Συνέντευξη στον Γρηγόρη Νικολόπουλο για την έκδοση του Reporter Magazine το φετινό Ιούλιο.
"Αντλήσαμε το 1999 κατά την εισαγωγή μας στο Χρηματιστήριο το αντίστοιχο των 1,5 εκατ., Ευρώ σε Δραχμές και από τότε μέχρι σήμερα έχουμε μοιράσει μερίσματα αξίας 67 εκατομμυρίων λέει με περηφάνεια ο Γιώργος Γεράρδος.
Εκτός από εμβληματικός επιχειρηματίας για το Χρηματιστήριο ο Γεράρδος είναι και επιβλητικός άνθρωπος. Με ύψος 1.93 και έντονα μάτια δεν αφήνει πολλά περιθώρια αντιρρήσεων στους συνομιλητές του και κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της κυριαρχίας του στους ανταγωνιστές του.
Εργασιομανής, ακούραστος, συνδυάζει ένα σπάνιο σχετικά προσόν. Είναι ταυτόχρονα δημιουργικός και εκτελεστικός. Συνήθως οι περισσότεροι δημιουργικοί άνθρωποι, όταν ολοκληρώσουν τη δημιουργία τους την αναθέτουν σε μάνατζερς και ξεκινούν κάτι νέο. Ο Γεράρδος δεν είναι αυτή η περίπτωση. Στα 72 του χρόνια συνεχίζει να τρέχει προσωπικά την εταιρία που δημιούργησε πριν από 50 χρόνια, εργαζόμενος 6 μέρες την εβδομάδα επί ένα δεκάωρο τουλάχιστον κάθε μέρα.
"Το κάνω επειδή μου αρέσει πάρα πολύ" λέει ο Γεράρδος "και επειδή το Πλαίσιο με 1.500 εργαζόμενους είναι μια ολόκληρη κοινωνία. Δεν μπορείς να το αφήσεις στην τύχη του, αν δεν είσαι από πάνω καθημερινά θα υπάρξουν προβλήματα. Και υπάρχουν καθημερινά καταστάσεις που απαιτούν γρήγορες αποφάσεις."
Του Γεράρδου του αρέσουν οι επιχειρήσεις από τότε που ήταν παιδί και καθόταν όταν δεν είχε διάβασμα στο περίπτερο του πατέρα του στο Φάληρο. "Η πρώτη μου επαφή με το εμπόριο ήταν εκεί, στο περίπτερο" λέει "και στη συνέχεια επηρεάστηκα από γονείς συμμαθητών μου που ασχολιόντουσαν με το εμπόριο".
Παιδί φτωχής οικογένειας, "νοσοκόμοι ήταν οι γονείς μου και ο πατέρας μου μετά τον πόλεμο πήρε μια άδεια περιπτέρου", ο Γεράρδος τελείωσε ως υπότροφος το Κολλέγιο Αθηνών και μπήκε στο Πολυτεχνείο. Τότε του δόθηκε και η πρώτη επιχειρηματική ευκαιρία. Του την έδωσε η ανάγκη. "Χρειαζόμασταν σχεδιαστήρια εγώ και οι φίλοι μου αλλά ήταν ακριβά. Και είχα διαπιστώσει ότι στη Θεσσαλονίκη όλα ήταν φθηνότερα από ότι στην Αθήνα διότι εκεί ο τελικός πωλητής ήταν και εισαγωγέας, ενώ στην Αθήνα υπήρχε άλλος εισαγωγέας, άλλος χονδρέμπορος, άλλος λιανοπωλητής. Αυτή η εφοδιαστική αλυσίδα αύξανε τις τιμές για τον τελικό καταναλωτή. Αποφάσισα λοιπόν να κάνω απευθείας εισαγωγή των σχεδιαστηρίων που χρειαζόμουν εγώ και άλλοι έξι συμφοιτητές μου. Δύσκολο μεν, αλλά το έκανα. Βρήκα τα κατάλληλα σχεδιαστήρια, ίδρυσα μια ατομική επιχείρηση, διαπραγματεύτηκα τις τιμές και έκανα την εισαγωγή. Πέτυχα πολύ χαμηλότερες τιμές για τους φίλους μου και κατάλαβα ότι υπάρχουν περιθώρια επιχειρηματικού κέρδους για εμένα. "'Έτσι ξεκίνησαν όλα".
Το πρώτο Πλαίσιο φτιάχτηκε στην οδό Στουρνάρη δίπλα στο Πολυτεχνείο το 1969 όταν ο Γεράρδος ήταν 22 χρονών στο τρίτο έτος του Πολυτεχνείου.
