Χτες, η ΤτΕ ανακοίνωσε μάλιστα ότι στα 119,75 δισ. ευρώ διαμορφώθηκαν οι καταθέσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών στις ελληνικές τράπεζες στα τέλη Ιανουαρίου, καταγράφοντας σημαντική υποχώρηση σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Ο ετήσιος ρυθμός μεταβολής του συνόλου των καταθέσεων διαμορφώθηκε στο 4,1%, αμετάβλητος σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα, ενώ η μηνιαία καθαρή ροή των καταθέσεων ήταν αρνητική κατά 1,567 δισ. ευρώ έναντι θετικής καθαρής ροής 2,972 δισ. ευρώ το Δεκέμβριο του 2016.
Μείωση κατά 562 εκατ. ευρώ παρουσίασαν, τον Ιανουάριο του 2017, οι συνολικές καταθέσεις των επιχειρήσεων έναντι αύξησης κατά 621 εκατ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα. Μείωση κατά 972 εκατ. ευρώ παρουσίασαν, τον Ιανουάριο του 2017, οι καταθέσεις των νοικοκυριών και των ιδιωτικών μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων έναντι αύξησης κατά 2,176 δισ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα. Οι καταθέσεις των μη χρηματοπιστωτικών επιχειρήσεων μειώθηκαν κατά 760 εκατ. ευρώ έναντι αύξησης κατά 987 εκατ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα, ενώ οι καταθέσεις των ασφαλιστικών επιχειρήσεων και των λοιπών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων αυξήθηκαν κατά 199 εκατ. ευρώ, τον Ιανουάριο του 2017, έναντι μείωσης κατά 366 εκατ. ευρώ τον προηγούμενο μήνα.
Ακόμα και αν το φαινόμενο αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί ότι έχει και εποχικό χαρακτήρα, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις φορολογικές επιβαρύνσεις, δεν παύει να συνιστά μια εξέλιξη που σημειώνεται σε μια περίοδο κατά την οποία η καθυστέρηση στην αξιολόγηση έβγαλε από το συρτάρι τη φιλολογία περί Grexit και δραχμής, αναβιώνοντας μνήμες από την πρώτη αξιολόγηση.
Σύμφωνα με τους τραπεζίτες, το πλέον ανησυχητικό είναι ότι το «νέο χρήμα», δηλαδή το προερχόμενο από καταθέσεις που είτε βρίσκονταν στο εξωτερικό, είτε κάτω από το στρώμα και επέστρεψαν στις τράπεζες, επηρεάζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από την αβεβαιότητα, εν προκειμένω από τις καθυστερήσεις για την ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης.
Πηγές του κλάδου αναφέρουν ότι σχεδόν το 30% του «νέου χρήματος» που είχε μπει στις τράπεζες από το φθινόπωρο του 2016 έχει «βγει» από τα τέλη Δεκεμβρίου και μετά και κατευθύνεται ξανά σε αμοιβαία κεφάλαια διαχείρισης διαθεσίμων εξωτερικού.
Παράλληλα δηλαδή με το «παλαιό χρήμα», που μειώνεται λόγω των αυξημένων αναγκών που έχουν να καλύψουν τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις, η αβεβαιότητα διώχνει από τις τράπεζες και το «νέο χρήμα».