς μιλώντας σε μεγαλοπελάτες της ΕΤΕ στη Θεσσαλονίκη, είπε πως, σχεδόν 12 δισ. ευρώ ιδιωτικών καταθέσεων, που είχαν αποσυρθεί από το τραπεζικό σύστημα εξαιτίας της κλιμακούμενης αβεβαιότητας, επέστρεψαν στις τράπεζες μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2013. Ωστόσο, μετά την κρίση στην Κύπρο, η τάση αυτή απώλεσε τη δυναμική της, με τη σωρευτική αύξηση των καταθέσεων ιδιωτών να περιορίζεται στα 8 δισ. ευρώ περίπου, μεταξύ Ιουνίου 2012 και Ιουλίου 2013.
Σύμφωνα με πληροφορίες, εισηγμένη που δραστηριοποιείται στον κλάδο των αναλωσίμων εμφάνισε στο εξάμηνο ταμείο πάνω από 35 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων η μερίδα του λέοντος των καταθέσεών της βρίσκεται σε τράπεζες του εξωτερικού.
Το ίδιο ισχύει και για εταιρεία που εμφανίζει πολύ θετικά αποτελέσματα, έχει καλά αποτελέσματα στο εξάμηνο και το ταμείο της εμφάνισε αύξηση κατά 10 εκατ. ευρώ στο εξάμηνο σε σχέση με πέρσι και το μεγαλύτερο μέρος των καταθέσεών της βρίσκεται σε τράπεζες του εξωτερικού. Η εταιρεία αυτή, δραστηριοποιείται σε ένα ευρύ φάσμα καταναλωτικών προϊόντων με μεγάλη δραστηριότητα ταυτόχρονα στις αγορές της Ανατολικής Ευρώπης.
Τα εναλλακτικά σενάρια των επιχειρήσεων
Γενικότερα πάντως, σύμφωνα με την αγορά, η διασφάλιση των εμπορικών και παραγωγικών δικτύων των εισηγμένων στις βαλκανικές αγορές, στη Μέση Ανατολή και στη Βόρεια Αφρική είναι βασική προτεραιότητα για τις εξωστρεφείς εισηγμένες και πηγή έλευσης ρευστότητας σε αυτή τη συγκυρία. Μάλιστα, μπροστά στον κίνδυνο να αρχίσουν να ρευστοποιούν περιουσιακά στοιχεία στις αγορές της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που με μεγάλο κόστος δημιούργησαν από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, προκειμένου να ανταποκριθούν στις δανειακές τους υποχρεώσεις, αρκετές εισηγμένες βιομηχανικές επιχειρήσεις αρχίζουν να εξετάζουν διάφορα εναλλακτικά σενάρια επιβίωσης. Υπάρχουν πάνω από 90 εισηγμένες που αδυνατούν να καλύψουν τις μηνιαίες ανάγκες τους είτε αφορούν τη μισθοδοσία του προσωπικού είτε την κάλυψη της αγοράς πρώτων υλών ή ακόμη και μεταφοράς των προϊόντων τους εντός της χώρας.
Ο βρόχος των χρεών πνίγει τις εισηγμένες οι οποίες θα πρέπει μέσα στο 2013 να διατηρήσουν ανοιχτές τις γραμμές πίστωσης των τραπεζών για να επιβιώσουν. Ακόμη, από τους ισολογισμούς προέκυψε ότι αυξάνεται ο αριθμός των εισηγμένων που η σχέση ιδίων προς ξένα κεφάλαια επιδεινώνεται, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη νέα οικονομική χρήση. Αρκετοί αναλυτές εκτιμούν ότι ένας «ισολογισμός που ιδρώνει», που έχει δηλαδή αρκετά δάνεια, επιβάλλει στο management να περιορίσει τις σπατάλες και να σκέφτεται κάθε φορά τον καλύτερο και αποδοτικότερο τρόπο, προκειμένου να υλοποιηθεί ένας προκαθορισμένος στόχος της εταιρείας.
Οι προτάσεις των επιχειρήσεων
Οι περισσότεροι επιχειρηματίες υποστηρίζουν ότι ο μηδενικός δανεισμός και το γεμάτο ταμείο προσφέρουν ασφάλεια στις εταιρείες και στους μετόχους απέναντι στην πολύχρονη ύφεση που διανύει ο επιχειρηματικός κόσμος της χώρας, ενώ παράλληλα δίνεται και η ευελιξία στις επιχειρήσεις να προχωρήσουν άμεσα σε εξαγορές ή σε οποιαδήποτε άλλη επιθετική κίνηση όταν προκύψει η ανάλογη ευκαιρία, χωρίς να πρέπει να κινήσουν χρονοβόρες διαδικασίες αύξησης κεφαλαίου ή έκδοσης μετατρέψιμου ομολογιακού δανείου.
Όσο η ύφεση της εγχώριας αγοράς διατηρείται, το άνοιγμα ή η ενίσχυση της παρουσίας σε ξένες αγορές θεωρείται ως η μοναδική διέξοδος για τις εισηγμένες εταιρείες προκειμένου να αναπληρώνουν τον χαμένο τζίρο και να λειτουργούν σε ένα σχετικά ικανοποιητικό επίπεδο δυναμικότητας. Το 2013 ωστόσο παραμένει από πολύ έως πάρα πολύ δύσκολο για όσες εταιρείες έχουν υψηλή εξάρτηση από την εγχώρια αγορά, καθώς η διέξοδος στο εξωτερικό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην και μεγαλύτερη κερδοφορία, αλλά ως βελτίωση της ρευστότητας.
Στ.Κ.Χαρίτος
sxaritos@reporter.gr