"Πήρα 80.000 Δραχμές δανεικά από οικογένεια και φίλους, νοίκιασα ένα μαγαζί 12 τετραγωνικά για να εισάγω και να πουλάω σχεδιαστικά όργανα για μηχανικούς, αρχιτέκτονες και τοπογράφους και τελικά έβαλα και αναλώσιμα, χαρτιά, μολύβια κλπ. Ένα καλοκαίρι κάθισα με ένα φίλο μου αρχιτέκτονα και σχεδιάσαμε το πρώτο μαγαζί με πολύ μεράκι αλλά και με γνώση. Έτσι φτιάχτηκε το Πλαίσιο, ένα πολύ όμορφο μαγαζί με είδη σχεδίου, όπως τα λέγαμε. Τα είδη σχεδίου ήταν είδη τεχνολογίας. δεν υπήρχε ούτε κομπιουτεράκι, υπήρχε λογαριθμικός κώδικας μόνο. Μετά βγήκαν οι μηχανές τεσσάρων πράξεων, μετά τα προγραμματιζόμενα κομπιουτεράκια της texas instruments , μετά οι παιχνιδομηχανές που κάνανε και κάποιον προγραμματισμό, όπως το attari, το spectrum και το amiga . Όλα αυτά έμπαιναν στο μαγαζί".
Στα 22 του ο Γεράρδος δεν άφησε και πολλά περιθώρια χαλάρωσης και διασκέδασης στον εαυτό του. Φοιτητής του Πολυτεχνείου στο τμήμα πολιτικών μηχανικών και παράλληλα εισαγωγέας και έμπορος. "Ήθελα να τελειώσω το Πολυτεχνείο επειδή το χρώσταγα στη μάνα μου, που το όνειρο της ήταν να δει το δίπλωμα μου σε κορνίζα. Όμως εμένα με ενδιέφερε η επιχείρηση. Έδινα εξετάσεις και είχα 13 άτομα προσωπικό και ένα μαγαζί να τρέξω. Μετά πήγα Στρατό στην Ξάνθη. Έτρεχα την επιχείρηση από το τηλέφωνο του ΚΨΜ 800 χιλιόμετρα. Είχα όμως τεράστια βοήθεια και από τον πατέρα μου και από την γυναίκα μου που με υποστήριζαν απίστευτα."
Το πρώτο ΠΛΑΙΣΙΟ στην οδό Στουρνάρη
Στα επόμενα χρόνια το μαγαζί μεγάλωσε, επεκτάθηκε στα διπλανά κτήρια και έφθασε σταδιακά στο μέγεθος που το ξέρουμε σήμερα. Όμως η δημιουργικότητα του Γεράρδου δεν είχε εξαντληθεί. "Το 1986 αρχίσαμε να φτιάχνουμε τα πρώτα δικά μας κομπιούτερ, τα Τurbo Χ. Ξέραμε τι θέλουμε και πώς να το κάνουμε και φτιάχναμε καλά μηχανήματα πολύ φθηνότερα από τα ΙΒΜ της εποχής. Οι πωλήσεις της εταιρίας απογειώθηκαν. Φτιάχναμε κομπιούτερ στις ανάγκες του κάθε πελάτη. Tailor made. Το επόμενο βήμα ήταν το άνοιγμα ενός δεύτερου μαγαζιού, στο Ψυχικό το 1991. Και έτσι ξεκίνησε η αλυσίδα καταστημάτων. Το 1995 πρωτοπορήσαμε με τις πωλήσεις μέσω καταλόγου σε συνδυασμό με call center και με την δημιουργία ενός σύγχρονου για την εποχή, κέντρου διανομής στην Μεταμόρφωση. Λίγο αργότερα δημιουργήσαμε ένα εξελιγμένο κέντρο εξυπηρέτησης επιχειρήσεων Β2Β. Το 1999 μπήκαμε στο χρηματιστήριο. Την ίδια χρονιά στήσαμε το ηλεκτρονικό μας κατάστημα www.plaisio.gr που ήταν και το πρώτο ηλεκτρονικό κατάστημα στην Ελλάδα που μπορούσε να παραδίδει τα προϊόντα του την επόμενη ημέρα και όχι απλώς να παραθέτει τα προϊόντα του στην οθόνη του υπολογιστή."
Το πρώτο Computer TURBO X
Σκληρός και εργασιομανής, ελέγχει τα πάντα καθημερινά στην εταιρία. "Δεν είναι εύκολο να είσαι καθημερινά δέκα ώρες στο γραφείο υπό πίεση. Δεν είναι μόνο οι ώρες, παλιά το δεκαπεντάωρο ήταν καθημερινότητα, είναι οι πολύ γρήγορες αποφάσεις που πρέπει συνεχώς να παίρνεις."
