Στο πλαίσιο αυτό, και παρά τις εύλογες, όπως και τα ίδια τα στελέχη του χώρου τις χαρακτηρίζουν, πιέσεις από πλευράς θεσμών, οι διαγραφές δανείων δεν πρόκειται να ξεπεράσουν φέτος τα 2,5 – 3 δισ. ευρώ, ενώ οι πωλήσεις «κόκκινων» δανείων αναβάλλονται για το α΄ τρίμηνο του 2017 και σε ύψος που δεν θα ξεπερνά συνολικά τα 2 δισ. ευρώ.

Σχετικά με τις διαγραφές, οι τραπεζίτες υποστηρίζουν ότι το υψηλό απόθεμα προβλέψεων δεν συνεπάγεται αντίστοιχου ύψους διαγραφές δανείων, αφού οι τράπεζες πρέπει να βρουν την ισορροπία μεταξύ διαγραφών και προβλέψεων προκειμένου να μην έχουν επιπτώσεις στην κεφαλαιακή τους επάρκεια.

Και αυτό διότι τα όρια των διαγραφών τίθενται ουσιαστικά από τα επίπεδα του αναβαλλόμενου φόρου που έχει η κάθε τράπεζα και της συμμετοχής του στα εποπτικά της κεφάλαια. Οι διαγραφές αφαιρούν αναλογικά δικαίωμα στις τράπεζες να αναγνωρίζουν «κομμάτια» του αναβαλλόμενου φόρου στα εποπτικά τους κεφάλαια. Εκτός και αν επιτύχουν μεγαλύτερη κερδοφορία, πράγμα δύσκολο τουλάχιστον για φέτος.

Όσο για τις πωλήσεις δανείων, καμία τράπεζα δεν θα υπέγραφε πωλήσεις… «για μια χούφτα σεντ», παρά μόνο για δάνεια καταναλωτικά, μικρών ποσών, καταγγελμένων και πλήρως καλυπτόμενων από προβλέψεις.

Πέραν της ανυπαρξίας αποδεκτών τιμών και του φόβου να μπουν υπογραφές για τέτοιες πωλήσεις, υπάρχει μεγάλη γραφειοκρατία πίσω από τη μεταβίβαση δανειακών φακέλων. Επίσης απαιτείται σημαντικός χρόνος προκειμένου να γίνει η διαλογή των δανείων που θα μεταβιβαστούν όχι μόνο προς πώληση, αλλά ακόμη και προς διαχείριση.

Και εκτός όλων των παραπάνω, οι τράπεζες φοβούνται τις κοινωνικές αντιδράσεις που θα προκαλέσουν οι πωλήσεις δανείων. Η εκκίνηση των πλειστηριασμών σηματοδοτήθηκε από οργανωμένες αντιδράσεις πολιτών στα δικαστήρια, γεγονός που δεν ήταν στις προθέσεις των τραπεζών όταν δήλωναν αποφασισμένες να «χτυπήσουν» τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.