Στο μεταξύ, δεδομένη θεωρείται η απώλεια του «μαξιλαριού» που είχε σχηματιστεί από την καλύτερη επίδοση κατά το τέταρτο τρίμηνο του 2016: οι τράπεζες κατάφεραν να μειώσουν τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα (NPEs) κατά 1 δισ. περισσότερο, στα 104,8 δισ. ευρώ, έναντι στόχου 105,8 δισ. ευρώ, και κατά 400 εκατ. ευρώ τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια (NPLs), στα 75,9 δισ., έναντι στόχου 76,3 δισ. ευρώ.

Η αβεβαιότητα που προκάλεσαν οι καθυστερήσεις και οι ανακολουθίες στο θέμα της αξιολόγησης οδήγησαν σε μεγάλη αύξηση των καθυστερήσεων τον Ιανουάριο, περαιτέρω (αλλά ηπιότερη) αύξηση τον Φεβρουάριο, βελτίωση τον Μάρτιο και εκ νέου επιδείνωση τον Απρίλιο. Υπενθυμίζεται ότι τα NPLs αφορούν δάνεια σε καθυστέρηση άνω των 90 ημερών, ενώ τα NPEs περιλαμβάνουν τα NPLs καθώς και δάνεια που εμφάνισαν προβλήματα αποπληρωμής και έχουν ρυθμιστεί.

Οι τράπεζες, προκειμένου να πιάσουν ή να παραμείνουν κοντά στους στόχους, θα προxωρήσουν σε μεγαλύτερες διαγραφές από αυτές που προγραμμάτιζαν, τακτική όμως που είναι προσωρινή και δεν συνιστά ουσιαστική επίτευξη των στόχων.

Ο λόγος είναι ότι τα επιχειρησιακά σχέδια των τραπεζών περιλαμβάνουν δέσμη δράσεων: το 36% της μείωσης θα προέλθει από διαγραφές, ωστόσο το υπόλοιπο 64% θα προέλθει από εισπράξεις, ρευστοποιήσεις περιουσιακών στοιχείων και πωλήσεις «κόκκινων» δανείων σε τρίτους.

Τα σχέδια των τραπεζών περιγράφουν με ακρίβεια το ύψος της μείωσης από κάθε παράγοντα, και για να πετύχουν, θα πρέπει να έχουν επιτυχία σε όλα τα παραπάνω μέτωπα. Τα κεφάλαια που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για διαγραφές είναι συγκεκριμένα και αυτό σημαίνει ότι αν κάνουν περισσότερες διαγραφές τώρα, θα πρέπει να κάνουν λιγότερες στο μέλλον.