Πλέον, το επόμενο στοίχημα, γενικά για τον κλάδο, είναι η «χάραξη του νέου δρόμου», να βρει το εγχώριο τραπεζικό σύστημα τον ρόλο του, μέσα από την έναρξη υλοποίησης των πλάνων αναδιάρθρωσης, την ανασύνταξή του, την ανάκτηση του πραγματικού στόχου που δεν είναι άλλος από την χρηματοδότηση της οικονομίας αλλά και την δημιουργία αξίας για τους μετόχους, ήτοι την επιστροφή στην οργανική κερδοφορία.

Οι τράπεζες έχουν βελτιώσει την κεφαλαιακή δομή τους, είναι από τις ισχυρότερες κεφαλαιακά στην Ευρώπη, αποπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους (όσες χρειάζεται) προς το δημόσιο (προνομιούχες, CoCos), «βγαίνουν» από αγορές με ρίσκο στο κατάλληλο timing (π.χ. ΕΤΕ με Finans), αποκτούν μέσω των deals πρόσθετη ρευστότητα κ.λπ.

Βέβαια, οι προκλήσεις δεν λείπουν. Εσωτερικές αναδιαρθρώσεις, διαχείριση κόκκινων δανείων, επιστροφή καταθέσεων είναι κάποια μόνο από τα ανοιχτά μέτωπα και τις «καυτές πατάτες» που καλείται να… αντιμετωπίσει ο κλάδος. Προφανώς και δεν πρέπει να περιμένουμε θαύματα από τη διαχείριση των NPL’s καθώς οι τράπεζες γνωρίζουν ότι το ξεπούλημα κόκκινων δανείων δεν είναι η βέλτιστη λύση, αντιθέτως κρίσιμη είναι η σταδιακή διαχείρισή τους ώστε να ανακτηθούν κεφάλαια.

Σε κάθε περίπτωση, ο δρόμος μπορεί να μην είναι στρωμένος μόνο με ρόδα αλλά και με «αγκάθια», ωστόσο ο κλάδος καλείται σε… ανασύνταξη για να κάνει τη φυγή προς τα μπρος.