Η επενδυτική κίνηση του IRF το οποίο απέκτησε το 0,45% της Alpha πυροδότησε εκ νέου φήμες ωστόσο το βέβαιο είναι ότι deals μέσω επιθετικών εξαγορών δεν μπορούν να υπάρξουν. Το IRF είναι πιθανό να αποχωρήσει εφόσον έχει επιτύχει ένα ικανοποιητικό κέρδος από την Alpha bank.
Όμως το θέμα των dealsστις τράπεζες επανέρχεται κυρίως για να αναδειχθούν οι δυσκολίες υλοποίησης τους παρά ότι μπορεί να υπάρξει κάποια κίνηση αν και κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει το οτιδήποτε. Οι λόγοι όπου τα deals συζητώνται εδώ και 8 χρόνια στον κλάδο αλλά δεν υλοποιούνται είναι πολλοί, πρόσωπα , οικονομικά μεγέθη επίτευξη ή μη συνεργιών , αποτιμήσεις , στρατηγικές μεγαλομετόχων κ.α. Την τρέχουσα περίοδο όπως 3 μπορούν να θεωρούν ως οι βασικοί ανασταλτικοί λόγοι για deals ενώ 2 που δημιουργούν τις προϋποθέσεις υλοποίησης τους.
Στους ανασταλτικούς παράγοντες είναι προφανές ότι συγκαταλέγονται οι αποτιμήσεις . Οι βασικοί μέτοχοι π.χ. Κωστόπουλος , Λάτσης θα ήθελαν και είναι προφανές αυτό πολύ υψηλότερα τις αποτιμήσεις των τραπεζών που έχουν δημιουργήσει. Το ίδιο συμβαίνει και στις άλλες τράπεζες , οι αποτιμήσεις λειτουργούν ανασταλτικά. Και ενώ οι αποτιμήσεις δεν βοηθούν , οι σχέσεις μεταξύ των διοικήσεων μπορούν να χαρακτηρισθούν εξίσου σημαντικές. Ο Τ. Αράπογλου της Εθνικής είναι διορισμένος manager έχει μεγάλη εξουσία αλλά οι πολιτικές εξελίξεις τον οριοθετούν.
Τα στελέχη π.χ. οι γενικοί διευθυντές στην Εθνική διαθέτουν μεγαλύτερη εξουσία από ότι μπορεί να εκτιμά η αγορά. Στην Alpha ο Γ Κωστόπουλος είναι ο ισχυρός πυλώνας της τράπεζας αλλά τα στελέχη που απαρτίζουν το management διατηρούν εύθραυστες σχέσεις με στελέχη άλλων τραπεζών.
Στην Eurobank η διοίκηση όταν διαπιστώνει ότι κάποιος ή κάποιοι βάλλουν εναντίον της στοχοποιεί την Alpha, η Alpha στοχοποιεί την Marfin κ.ο.κ. Οι σχέσεις μεταξύ τραπεζιτών δεν είναι τόσο καλές όσο παρουσιάζονται ή εκτιμάται στην αγορά. Βέβαια στο παρελθόν οι σχέσεις των τραπεζιτών ήταν ακόμη χειρότερες ωστόσο την τρέχουσα περίοδο είναι απλά ανταγωνιστικές.
Ακόμη και στο εσωτερικό τους οι μεγάλες τράπεζες εμφανίζουν εκφυλιστικά σημάδια συγκρούσεων ή ψυχρών σχέσεων , τα παραδείγματα είναι πολλά και τα περισσότερα γνωστά.
Περιεκτικά , οι άλλες τράπεζες δεν θεωρούν τόσο ισχυρή την Εθνική την Alpha την αντιμετωπίζουν ως την τράπεζα που θα πωληθεί , τα στελέχη των άλλων τραπεζών αντιμετωπίζουν μάλλον με καχυποψία τα στελέχη της Eurobank , όλοι μαζί κριτικάρουντον Βγενόπουλο της Marfin ο οποίος με την σειρά του δεν θέλει να είναι ίσος μεταξύ ίσων αλλά πρώτος μεταξύ όλων.
Είναι προφανές ότι οι σχέσεις μεταξύ των τραπεζικών στελεχών είναι εύθραυστες καθιστώντας δυσχερή την συγχώνευση μεταξύ των τραπεζών. Τα deals κλείνονται από στελέχη και όταν οι σχέσεις μεταξύ στελεχών δεν είναι καλές οι συγχωνεύσεις είναι πολύ δύσκολες.
Πέραν των σχέσεων η τρέχουσα περίοδο λειτουργεί ανασταλτικά σε deals καθώς η οποιαδήποτε συμφωνία απαιτεί καλή γνώση της άλλης τράπεζας , των προβλημάτων και των αδυναμιών της.
Όμως σε μια περίοδο όπου τα NPls δηλαδή τα προβληματικά δάνεια μπορεί να αυξηθούν ποια τράπεζα θα ενδιαφερόταν για άλλη χωρίς due diligence δηλαδή εσωτερικό έλεγχο. Είναι προφανές ότι καμία τράπεζα δεν θα επιθυμούσε να πραγματοποιηθεί εσωτερικός έλεγχος σε αυτή την συγκυρία κυρίως λόγω της αβεβαιότητας που δημιουργεί η κρίση και του κινδύνου αύξησης των επισφαλειών.
Πέτρος Λεωτσάκος
[email protected]