Το βιομηχανοστάσιο της <Πετζετάκις>  αφορά μία έκταση 245.718,49 τετραγωνικών μέτρων στις οποίες περιλαμβάνεται κτιριακές εγκαταστάσεις εργοστασίου παραγωγής  εύκαμπτων και σκληρών πλαστικών σωλήνων και εξαρτημάτων συνολικής επιφάνειας 49.673,73 τετραγωνικών μέτρων. Οι πληροφορίες που συγκέντρωσε το reporter από πηγές της ευρύτερης περιοχής είναι ότι ο όμιλος Jumbo θα μπορούσε να ενδιαφερθεί καθώς αναζητεί αποθηκευτικούς χώρους για την ανάπτυξη των εργασιών του σε Ελλάδα με το άνοιγμα νέων καταστημάτων. Πάντως οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν ότι όσο η Εθνική τράπεζα δεν προχωρά στη μείωση της  προσφοράς των 12 εκατ. ευρώ σε ακόμη χαμηλότερα επίπεδα, πολύ δύσκολα θα υπάρξει ενδιαφερόμενος.

 Η αρχή του τέλους για την «Πετζετάκις» ξεκίνησε στα τέλη του 2010, όταν τα οικονομικά της προβλήματα γίνονταν ολοένα και μεγαλύτερα. Και όλα αυτά σε έναν όμιλο που έως πριν από μερικά χρόνια ήταν μία από τις ελάχιστες ελληνικές πολυεθνικές βιομηχανίες. Μάλιστα, στις αρχές της δεκαετίας του ’60 (έτος ίδρυσης του ομίλου) οι Financial Τimes είχαν χαρακτηρίσει τον ιδρυτή της, Αριστόβουλο Πετζετάκι, «εφευρέτη πρώτης κλάσης». Και όχι άδικα, αφού ήταν αυτός που άρχισε να κατοχυρώνει διεθνείς πατέντες, οι οποίες αργότερα εκχωρήθηκαν σε κολοσσούς, όπως η Goodyear, η Pirelli και η Dunlop.

Η ραγδαία αποβιομηχάνιση της χώρας έχει οδηγήσει στο κλείσιμο περισσοτέρων από 20 παραγωγικών μονάδων την  εξαετία 2012-2017. Είναι χαρακτηριστικό ότι αρκετές βιομηχανίες επιλέγουν να εκτελέσουν τις παραγγελίες που δέχονται από ξένες εταιρείες σε εργοστάσιά τους στο εξωτερικό και ειδικά σε χώρες με φθηνότερο κόστος ενέργειας. Mεταξύ των ιστορικών βιομηχανιών που έβαλαν λουκέτο στα χρόνια της ύφεσης ήταν τα Τσιμέντα Χαλκίδας τα οποία κατέβασαν ρολά στις αρχές του 2013. Η διοίκηση της ΑΓΕΤ Ηρακλής, στην οποία ανήκει το εργοστάσιο, αναγκάστηκε να τερματίσει τη λειτουργία του ύστερα από 87 χρόνια, εξαιτίας της ραγδαίας κάμψης της οικοδομικής δραστηριότητας στην Αττική κατά 80%.

«Τίτλοι τέλους» έπεσαν και για τη «Γεωργιάδης», μια από τις πιο φημισμένες καπνοβιομηχανίες, αφού δεν μπόρεσε να αντεπεξέλθει στα οικονομικά της προβλήματα και στον σκληρό ανταγωνισμό των πολυεθνικών. Το σήμα κατατεθέν της εταιρείας ήταν η περίφημη σειρά «22», η οποία είχε πιστούς λάτρεις, ενώ παρήγε αρκετά από τα σήματα της σειράς Rothmans, κατόπιν αδείας που έλαβε από την αγγλική Rothmans of Pall Mall.

Στην Ιστορία πέρασε και η Φίλκεραμ-Johnson. Η βιομηχανία δομικών υλικών, με δικαστική απόφαση, οδηγήθηκε στο κλείσιμο στα τέλη του 2011, ύστερα από μισό αιώνα ζωής. Αίσθηση προκάλεσε και το κλείσιμο της Χαρτοποιίας Θράκης (Diana), η οποία οδηγήθηκε σε πτώχευση. Από τη λαίλαπα της ύφεσης δεν ξέφυγαν ούτε η αρτοβιομηχανία Nutriart (πρώην «Κατσέλης») ούτε το εργοστάσιο της Pepsico ΗΒΗ στο Λουτράκι, αλλά ούτε και η ΑΓΝΟ.

Ανέστης Ντόκας