Μέχρι το τέλος Μαρτίου του 2017, σε λιγότερο δηλαδή από 100 ημέρες, θα ξεκινήσει η παράδοση των αυτοκινητόδρομοι στην κυκλοφορία, όπως άλλωστε προβλέπεται και από τις συμβατικές υποχρεώσεις των αναδόχων. Πρόκειται για τους οδικούς άξονες Κόρινθος-Πάτρα (Ολυμπία Οδός), Ιόνια Οδός (κοινοπραξία Νέα Οδός), Μαλιακός-Κλειδί (Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου), Κόρινθος-Τρίπολη-Καλαμάτα (Μορέας), Ε 65 (Κεντρικής Οδός).

Πρέπει να γυρίσουμε κάμποσο πίσω τον χρόνο για να πάμε στην αφετηρία του εγχειρήματος. Ήταν το 2005, όταν ο τότε Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς ανακοίνωνε την έναρξη της διαγωνιστικής διαδικασίας για 5 νέους οδικούς άξονες, το Κόρινθος-Πάτρα, το Τρίπολη-Καλαμάτα, τον Ε 65, την Ιόνια, τα Τέμπη (Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου).

Ακολούθως, χρειάστηκαν 2-3 χρόνια για να φτάσουμε την ολοκλήρωση των διαγωνισμών και τα έργα να εκκινήσουν. Σχεδόν 10 χρόνια μετά, ξεκινά σταδιακά η ολοκλήρωση και των έργων, με τον Μορέα (Τρίπολη-Καλαμάτα) να αποτελεί το πιο προχωρημένο project. Το 2017 θα ακολουθήσει η ολοκλήρωση και της Ιόνιας Οδού και της Ολυμπίας Οδού, του Αυτοκινητόδρομου Αιγαίου ενώ θα λειτουργήσει ένα τμήμα του Ε 65.

Βέβαια, δεν έλειψαν τα μεγάλα προβλήματα. Μην ξεχνάμε ότι από την οδυνηρή παύση των εργασιών για διάστημα 3 ετών είχαμε νέες διαπραγματεύσεις, αναθεωρήσεις συμβάσεων, νέα έναρξη έργων.

Χρηματοδοτικά κενά, αποζημιώσεις, διαιτησίες, περικοπές έργων (π.χ. σε Ολυμπία Οδό ή Ε 65), αλλαγές στο τεχνικό αντικείμενο, καθυστερήσεις σε απαλλοτριώσεις, προβλήματα σε μελέτες, απροθυμία τραπεζών να αναλάβουν ρίσκο κ.λπ. παραλίγο να βάλουν «βόμβα» στα θεμέλια των αυτοκινητόδρομων που συν τοις άλλοις, είχαν να αντιμετωπίσουν και τις «αντιδράσεις» (από όλες τις πλευρές) για τα διόδια.

Ωστόσο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, με καθυστερήσεις και εκκρεμότητες, με πιθανές αυξήσεις στα διόδια και τοποθετήσεις νέων σταθμών, ακόμα και με υπερβάσεις (συμπληρωματικές συμβάσεις, αύξηση κόστους κ.λπ.) που απαίτησαν την ανάληψη ρίσκου από το δημόσιο και… χρήματα φορολογούμενων, το εγχείρημα φτάνει στο τέλος του.

Και αναμφίβολα, ανεξάρτητα αν το δημόσιο αποφασίσει να ακολουθήσει εκ νέου το ίδιο μοντέλο κατασκευής και λειτουργίας ή προχωρήσει σε εναλλακτικές μεθόδους (κάνοντας… μάθημα το όποιο πάθημα), η υλοποίηση των έργων αποτέλεσε και θα αποτελέσει μιας σημαντική τόνωση όχι μόνο για τις ίδιες τις εταιρείες, μέλη της ελληνικής επιχειρηματικής πραγματικότητας, αλλά και για την ίδια την οικονομία που «διψά» για αναπτυξιακές δράσεις.

Γ. Παπακωνσταντίνου