Σύμφωνα με το σχέδιο, οι επιχειρήσεις χάνουν κάθε προσδοκία για άμεσο κούρεμα οφειλών προς τα πιστωτικά ιδρύματα, το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, καθώς δεν αναφέρεται πουθενά η λέξη «διαγραφή οφειλών», όπως προέβλεπε ο νόμος Δένδια.

Το νέο σχέδιο προβλέπει «πάγωμα» σημαντικού τμήματος των οφειλών, το οποίο θα μεταφέρεται στο μέλλον (10 – 20 χρόνια και ανάλογα με τις δυνατότητες της επιχείρησης), διατηρώντας ωστόσο την προσδοκία για μια μελλοντική διαγραφή χρεών υπό αυστηρές προϋποθέσεις.

Η ρύθμιση αυτή, ωστόσο, αφορά μόνο σε όσες επιχειρήσεις θα κριθούν βιώσιμες, καθώς οι μη βιώσιμες θα οδηγούνται σε εκκαθάριση.

Μάλιστα το σενάριο εργασίας του οικονομικού επιτελείου και των θεσμών, βασίστηκε στην εκτίμηση, ότι το 20% των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, είναι μη βιώσιμες και θα οδηγηθούν σε εκκαθάριση, ώστε να μην διαιωνίζεται το πρόβλημα.

Ουσιαστικά, στόχος του σχεδίου είναι να γίνει ένα «ξεσκαρτάρισμα» του τεράστιου όγκου των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων, προκειμένου να επιβιώσουν μόνο όσες θεωρηθεί ότι μπορούν να ανταπεξέλθουν, βάσει εμπεριστατωμένων μελετών (εκθέσεις βιωσιμότητας).