Στην Ελλάδα οι γυναίκες είναι γενικά λιγότερο ενεργές στην επιχειρηματική δραστηριότητα και για το λόγο αυτό κρίνεται απαραίτητο να διασφαλιστούν όλες οι απαραίτητες συνθήκες για την εκμετάλλευση αυτής της σπάνιας πηγής που ονομάζεται γυναικεία επιχειρηματικότητα.

Παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχουν υπάρξει κομβικές αλλαγές στην κοινωνία, καθώς οι γυναικείοι ρόλοι πλέον έχουν εξελιχθεί στην αγορά εργασίας και μπορούν να απολαμβάνουν την οικονομική ανεξαρτησία τους, παρατηρείται ακόμα μεγάλη ασσυμετρία. Παράλληλα, ο δρόμος της γυναικείας επιχειρηματικότητας είναι δύσβατος λόγω των ανδροκρατούμενων δικτύων εργασίας και της έλλειψης κατάλληλων προτύπων και συμβουλευτικών δομών για τις γυναίκες. 

Η γυναικεία επιχειρηματικότητα ως μοχλός ανάπτυξης

Σύμφωνα με την έκθεση του ΙΟΒΕ για την επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ελλάδα την περίοδο 2016 – 2017, η γυναικεία επιχειρηματικότητα αρχικών σταδίων μειώθηκε σε 4,8% (περίπου 168 χιλιάδες γυναίκες) από 6% το 2015, ενώ στους άνδρες μειώθηκε σε 6,6% (περίπου 200 χιλιάδες άνδρες) από 7,5% το 2015.

Παρά την υποχώρηση στη γυναικεία επιχειρηματικότητα μετά από τρεις χρονιές ανόδου, το ποσοστό των γυναικών στην επιχειρηματικότητα αρχικών σταδίων παραμένει σε υψηλά επίπεδα (42%), εύρημα που θα πρέπει να αποδοθεί και στην υψηλότερη ανεργία στις γυναίκες και στην ανάγκη για εισόδημα σε νοικοκυριά όπου ενδεχομένως χάνουν την απασχόληση οι άνδρες. Άλλωστε η επιχειρηματικότητα ανάγκης στις γυναίκες είναι πράγματι μεγαλύτερη από την αντίστοιχη των ανδρών.

Το μισθολογικό χάσμα στο επίκεντρο της γυναικείας επαγγελματικής ζωής

Διεθνώς, το χάσμα ευκαιριών και εισοδήματος μεταξύ των δύο φύλων μικραίνει διαχρονικά, αν και θα πάρει δεκαετίες η εξάλειψη του φαινομένου σε κάποιο σημαντικό βαθμό. Οι γυναίκες στην Ελλάδα αμείβονταν κατά μέσο όρο 12,5% λιγότερο από τους άντρες το 2014, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε η Eurostat, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.

Σε επίπεδο ΕΕ, το χάσμα των αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων μειώθηκε ελαφρά, κατά 0,6 ποσοστιαίες μονάδες, από 16,8% το 2011 σε 16,2% το 2016.

Η διαφορά στις αμοιβές των δύο φύλων στα κράτη-μέλη της ΕΕ το 2016 ήταν μικρότερη από 10% στη Ρουμανία (5,2%), στην Ιταλία (5,3%), στο Λουξεμβούργο (5,5%), στο Βέλγιο (6,1%), στην Πολωνία (7,2%) και στη Σλοβενία (7,8%) και στην Κροατία (8,7% -στοιχεία του 2014). Αντίθετα, το χάσμα στις αμοιβές μεταξύ των δύο φύλων ήταν πάνω από 20% στην Εσθονία (25,3%), την Τσεχία (21,8%), τη Γερμανία (21,5%), το Ηνωμένο Βασίλειο (21,0%) και την Αυστρία (20,1%).

Οι πιο αισθητές μειώσεις μεταξύ 2011 και 2016 σημειώθηκαν στη Ρουμανία (-4,4 ποσοστιαίες μονάδες), στην Ουγγαρία (-4 π.μ.) στην Ισπανία και την Αυστρία (-3,4 π.μ.), στο Βέλγιο (-3,3 π.μ.) και στην Ολλανδία (-3 π.μ.). Αντίθετα, το χάσμα των αμοιβών μεταξύ των δύο φύλων αυξήθηκε μεταξύ 2011 και 2016 σε δέκα κράτη-μέλη, με τις σημαντικότερες αυξήσεις να παρατηρούνται στην Πορτογαλία (+4,6 π.μ.) και στη Σλοβενία (+4,5 π.μ.).