Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Hellastat, ο κλάδος έδειξε από τις αρχές του 2005 σημάδια σταθεροποίησης, που συμβαδίζουν με την πτώση των ρυθμών ανάπτυξης που συντηρούσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ο αυξανόμενος δανεισμός των νοικοκυριών. Η αλματώδης ανάπτυξη της αγοράς των υπηρεσιών διακίνησης φορτίων που ξεκίνησε από τις αρχές της δεκαετίας του 90 συνδέεται άμεσα με τη διάδοση του θεσμού του outsourcing στην αξιακή αλυσίδα των βιομηχανικών και εμπορικών επιχειρήσεων, και συγκεκριμένα στα inbound (πρώτες ύλες) και outbound (έτοιμα προϊόντα) logistics. Ειδικότερα, η εξοικονόμηση κεφαλαίων και ανθρώπινων πόρων, οι οικονομίες κλίμακας και η βελτιστοποίηση του δικτύου διανομής είναι τα βασικότερα από τα δυνατά σημεία για την ανάθεση της διακίνησης φορτίων σε τρίτους συνεργάτες. Ο τομέας των logistics παρουσιάζει ευοίωνες προοπτικές και ο αριθμός των δραστηριοποιούμενων παικτών, λόγω αυξημένης ζήτησης για περισσότερες και πιο εξειδικευμένες υπηρεσίες, αυξάνεται συνεχώς, είτε με την επέκταση των δραστηριοτήτων των ήδη υπαρχόντων μεταφορικών εταιρειών, είτε με την είσοδο νέων εταιρειών με αποκλειστικό αντικείμενο την παροχή εξειδικευμένων λύσεων logistics. Παρά τη συνεχή είσοδο νέων επιχειρήσεων και τη διάδοση των χρήσης τους, οι υπηρεσίες logistics στην Ελλάδα έχουν να καλύψουν ακόμη μεγάλη απόσταση για να συγκλίνουν με τα αντίστοιχα επίπεδα που παρατηρούνται στην υπόλοιπη Ευρώπη. Προς αυτήν την κατεύθυνση, οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις του κλάδου επικεντρώνονται: · στην ανεπάρκεια ακινήτων σε προσιτές τιμές για την κατασκευή αποθηκευτικών χώρων. Οι διαθέσιμοι χώροι στους νομούς Αττικής και Θεσσαλονίκης σταδιακά εξαντλούνται, · στην ανεπάρκεια των οδικών σιδηροδρομικών και λιμενικών υποδομών. Στους τομείς αυτούς, η ολοκλήρωση της Εγνατίας Οδού, η κατασκευή του εμπορευματικού κέντρου του ΟΣΕ στο Θριάσιο Πεδίο και η εξασφάλιση χρηματοδότησης από την Ε.Τ.Επ. για τους λιμένες αναμένεται να βελτιώ-σουν σημαντικά τις παρατηρούμενες ελλείψεις. Ικανοποιητικά τα αποτελέσματα του 2004 Η πλειοψηφία των εταιρειών (166 από τις 172) είναι κερδοφόρες το 2004. Από αυτές, μόνο οι μισές (81) εμφανίζουν υψηλότερα κέρδη σε σύγκριση με το 2003. Οι 56 υφίστανται μείωση, ενώ 19 πέρασαν σε κερδοφόρα αποτελέσματα έναντι της ζημιογόνου χρήσης 2003. Στον αντίποδα, από τις 26 ζημιογόνες εταιρείες, οι 15 προέρχονται από κερδοφορία τη χρήση 2003. Ο κλάδος χαρακτηρίζεται από χαμηλό βαθμό συγκέντρωσης, με τη συμμετοχή των 10 μεγαλύτερων επιχειρήσεων στ συνολικά έσοδα να μειώνεται ελαφρά, από 34,8% το 2001 σε 32,8% το 2004, αποτέλεσμα του ολοένα αυξανόμενου ανταγωνισμού σε μια αγορά η αξία της οποίας αυξάνεται συνεχώς, από 850,17 εκ. ευρώ το 2001 σε 1.258,22 ευρώ το 2004, που αντιστοιχεί σε μέση αύξηση της τάξης του 14% ετησίως. Η μέση μεταβολή της κερδοφορίας ανά εταιρεία κατά την περίοδο 04/02 εκτιμάται στο 16,9% ετησίως, με μειωμένο όμως ρυθμό (από 40,23 εκ. ευρώ το 2002, σε 55,12 εκ. ευρώ το 2003 και 57 εκ. ευρώ το 2004), ενώ το καθαρό περιθώριο κέρδους παραμένει σταθερό στο 2,5%. Το 2002 οι 20 μεγαλύτερες εταιρείες πραγματοποίησαν το 52,2% των κερδών του κλάδου, ενώ το 2004 το ποσοστό τους μειώθηκε σε 42,91%. Οι μικρότερες μικρές επιχειρήσεις αύξησαν την κερδοφορία τους κατά 32,1% σε σχέση με το 2003 (3,3 φορές περισσότερο συγκριτικά με τις μεγαλύτερες). Οι πωλήσεις ανέρχονται σε 1.271,80 εκ. ευρώ το 2004, με το μέσο ρυθμό αύξησης ανά επιχείρηση να κρίνεται ιδιαίτερα ικανοποιητικός (10,3% ετησίως την περίοδο 2004/2004 και 9,6% συγκριτικά με το 2003), με 126 εταιρείες του κλάδου να εμφανίζουν αύξηση σε σχέση με το 2003. Οι μικρές επιχειρήσεις του κλάδου παρουσιάζουν πολύ μεγαλύτερη αύξηση σε σχέση με το 2003 (16,9%), αυξάνοντας έτσι τη συμμετοχή τους στη συνολική πίτα της αγοράς. Η κυκλοφοριακή ταχύτητα των απαιτήσεων βρίσκεται σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα (3,82), λόγω του αυξημένου ποσοστού των απαιτήσεων στο ενεργητικό των εταιρειών του κλάδου (50,9%, δηλ. 423,4 εκ. ευρώ το 2004). Ωστόσο, ο εμπορικός κύκλος στον κλάδο βρίσκεται κατά μέσο όρο σε απόλυτη ισορροπία τα τελευταία 2 χρόνια, δι