Συνθηκες που επικρατούν από το 2009 και έπειτα, όπως επιβεβαιώνει και το σημερινό μέγεθος του κλάδου, που έχει κατρακυλήσει στα 8,5 δισ. ευρώ περίπου από 11,5 δισ. ευρώ που ήταν προ κρίσης. Αρα η "πίτα" των πωλήσεων μικραίνει και πλέον θα την διεκδικήσουν και λιγότεροι παίκτες της αγοράς.

Σύμφωνα λοιπόν  με τους ίδιους παράγοντες οι εταιρείες που έχουν μπει στο στόχαστρο των μεγάλων δυνάμεων είναι μεσαίες εταιρείες του χώρου που ελέγχουν έως και 15 καταστήματα. Δίκτυο που μπορει να είναι μικρό συγκριτικά με τον αριθμό των καταστημάτων που ελέγχουν οι μεγάλες λιανεμπορικές αλυσίδες όμως ακριβώς επειδή είναι συγκεντρωμένο σε κάποιο Νομό ελέγχει την πλειονότητα των πωλήσεων που πραγματοποιούνται στα όρια αυτού, φθάνοντας σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και το 50%.

Η επιλογή της εξαγοράς και όχι της αυτόνομης εισόδου από τους μεγάλους παίκτες έχει και μία άλλη λογική. Οπως λέγεται το έντονο αίσθημα της εντοπιότητας, αλλά και οι προσωπικές -ακόμη- σχέσεις του ιδιοκτήτη μιας αλυσίδας με τους καταναλωτές που ισχύει στην περιφέρεια -και όχι στα μεγάλα αστικά κέντρα- λιγοστεύει τα περιθώρια μιας επιτυχημένης εισόδου, ακόμη και αν το όνομα είναι ισχυρό.  

Κάτι που δεν ισχύει στην περίπτωση της εξαγοράς, καθώς μέσα από αυτή ο αγοραστής αποκτά έτοιμη πελατεία και άρα σίγουρες πωλήσεις που θα του αποσβέσουν γρηγορότερα την επένδυση που έχει πραγματοποιήσει. 

Δέσποινα Καραγιαννοπούλου