Αναλυτικά, από τις προεκλογικές εξαγγελίες της νέας Κυβέρνησης αναμένει:
1.-την υλοποίηση μέτρων για την αναθέρμανση της οικονομικής δραστηριότητας και την αύξηση της ενεργού ζήτησης .
2.- την αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης με μέτρα τα οποία κατά σειρά προτεραιότητας είναι:
α.- η σύλληψη της φοροδιαφυγής η οποία υπολογίζεται στο 40% του ΑΕΠμεαπώλεια εσόδων περίπου 13 διςετησίως και την διεύρυνση της φορολογικής βάσης, μέσω θέσπισης αυστηρών αντικειμενικών κριτηρίων
β.- η ορθή διαχείριση των φορολογικών εσόδων με μείωση της κρατικής σπατάλης-κατάχρησηςύψους περίπου 12δις (30% επί των κρατικών δαπανών σύμφωνα με μελέτη της ΕΚΤ ) .
3.- την αύξηση των δημόσιων εσόδων κατά25 δις, ανά έτος σταδιακά εντός μιας τριετίας , από τις δυο προαναφερόμενες πηγές (σύλληψη φοροδιαφυγής - μείωση κρατικής σπατάλης), γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε ένα νέο σταθερό φορολογικό σύστημα με αναδιανεμητικές και αναπτυξιακές διαστάσεις μέσω :
α.- της αύξησης των αφορολόγητων ορίων και μείωσης των ενδιάμεσων συντελεστών φορολόγησης των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτωνέτσι ώστε να μειωθεί η δυσανάλογη συμμετοχή μισθωτών στο σύνολο των φόρων και να αυξηθεί η αγοραστική τους δύναμη, και
β.-της μείωσης του ανώτατου φορολογικού συντελεστή από 40% σε 25% για όλους τους φορολογούμενους (επιχειρήσεις και ιδιώτες ).
Στο πλαίσιο μιας τέτοιας φορολογικής μεταρρύθμισης η αύξηση των κρατικών εσόδων, όπου
με την διεύρυνση της φορολογικής βάσης όλοι και όχι μόνον οι ίδιοιθα πληρώνουν φόρους
τα έσοδα των φόρων θα είναι πλήρως ανταποδοτικά (χωρίς σπατάλες και καταχρήσεις )
και όπου όλα τα κλιμάκια των φορολογικών συντελεστών θα εκλογικευθούν προς τα κάτω, σύμφωνα με τα ισχύοντα σε ανταγωνιστικές προς την Ελλάδα χώρες,
επιβάλλεται η φορολόγηση όλων των εισοδημάτων από όποια πηγήκαι αν προέρχονται ( επιχειρήσεις η μισθωτέςυπηρεσίες) , με ενιαία φορολογική κλίμακα.
Πεποίθησή μας είναι ότι δεν νοείται έννοια φορολογικής δικαιοσύνης αν δεν συλληφθεί πρώτα η φοροδιαφυγή και δεν εξαφανισθεί η κρατική σπατάλη και κατάχρηση του δημόσιου χρήματος .