Τρία χρόνια μετά, τον ίδιο μήνα, Σεπτέμβριο, την «θέση» της Lehman Brothers την έχει πάρει η Ελλάδα με τις υπόλοιπες χώρες του Νότου πυροδοτώντας την Ευρωπαϊκή κρίση χρέους που κλονίζει και πάλι την παγκόσμια οικονομία.
Σαν αποτέλεσμα των οικονομικών εξελίξεων της τελευταίας τριετίας είναι να έχουμε «εθιστεί» σε αρνητικά νέα, προβλέψεις, δείκτες κατανοώντας όμως πια την αδυναμία του συστήματος, ηγετών, οργανισμών, κυβερνήσεων κλπ. να συμφωνήσουν σε μία στρατηγική/πολιτική που θα εξυγιάνει το σύστημα αλλά και θα δημιουργήσει δικλείδες ασφαλείας και άμεση εφαρμογή διορθωτικών κινήσεων όποτε αυτό κρίνεται αναγκαίο.
Σε μία ανάλυση της UBS, αναφέρεται ότι «αυτό που βιώνουμε είναι η κρίση του καπιταλισμού». Η δήλωση αυτή προέρχεται από μία τράπεζα που ουσιαστικά είχε χρεοκοπήσει πριν από 2 χρόνια και ακόμη δεν έχει τελειώσει την αναδιάρθρωση της. Την ίδια στιγμή όμως η τράπεζα ανακοίνωσε ζημιές $ 2,3 δις από τις παράνομες συναλλαγές ενός αντικριστή (trader) της τράπεζας!!!!
Η αντιμετώπιση του χρέους έχει δημιουργήσει σημαντική διαφορά απόψεων και φιλοσοφίας μεταξύ της Ευρωζώνης και των ΗΠΑ, Αυστραλίας, Κίνας, με τους τελευταίους να προειδοποιούν για άμεση και ριζική λύση στο πρόβλημα της Ευρώπης τονώνοντας την οικονομία, μειώνοντας τη φορολογία και επιτρέποντας και την αύξηση του πληθωρισμού όπου σε περίοδο «ύφεσης» δεν είναι και τόσο επιζήμιο.
Να αναφέρουμε, μεταξύ πολλών άλλων, τις πρόσφατες δηλώσεις των Robert Zoellick, πρόεδρο της Παγκόσμιας Τράπεζας και του Dominique Strauss Kahn όπου δεν δίστασαν να προτείνουν ακόμη και διαγραφή χρεών, εννοώντας την Ελλάδα, επιδεικνύοντας έτσι τη βούληση για πραγματική ενοποίηση της Ευρώπης και βάζοντας φρένο στην κινδυνολογία και την κερδοσκοπία
Με αυτά και αυτά, οι κεντρικές τράπεζες για πρώτη φορά την τελευταία εικοσαετία έχουν γίνει αγοραστές χρυσού. Το Μεξικό, η Ρωσία, Ν. Κορέα και Ταυλάνδη έκαναν μεγάλες αγορές χρυσού προσπαθώντας να περιορίσουν την έκθεση τους σε δολαριακές επενδύσεις. Οι Ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες προσέθεσαν περίπου 0,8 τόνους στα αποθέματα τους φέτος. Παράλληλα, την πιο απαισιόδοξη διάθεση από το 2003 εκφράζουν οι traders για το ευρώ με εκτιμήσεις ότι τα τέλη του 2011 θα υποχωρήσει στο 1,30 έναντι του δολαρίου και στο 1,25 το 1ο τρίμηνο του 2012.
Ελπίδες φωτός προέρχονται από τις αναδυόμενες οικονομίες λόγω των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης που παρουσιάζουν χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν ελλοχεύουν κίνδυνοι όπως υπερθέρμανση, εκτόξευση του πληθωρισμού, δημιουργίας φούσκας σε διάφορους τομείς κλπ. Να αναφέρουμε τη διάθεση της Κίνας να βοηθήσει την Ευρώπη αλλά υπό συγκεκριμένες συνθήκες, χωρίς να έχει διευκρινίσει τις συνθήκες αυτές αλλά έχοντας θέσει σαν αίτημα ότι για να παρέχει βοήθεια θα πρέπει η Ευρώπη να αναγνωρίσει ότι η Κίνα είναι μία «οικονομία της αγοράς», όπως είναι ο τεχνικός προσδιορισμός του Παγκοσμίου Οργανισμού Εμπορίου και ο οποίος αναμένεται να δώσει αυτό τον προσδιορισμό για την Κινέζικη οικονομία το 2016. Μία τέτοια κίνηση θα βοηθούσε τις κινεζικές εταιρίες που εμπλέκονται σε σωρεία διεθνών εμπορικών διενέξεων.
Την ίδια στιγμή, η Deutsche Bank δηλώνει ότι σε περίπτωση περεταίρω επιδείνωσης της παγκόσμιας οικονομίας η Κίνα είναι έτοιμη να στηρίξει την οικονομία της με ένα δημοσιονομικό και νομισματικό πρόγραμμα των $ 725 δισ. Η ίδια τράπεζα προβλέπει επίσης ότι ο ρυθμός ανάπτυξης της Κίνας για το 1ο τρίμηνο του 2012 θα μειωθεί περίπου στο 7,3% από το υψηλό 9,5% το 2ο τρίμηνο του 2011. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του OECD’s International Transport Forum, ο όγκος μεταφοράς εμπορευμάτων διά θαλάσσης επιβεβαιώνει την παγκόσμια οικονομική επιβράδυνση και ειδικότερα από ΗΠΑ και Ευρώπη προς Κίνα και τις ASEAN χώρες. Η Αμερική παρουσίασε μία μείωση του όγκου μεταφοράς της τάξης του -4% συγκρινόμενη με τα της προ-κρίσης επίπεδα ενώ η Ευρώπη των 27 παρουσίασε μία μείωση του -3%.
Οι εξαγωγές διά θαλάσσης από τις ΗΠΑ προς την Κίνα μειώθηκαν το πρώτο εξάμηνο του 2011 ενώ για το ίδιο διάστημα οι εξαγωγές από την Ευρώπη προς την Κίνα παρέμειναν σταθερές αλλά προς τις χώρες τις ASEAN οι εξαγωγές μειώθηκαν και από τις ΗΠΑ και από την Ευρώπη.
Ενθαρρυντικό στοιχείο σε όλες αυτές τις οικονομικές εξελίξεις, με τα αρνητικά αποτελέσματα στον τομέα του εμπορίου, είναι όπως αναφέραμε στην προηγούμενη ανασκόπηση η πορεία των διαλύσεων όπου αν συνεχίσει με αυτό το ρυθμό θα καταφέρει να μειώσει σε «λογικά» επίπεδα την προσφορά τονάζ λειτουργώντας σαν αντισταθμιστικός παράγοντας στην πτώση του όγκου του εμπορίου.