H Ο.Κ.Ε. κρίνει σκόπιμο να υπογραμμίσει ότι η υστέρηση της ελληνικής οικονομίας σε σχέση με τους δείκτες που αποτυπώνουν τους στόχους της Λισσαβόνας αφορά κατ’αρχήν την αδυναμία της να βελτιώσει αποφασιστικά την ανταγωνιστικότητα και τα επίπεδα απασχόλησης του πληθυσμού μέσω της διαδικασίας μετάβασης στην οικονομία της γνώσης. Αφορά, επίσης, την απόσταση που πρέπει να διανύσει η χώρα για να συμβάλει στη διατήρηση του ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου, καθώς χρειάζεται να αντιμετωπισθούν στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, τα προβλήματα των διευρυνόμενων εισοδηματικών ανισοτήτων, της εκτεταμένης αδήλωτης απασχόλησης, της εκτεταμένης φοροδιαφυγής, της ελλιπούς ανάπτυξης και αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, όπως και της αβεβαιότητας ως προς τη μακροχρόνια βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος. Για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις της Στρατηγικής της Λισσαβόνας χρειάζεται να υιοθετηθούν κατευθύνσεις μεταρρυθμίσεων που μπορούν να θέσουν ως στόχους την αποφασιστική στήριξη και προώθηση της καινοτόμου επιχειρηματικότητας, την αποδοτική λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, την αναβάθμιση των γνώσεων και των δεξιοτήτων των εργαζομένων, την ενίσχυση της έρευνας και τη σύνδεσή της με τους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας και την ενιαία προσέγγιση της καινοτομίας, της ανταγωνιστικότητας και βιωσιμότητας της ανάπτυξης. Η ίδια η φύση των στόχων της Λισσαβόνας απαιτεί μεταρρυθμίσεις που θα υπηρετούν την κοινωνική διάσταση και συνοχή ως κινητήρια δύναμη για την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη, καθώς και τον κοινωνικό διάλογο και τις κοινωνικές συνεργασίες ως σημαντικό τμήμα της όλης διαδικασίας. Η εμπλοκή της κοινωνίας των πολιτών και η ουσιαστικότερη συμμετοχή των κοινωνικών εταίρων στο σχεδιασμό και την υλοποίηση των πολιτικών και μεταρρυθμιστικών δράσεων, μέσα από μια «συνεργασία ανταλλαγής απόψεων», αποτελεί σημαντικό τμήμα του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος της Ευρώπης και απαραίτητο μέσο για την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και θέσεων απασχόλησης.