Η ίδια η σύναψη Στεγαστικού Δανείου αποτελεί απάτη του συστήματος προς τον απλό πολίτη.

Ο μέσος πελάτης στεγαστικού Δανείου αδυνατεί να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του βάρους που αναλαμβάνει, καθώς τα ποσά ουδεμία σχέση έχουν με την καθημερινότητά του (π.χ. από μηνιαίο μισθό 1.500€, αναλαμβάνει οφειλή της τάξης των 200 χιλ. €, η οποία στα τρέχοντα – ιδιαιτέρως χαμηλά - επίπεδα επιτοκίων (π.χ. ~1%) θα μπορούσε να παράγει μηνιαία δόση της τάξης των 650€ για 30 χρόνια (!), δηλαδή οριακά παραπάνω από το σύνηθες ανώτατο δείκτη εισοδήματος (40%, ή 600€ για εισόδημα 1500€). Ακόμα και χωρίς το "μπέρδεμα" των επιτοκίων, οι 200 χιλ. ευρώ θέλουν 200 πληρωμές των 1000€ για να αποπληρωθούν άτοκα, δηλαδή τα 2/3 του μισθού του για πάνω από 16 χρόνια!

Με αυτές τις 200 χιλ. ευρώ, ο πελάτης πιθανότατα θα αγοράσει ένα μέτριο οικογενειακό ακίνητο (π.χ. 110 τετραγωνικά σε περιοχή με κόστος κάτω από 2.000 το τετραγωνικό), το οποίο θα του κοστίσει αρκετά επιπλέον, λόγω φόρων και λοιπών εξόδων μεταβίβασης (μεσίτες, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι, υποθηκοφυλακεία, προσημειώσεις, ασφαλίσεις ζημιάς κλπ.).

Οι κίνδυνοι

• Το ακίνητο χάνει το 30 – 40% της αξίας του. Συνέβη μεταξύ 2008 και 2014!
• Οι φόροι επί της κατοχής των ακινήτων ανεβαίνουν ή εμφανίζονται καινούργιοι (π.χ. χαράτσι).
• Το δάνειο είναι σε ξένο νόμισμα και το νόμισμα αυτό υπερτιμάται (συνέβη στο CHF, όχι όμως σε USD & JPY).
• Τα επιτόκια ανεβαίνουν σημαντικά σε σχέση με τα αρχικά. Για παράδειγμα, μία αύξηση από το 1% στο 4% μεταβάλλει τη δόση των 650€ κατά 300€ (!) περίπου, καθιστώντας την μάλλον δυσβάσταχτη. Επιπλέον, λόγω μείωσης του ρυθμού απόσβεσης όταν τα επιτόκια ανεβαίνουν (έτσι «λειτουργούν» τα τοκοχρεωλυτικά δάνεια), αν ποτέ τα επιτόκια επιστρέψουν στο 1% η δόση δεν θα γυρίσει στα 650€, γιατί θα έχουν «χαθεί» κάποια χρόνια απομείωσης του χρέους.
• Το εισόδημα του πελάτη συρρικνώνεται ή χάνεται εντελώς (π.χ. ανεργία).

Για όλους αυτούς τους λόγους ο δανειολήπτης έχει "ξεγελαστεί", ή "ενημερωθεί ανεπαρκώς", ή "επιβαρυνθεί υπερβολικά", ή "ατυχήσει υπέρμετρα". Οπότε, θα μπορούσε να προσφύγει στα δικαστήρια, ζητώντας πρακτικά να "ακυρωθεί" η κακή του τύχη (γιατί σε όλες πρακτικά τις περιπτώσεις, η μεταβολή θα μπορούσε να τον ευνοεί!).

Καταλαβαίνουμε, επομένως, ότι το θέμα δεν είναι απλό, έχει πολλές πτυχές και προεκτάσεις και θα μπορούσε να καταστρέψει την ίδια την ουσία του "δανεισμού", η οποία για τον καπιταλιστή είναι απλούστατη: φέρτε στο σύστημα (οικονομία) περισσότερες "μάρκες" (λεφτά) για να μπορούμε εμείς που έχουμε τον τρόπο μας να κερδίζουμε περισσότερα, εις βάρος εξ' ορισμού του πλήθους (ατομικά μέσω προσωπικών δανείων ή συλλογικά μέσω κρατικού χρέους, δηλαδή έναντι των φορολογουμένων).

Η Δεξιά οπτική γωνία

Ελεύθερη αγορά, αφήστε τα να "τρέξουν" και θα βρουν μόνα τους τις ισορροπίες, ενώ στο μεταξύ η ανάπτυξη θα είναι θεάρεστη.

Αντενδείξεις: Κάποιοι συνάνθρωποί μας θα καταστραφούν και θα δυστυχήσουν.

Η Αριστερή οπτική γωνία

Εποπτεία και έλεγχος, δεν επιτρέπονται παιχνίδια εις βάρος των πολιτών, τα κέρδη είναι δαιμονικά.

Αντενδείξεις: Το κεφάλαιο αδιαφορεί, πάει αλλού, και η οικονομία τελματώνει.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ούτε οι Σκανδιναβοί δεν έχουν καταφέρει να βρουν τη χρυσή τομή!

Για την παράθεση της άποψης
Γιώργος Αλεξάκης