Οι συνήγοροι έκαναν λόγο για πολιτικά παιχνίδια που αφήνουν στο απυρόβλητο τους υπουργούς και στέλνουν ως κατηγορούμενους τους υπαλλήλους, προκαλώντας την αντίδραση του πρώην προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδη Έβερτ, ο οποίος απάντησε πως η απόφαση της Βουλής για την υπόθεση της ΔΕΚΑ δεν ήταν ομόφωνη. Με την έναρξη της διαδικασίας η υπεράσπιση ζήτησε την αποβολή της πολιτικής αγωγής - δημοσίου και ΔΕΚΑ. Σύμφωνα με την ένσταση, από την κατηγορία όχι μόνο δεν προσδιορίζεται ποιος υπέστη ζημία απο τις ενέργειες των κατηγορουμένων, αλλά αντίθετα διαπιστώνεται αντίφαση όσο αφορά μία πράξη απιστίας για την οποία αναφέρεται ότι ζημίωσε το δημόσιο επ' ωφελεία της ΔΕΚΑ. Το δικαστήριο επιφυλάχθηκε, σύμφωνα και με γνώμη του εισαγγελέα έδρας, να αποφανθεί ως προς την ένταση αυτή. Ακολούθως, η υπεράσπιση έθεσε θέμα περί αναρμοδιότητας του δικαστηρίου, ισχυριζόμενη ότι το χρόνο που τελέστηκαν οι πράξεις των κατηγορουμένων ίσχυε ο νόμος 2509/97 περί ευθύνης υπουργών, που προέβλεπε πενταετή παραγραφή των αδικημάτων και συνεκδίκαση συμμετόχων και πολιτικών προσώπων. Αρμοδιότητα, δε, όπως τόνισαν, για την παραπομπή είχε μόνο η Βουλή. Σύμφωνα με την υπεράσπιση, αφού η Βουλή δεν παρέπεμψε τα πολιτικά πρόσωπα εξαλείφθηκε το αξιόποινο και για τους συμμετόχους και καθ' υπέρβαση εξουσίας ασκήθηκαν ποινικές διώξεις σε βάρος των υπαλλήλων, αφού ο νεότερος νόμος περί ευθύνης υπουργών δεν μπορεί να έχει αναδρομική ισχύ. Άλλη ένσταση της υπεράσπισης αφορούσε ακυρότητα του κατηγορητηρίου. Ο ισχυρισμός για την ένσταση αυτή είναι ότι οι κατηγορούμενοι απολογήθηκαν αρχικώς για φερόμενο ποσό ζημίας που προκλήθηκε από την αγορά μετοχών, ενώ στη συνέχεια με το βούλευμα η ζημιά προσδιορίστηκε από την διαφορά του ποσού που δαπανήθηκε με την πραγματική αξία των μετοχών. Το δικαστήριο διέκοψε τη συνεδρίασή του για την Τετάρτη, οπότε και θα τοποθετηθεί ο εισαγγελέας επί των ενστάσεων.