Τι... έγραφε και τι γράφει αυτή η σελίδα; Από την εποχή της επιθετικής επέκτασης, με αποκορύφωμα την εξάπλωση στην νοτιοανατολική Ευρώπη την περίοδο 2006-2009, περνάμε στη φάση της συρίκνωσης, της εσωστρέφειας και των πιο μαζεμένων σχημάτων.

Με πιο απλά λόγια, η αποχώρηση τη ΕΘΝΙΚΗΣ από την Τουρκία, μετά από 9 χρόνια, σηματοδοτεί το τέλος της έντονης εξωστρέφειας του ελληνικού banking. Όπως ήδη έχουμε αναδείξει, η κρίση διαρκείας, οι πρόσφατες αυξήσεις κεφαλαίου, οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί έναντι των ευρωπαϊκών αρχών θα οδηγήσουν σε εκτεταμένες πωλήσεις θυγατρικών στο εξωτερικό, ιδίως για τους ομίλους που έλαβαν κρατική βοήθεια, με την ΠΕΙΡΑΙΩΣ να έχει ήδη δρομολογήσει διεργασίες σε Ρουμανία και Κύπρο.

Αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι η παρουσία των ελληνικών τραπεζών στα Βαλκάνια και ευρύτερα στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης άρχισε να δομείται τη δεκαετία του 1990 αλλά η πιο επιθετική πολιτική χτίστηκε την δεκαετία του 2000, όταν δεν υπήρχε χρονιά δίχως εξαγορά ξένης τράπεζας ή ίδρυσης θυγατρικής.

Το «μπουμ» έγινε την περίοδο 2006-2009 με μπαράζ κινήσεων, ενώ αξίζει να σημειώσουμε ότι το 2006 οι τράπεζες διέθεσαν σχεδόν 3 δισ. ευρώ για εξαγορές. Μάλιστα, έναν χρόνο μετά, το 2007, η ξέφρενη επέκταση οδήγησε τις ελληνικές τράπεζες να απλώνουν δίχτυα σε 15 χώρες. Ο χάρτης περιείχε μια τεράστια έκταση, από την Ουκρανία και την Πολωνία, μέχρι την Τουρκία, τα Βαλκάνια και την... Αίγυπτο.

Στο... απώγειο της διεθνοποιημένης παρουσίας τους οι ελληνικές τράπεζες διέθεταν εκτός χώρας δίκτυο 3.500 περίπου καταστημάτων, πάνω από 40.000 εργαζόμενους, συνολικό ενεργητικό σχεδόν 90 δισ. ευρώ, ήτοι μερίδιο 25% στις ντόπιες αγορές.

Γ. Π.