Πώς το πετυχαίνει αυτό επί πενήντα χρόνια, πώς δεν υπάρχει ποτέ μια ζημιογόνος χρήση στην εταιρία του;
"Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός στον κλάδο, αλλά εμείς διαθέτουμε μεγάλη εμπειρία και πολύ εξειδικευμένο προσωπικό. Κατά καιρούς εμφανίστηκαν μεγάλοι ανταγωνιστές, Έλληνες και ξένοι που πίστευαν ότι αν ανοίξεις 30 καταστήματα και πληρώσεις μεγάλα ποσά σε διαφήμιση θα γίνεις leader της αγοράς. Θεωρητικά σωστό στην πράξη όμως αυτό που έγινε είναι ότι εκείνοι έκαναν διαφήμιση προωθώντας τα προϊόντα αλλά όταν ο πελάτης πήγαινε στο μαγαζί τους αφενός οι πωλητές τους δεν ήταν εκπαιδευμένοι για να τον εξυπηρετήσουν καλά, δεν ξέρανε τα προϊόντα σε βάθος και αφετέρου είχαν ψηλότερες τιμές. Έτσι οι πελάτες έρχονταν σε εμάς. Έτσι αντιμετωπίσαμε τον ανταγωνισμό και από τους Έλληνες και από τους ξένους ανταγωνιστές μας, ακόμη και από μεγάλες πολυεθνικές αλυσίδες με μεγάλη εμπειρία στον χώρο".
Ο Γεράρδος δεν μασάει τα λόγια του. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα απλός στη συμπεριφορά του και στον τρόπο που ντύνεται και φέρεται, αλλά δεν είναι ένας ταπεινός έμπορος, έχει γνώθι σ 'αυτόν και είναι περήφανος για την πορεία του η οποία δεν ήταν εύκολη, αλλά ήταν ασταμάτητη.
"Ήμουν πάντα στην κορυφή λέει ο ίδιος. Ήμουν στην κορυφή με το πρώτο μαγαζί, συνέχισα με το δεύτερο, έφτιαξα την αλυσίδα, ήμουν στην κορυφή όταν πρώτος στην Ελλάδα έβγαλα κατάλογο προϊόντων για τις πωλήσεις με τηλεφωνικές παραγγελίες, ήμουν στην κορυφή όταν έφτιαξα το πρώτο κατάστημα ηλεκτρονικών πωλήσεων, παραμένω διαρκώς στην κορυφή του ανταγωνισμού στον κλάδο της πληροφορικής".
Αδιαμφισβήτητος ηγέτης της εταιρίας του ο Γεράρδος δεν έχει ανάγκη από στερεότυπα. Το γραφείο του στο κτήριο των 22.000 τετραγωνικών στη βιομηχανική ζώνη της Μαγούλας που στεγάζει ένα τεράστιο κατάστημα λιανικής, γραμμή επισκευών και συναρμολόγησης κομπιούτερς και διοικητικές υπηρεσίες, είναι ένα απλό γραφείο στην κεντρική αίθουσα μαζί με τους υπαλλήλους του. Κάθεται δίπλα με όλους τους άλλους, αλλά "έχω διαφορετική καρέκλα" λέει, "η δικιά μου είναι αυτή εκεί η ... παράξενη".
Όταν έχει συναντήσεις με εξωτερικούς συνεργάτες ή εσωτερικές συσκέψεις μεταφέρεται σε ένα γυάλινο δωμάτιο με ένα μεγάλο γυάλινο τραπέζι, καρέκλες γραφείου γύρω - γύρω και μια μεγάλη οθόνη στον τοίχο.
Εκεί, ορατός από όλους διαρκώς, συζητά, εγκρίνει, απορρίπτει, ελέγχει, σχεδιάζει την πολιτική της εταιρίας. Κάθε τόσο τηλεφωνάει από το εσωτερικό και καλεί μέσα έναν συνεργάτη από τους πολλούς που γνωρίζει με το μικρό τους όνομα. Και δεν τον αφήνει να φύγει αν δεν τελειώσει τη δουλειά. Την κάνει μαζί του, δεν θέλει να αφήνει εκκρεμότητες, όλα αρχίζουν και τελειώνουνε μέσα σε λίγη ώρα, τίποτα δεν μένει για μια άλλη στιγμή.
Είχα την ψευδαίσθηση όταν έκανα αυτή την συνέντευξη ότι θα διάλεγα τις φωτογραφίες που θα δημοσιεύσουμε. Το έκανε ο ίδιος. Περίμενα από διακριτικότητα ποιες θα διαλέξει. Διάλεξε σωστά - και εγώ αυτές θα διάλεγα. Τίποτα δεν ξεφεύγει από τον έλεγχο του και αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος δεν υπάρχει λόγος να ξεφύγει.
