Η Gazprom και η ρωσική διπλωματία από τη μία μεριά, δείχνουν διάθεση να φτάσει η υπόθεση στα άκρα, κρίνοντας ενδεχομένως ότι η Ουκρανία, η οποία εξαρτά την επιβίωση των κατοίκων της και τις ενεργειακές της ανάγκες από το ρωσικό αέριο, έχει περιορισμένα περιθώρια αντίστασης και τήρηση φιλοδυτικής στάσης από την επίσημη κυβέρνηση της χώρας.
Τα μηνύματα αυτά στέλνει με κάθε ευκαιρία προς τη Δύση η ρωσική διπλωματία. Την περασμένη Πέμπτη στο συνέδριο του Economist στη Βουλιαγμένη, o Konstantin Simonof, γενικός διευθυντής του ρωσικού οργανισμού National Energy Security Fund, που απηχεί τις απόψεις της ρωσικής κυβέρνησης, με την ομιλία του -η οποία στο μεγαλύτερο μέρος της περιστράφηκε στα της Ουκρανίας- μίλησε ξεκάθαρα για το τι πρόκειται να συμβεί.
"Αυτή τη στιγμή, τον επόμενο χειμώνα, και όχι τις επόμενες δεκαετίες, η Ουκρανία θα αντιμετωπίσει τεράστιο πρόβλημα", αφού κατά την άποψη του κ. Simonof, κακώς απέρριψε τον διακανονισμό που πρότεινε η Gazprom για τις οφειλές. Έτσι, η τελευταία δεν πρόκειται να εκτελέσει συμβόλαια παράδοσης αερίου. Και συνέχισε λέγοντας ότι από τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλη εναλλακτική πηγή προμήθειας για την Ουκρανία, τότε αυτή "αναγκαστικά θα πρέπει να πάρει αέριο από τις τράνζιτ ποσότητες που προορίζονται για την Ευρώπη". Και άρα όλες οι χώρες που προμηθεύονται ρώσικο αέριο μέσω της Ουκρανίας και ιδιαίτερα αυτές με εξάρτηση 100% απλά δεν θα έχουν καθόλου φυσικό αέριο.
Ουκρανία - Ελλάδα
Τα μηνύματα της Ρωσίας είναι σαφή, διακινούνται εδώ και καιρό και θα έπρεπε να συνεγείρουν τους Έλληνες αρμόδιους, από τη στιγμή που η εξάρτηση της Ελλάδας από το ρωσικό αέριο μέσω Ουκρανίας, κυμαίνεται γύρω στο 60%. Όχι όμως απλά για να εξασφαλιστούν κάποιες ποσότητες υγροποιημένου αερίου από το κρατικό μονοπώλιο, αλλά για να ενθαρρυνθούν οι μεγάλοι καταναλωτές φυσικού αερίου να καλύψουν μέρος των αναγκών τους με εισαγωγές κυρίως υγροποιημένου αερίου.
Μέχρι στιγμής το ρυθμιστικό, διαχειριστικό και φορολογικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα, ελάχιστα διευκολύνει τις ανεξάρτητες εισαγωγές. Η υψηλή φορολόγηση, η έλλειψη κάθε ελαστικότητας στη διαχείριση των αποθεμάτων σε συνδυασμό με το υψηλό κόστος χρήσης των υποδομών του εθνικού συστήματος, καθιστούν ασύμφορες τις εισαγωγές.
Έτσι αυτές περιορίζονται αποκλειστικά σε περιόδους που οι τιμές του υγροποιημένου αερίου είναι ιδιαίτερα χαμηλές, ώστε το τελικό κόστος για τον χρήστη να διαμορφώνεται σε λογικά επίπεδα. Όταν οι διεθνείς τιμές του υγροποιημένου αερίου ξεπερνούν κάποια επίπεδα, οι επιβαρύνσεις, φορολογικές και διαχειριστικές, που επιβάλλονται, το καθιστούν αντιοικονομικό. Απ' αυτό και μόνο το λόγο χάνονται ευκαιρίες και εντείνεται η εξάρτηση της οικονομίας από πηγές εφοδιασμού που ανεξαρτήτως του ποιος φταίει ή όχι, προκαλούν συνθήκες αβεβαιότητας.
Με τα δεδομένα αυτά γίνεται φανερό ότι δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για συζητήσεις και διαβουλεύσεις.Τα αιτήματα της βιομηχανίας είναι συγκεκριμένα, η πολιτική βούληση για μείωση του ενεργειακού κόστους που υπάρχει σε θεωρητικό επίπεδο, δεν μένει παρά να γίνει πράξη.
