Βέβαια, όπως τονίζουν οι αναλυτές της Standard & Poor’s, με βάση τις σημερινές συνθήκες και παρά τα σχετικά σενάρια που κυκλοφόρησαν με επίκεντρο κυρίως την Ιταλία, η αποχώρησης μίας ή περισσότερων χωρών από την Ευρωζώνη κρίνεται εξαιρετικά απίθανη. Ωστόσο, με αφορμή τον προσανατολισμό ολοένα και περισσότερων κυβερνήσεων στην έκδοση 50ετών ομολόγων, ο οίκος κρίνει σκόπιμο να εξετάσει τις επιπτώσεις ενός τέτοιου σεναρίου, αφού, όπως επισημαίνει, σε ένα τέτοιο χρονικό ορίζοντα, οι οικονομικές συνθήκες ενδέχεται να αλλάξουν δραματικά. Στην περίπτωση, λοιπόν, που κάποια χώρα επιλέξει να αποχωρήσει από τη Ζώνη του Ευρώ, και σύμφωνα πάντα με τους υπολογισμούς της S&P, η πιστοληπτική της ικανότητα θα πέσει κατά 2 έως 4 βαθμίδες (όπως αναφέρθηκε, η Ελλάδα βρίσκεται στη χειρότερη μοίρα ανάμεσα στους 12). Βασική αιτία για την υποβάθμιση θα πρέπει να θεωρείται η αύξηση του δημοσίου χρέους και η πτώση των επιπέδων της οικονομικής ευημερίας. Βέβαια, οι ισχυρές οικονομίες, όπως η Γαλλία και η Γερμανία δεν αναμένεται να δεχθούν ιδιαίτερο πλήγμα, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πιστοληπτική τους ικανότητα, όμως, σε άλλες περιπτώσεις, αναμένονται υποβαθμίσεις. Στις χώρες της Νοτίου Ευρώπης, όπως η Ελλάδα, η Ιταλία και η Πορτογαλία, οι επιπτώσεις προβλέπονται σε γενικές γραμμές παρόμοιες. Ειδικά στην ελληνική περίπτωση, όπως εξηγούν οι αναλυτές του οίκου, το ισχυρό νόμισμα έχει πλήξει την ανταγωνιστικότητα, όμως, στην περίπτωση της εξόδου από το ευρώ, η αναμενόμενη υποτίμηση του εθνικού νομίσματος θα ενέτεινε το πρόβλημα του υψηλού χρέους. Οι επιπτώσεις για την ελληνική πιστοληπτική ικανότητα θα ήταν οι βαρύτερες, αφού η χώρα μας κατέχει τη θλιβερή πρωτιά στην αναλογία του χρέους ως προς το ΑΕΠ, ανάμεσα στους 12, ενώ παράλληλα, έχει γνωρίσει τη μεγαλύτερη πραγματική άνοδο της ισοτιμίας, παρότι εισήλθε στην Ευρωζώνη μόλις το 2001. Αξίζει να σημειωθεί ότι το ΒΒΒ-, όπου και εκτιμά η S&P ότι θα έπεφτε η ελληνική αξιολόγηση εάν η χώρα αποχωρούσε από την Ευρωζώνη, αποτελεί και τη βαθμολογία που έδιναν στην Ελλάδα οι οίκοι αξιολόγησης κατά το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του ’90, δηλαδή προτού να γίνει ορατή η προοπτική της ΟΝΕ. Κατά τα άλλα, σε αντίστοιχη περίπτωση αποχώρησης από τη Ζώνη του Ευρώ, η αξιολόγηση της Ιταλίας θα υποβαθμιζόταν από το ΑΑ- στο Α-, της Πορτογαλίας από το ΑΑ- στο Α ή Α-, της Ισπανίας από το ΑΑΑ στο ΑΑ ή ΑΑ- και του Βελγίου από το ΑΑ+ στο ΑΑ. Αντίθετα, οι αναλυτές της Standard & Poor’s εκτιμούν πως δεν κινδυνεύουν οι αξιολογήσεις ΑΑΑ της Ολλανδίας, της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Φινλανδίας, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας. Κορίνα Σαμάρκου