"Ο κ. Γιώργος" όπως τον φωνάζουν όλοι, κατάφερε μέσα στη δεκαετή κρίση να μην μειώσει κανένα μισθό και να διατηρήσει τις πωλήσεις και τα κέρδη της εταιρίας.
"Από το 1972 μέχρι το 2008 είχαμε διαρκή και ταχεία ανάπτυξη. Από 30 εκατομμύρια πωλήσεις το 1998 φτάσαμε στα 416 εκατομμύρια το 2008. Βρεθήκαμε στη λίστα με τις 500 ταχύτερες αναπτυσσόμενες εταιρίες της Ευρώπης", λέει "για 8 συνεχόμενες χρονιές".
"Την τελευταία δεκαετία, τη δεκαετία της ύφεσης καταφέραμε να συμμαζέψουμε τη δουλειά μας χωρίς να χάσουμε, κρατήσαμε τους μισθούς και το προσωπικό και είμαστε αυτή τη στιγμή στην αρχή μιας νέας αναπτυξιακής πορείας. Επενδύσαμε 7 εκατομμύρια φέτος και θα επενδύσουμε άλλα 10 για την ανάπτυξη της εταιρίας και για νέα προϊόντα και αποφασίσαμε να ανοιχτούμε σε ένα νέο κλάδο, στις λευκές συσκευές. Έχουμε 24 καταστήματα, αλλά από εδώ και πέρα οι on line πωλήσεις θα ανεβαίνουν ταχύτερα και εκεί είναι που θα επενδύσουμε. Σε νέες καλύτερες πλατφόρμες. Στις λευκές ηλεκτρικές συσκευές θα φτιάξουμε παράλληλα με τις εισαγωγές και δικό μας brand name."
"Δεν βαρέθηκες στα 72 σου να τρέχεις την εταιρία όπως την έτρεχες από τα 22 σου;" "Τώρα που πέτυχες τόσα πολλά, δεν έχεις τίποτα πιο ευχάριστο να κάνεις;" έθεσα την αφελή ερώτηση.
Τα πρώτα χρόνια
"Μα αυτό μου αρέσει" μου απαντάει, "μου άρεσε πάντα. Για αυτό έγινα επιχειρηματίας, μου αρέσει αυτή η δουλειά. Ποτέ δε δούλεψα ως πολιτικός μηχανικός, ποτέ δεν έκανα κάτι άλλο, μου αρέσει αυτή η δουλειά στο Πλαίσιο, αυτή η καθημερινότητα, αυτές οι καθημερινές δυσκολίες και οι καθημερινές αποφάσεις που παίρνω. Έτσι κρατιέται η δουλειά και αναπτύσσεται με σκληρή προσπάθεια. Το retail έχει πολύ γρήγορες εναλλαγές και εφησυχασμός δεν υπάρχει ποτέ.
"Και εκτός γραφείου, στον ελεύθερο χρόνο σου τι κάνεις; Έχεις κάποιο χόμπι;"
"'Έχω τρέλα με τη θάλασσα. Τρέλα. Καταλαβαίνεις. Καταγωγή από Σέριφο από τον πατέρα μου και Χίο από τη μάνα μου, μεγάλωσα δίπλα στη θάλασσα στο Φάληρο, έχω μανία με τη θάλασσα. Όταν δεν είμαι στο γραφείο είμαι εκεί. Αλλά μη μου πεις να τα παρατήσω όλα και να πάω για μπάνια, αυτό δε γίνεται. Παλιά έκανα ψαροντούφεκο, τώρα πια δεν πηγαίνω. Αλλά κολυμπάω χειμώνα καλοκαίρι. Είμαι χειμερινός κολυμβητής".
Πράγματι, είναι ελαφρώς ηλιοκαμένος, φαίνεται ότι είχε πάει για μπάνιο πρόσφατα. "Πού πας" τον ρωτάω; Στον Αστέρα Βουλιαγμένης;"
"Ποιόν Αστέρα", μου απαντάει, "στην Τζια, στην Κύθνο, στη Σέριφο, ανάλογα με τον αέρα και το κύμα. Έχω ένα μικρό σκαφάκι και φεύγω όσο μπορώ".
"Έχεις και πλήρωμα;" τον ρωτάω ελαφρώς περιπαικτικά, αμφισβητώντας την απλότητα του life style του.
"Έχω ένα καλό βοηθό", μου απαντάει "δεν μπορώ πια να πηγαίνω μόνος, δεν μπορώ να κρατάω ταυτόχρονα το τιμόνι, να ρίχνω άγκυρα και να πετάω μια πρυμάτσα όπως έκανα παλιά. Μεγάλωσα" λέει γελώντας.