Χθες μάλιστα η Ένωση Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος, μας κάλεσε στο Σύνταγμα, μαζί με το Δήμο Αθηναίων, να γιορτάσουμε μαζί τους την Ημέρα Ασφάλισης η οποία έχει καθιερωθεί από το 2004 να γιορτάζεται στις 11 Νοεμβρίου, με στόχο να διαδοθεί η ιδέα της ασφάλισης. Ειδικά για φέτος οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν μία ημέρα πριν και περιελάμβαναν για πρώτη φορά happenings και μουσικό πρόγραμμα στην πλατεία Συντάγματος αντί για την καθιερωμένη εκδήλωση με ομιλίες σε κάποια αίθουσα.
Η ασφάλιση μπορεί λοιπόν να γιορτάζει σήμερα όμως δυστυχώς όχι μόνο για τον έλληνα ασφαλιστή αλλά κυρίως για τον έλληνα… ανασφάλιστο τα μεγέθη της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς κάθε άλλο παρά προσφέρονται για γιορτές και πανηγυρισμούς. Μια απλή σύγκριση με τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους είναι αποκαλυπτική του γεγονότος ότι ο έλληνας πολίτης παραμένει ανασφάλιστος. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια αποφεύγει να ασφαλίζει και το αυτοκίνητο του επικαλούμενος την οικονομική κρίση. Έτσι όμως προσθέτει ένα κόμη κίνδυνο σε αυτούς που τον απειλούν καθώς εάν προκαλέσει ένα ατύχημα, για να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις του θύματος, μπορεί να καταστραφεί οικονομικά. Η έλλειψη ασφάλισης είναι σίγουρο ότι μεγενθύνει τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα.
Επανερχόμενοι όμως στα μεγέθη της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς αυτό που παρατηρείται είναι η μεγάλη απόσταση (προς τα κάτω και όχι προς τα πάνω) που μας χωρίζει από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους.
Ενδεικτικά τα κατά κεφαλήν ασφάλιστρα στην χώρα μας είναι μόλις 387 ευρώ (στοιχεία 2012) έναντι 1.843 ευρώ του μέσου όρου της ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς. Τα κεφαλήν ασφάλιστρα ζωής (συντάξεις, ασφαλίσεις υγείας, κ.λ.π.) στη χώρα μας είναι 170 ευρώ και στην Ευρώπη 1.083 ευρώ. Επίσης στις ασφαλίσεις ζημιών (αυτοκίνητο, κατοικίας, αστικής ευθύνης, εμπορευμάτων κ.λ.π.) το ελληνικό κατά κεφαλήν ασφάλιστρο είναι μόλις 217 ευρώ και στην Ευρώπη 760 ευρώ. Η συνολική παραγωγή ασφαλίστρων επί του ΑΕΠ στη χώρα μας φθάνει μόλις το 2,3% καις την Ευρώπη το 7,6%. Τέλος οι επενδύσεις των ασφαλιστικών εταιρειών αποτελούν στην Ελλάδα το 5,7% του ΑΕΠ και στην ευρωπαϊκή ασφαλιστική αγορά το 57,9% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ!
Η σύγκριση είναι συντριπτική σε βάρος της Ελλάδος και τα αποτελέσματα παραμένουν τα ίδια για πάρα πολλά χρόνια τώρα. Πολλοί αναρωτιούνται τι φταίει για την υστέρηση που εμφανίζει έναντι της ευρωπαϊκής ασφαλιστικής αγοράς η ελληνική. «Έλλειψη ασφαλιστικής συνείδησης» διατείνονται οι περισσότεροι για να εισπράξουν την απάντηση πως θα διαμορφωθεί ασφαλιστική συνείδηση, χωρίς κίνητρα και χωρίς υγιείς εταιρείες. Όπως έγραψε πρόσφατα το reporter.gr στα δέκα τελευταία χρόνια έκλεισαν περίπου 20 ασφαλιστικές εταιρείες, λόγω κεφαλαιακών ελλείψεων.
Η υπόθεση θυμίζει λίγο το γνωστό με την κότα και το αυγό. Το θέμα είναι όπως έδειξαν και τα παραδείγματα ανάπτυξης των ώριμων δυτικοευρωπαϊκών αγορών ότι η ανάπτυξη της ασφαλιστικής αγοράς έρχεται μαζί με την γενικότερη οικονομική ανάπτυξη (τα πέντε τελευταία χρόνια της κρίσης όλοι οι δείκτες της ελληνικής ασφαλιστικής αγοράς επιδεινώθηκαν) αλλά και μαζί με φορολογικά και άλλα κίνητρα κυρίως στις ομαδικές ασφαλίσεις ζωής και υγείας, αλλά και την εδραίωση της πεποίθησης ότι δεν μπορεί να φροντίζει για όλα ο κρατικός προϋπολογισμός … Κάποιες πρόνοιες (π.χ. ασφάλιση έναντι φυσικών καταστροφών) πρέπει να λαμβάνουν και οι πολίτες. Επίσης δεν μπορούμε να παραβλέψουμε μία γενικότερη υστέρηση της ελληνικής οικονομίας έναντι της ευρωπαϊκής (πχ. επίπεδο τραπεζικού δανεισμού, μέγεθος επιχειρήσεων, κ.λ.π.) και τέλος βέβαια το έλλειμμα εποπτείας που καθιστούσε μη αξιόπιστο τον θεσμό της ιδιωτικής ασφάλισης στα μάτια του μέσου Έλληνα...
Η κρίση που ενέσκηψε μας κάνει όλους σοφότερους, ελπίζουμε… Η πολιτεία μόλις ορθοποδήσει θα πρέπει να σχεδιάσει κάποια κίνητρα αλλά και από τώρα μπορεί να κάνει ορισμένες κινήσεις βελτίωσης της κατάστασης, όπως π.χ. να ανοίξει και επίσημα τη συζήτηση για την ασφάλιση φυσικών καταστροφών, ή να βελτιώσει και να καταστήσει πιο λειτουργικό το μοντέλο συνεργασίας ασφαλιστικών εταιρειών με τα δημόσια νοσοκομεία.
Οι ασφαλιστικές εταιρείες ενόψει και του Solvency II θα πρέπει να ενισχύσουν την αξιοπιστία τους και τέλος οι πολίτες να αποδεχθούν ότι ένας ελληνικός καφές λιγότερος την ημέρα ισοδυναμεί με τα ετήσια ασφάλιστρα ενός ασφαλιστηρίου συμβολαίου υγείας που εξασφαλίζει την αξιοπρεπή αντιμετώπιση μιας σοβαρής ασθένειας...