Οι απεργοί του Δήμου Αθηναίων, δικαίως ή αδίκως, απεργούν ζητώντας να ληφθεί πρόβλεψη για τους εργαζόμενους στον κλάδο σε όλους του δήμους της χώρας, αφού η συντριπτική τους πλειοψηφία απασχολείται με σύμβαση έργου, η οποία ως γνωστόν καταργείται ως μέθοδος απασχόλησης στο Δημόσιο.

Διαμαρτύρονται δικαίως διότι πολλοί από αυτούς απασχολούνται εκεί για πάρα πολλά  χρόνια και είναι ανεπίτρεπτο να βρεθούν ξαφνικά ξεκρέμαστοι, χωρίς δουλειά. Από την άλλη, είναι αδιανόητο να εξακολουθεί να υπάρχει εργασιακή ομηρία όπως συμβαίνει με τις συμβάσεις έργου, οι οποίες άλλωστε, κατά κοινή ομολογία, καταστρατηγούν πολλά εργασιακά δικαιώματά τους.

Επειδή πολλά λέγονται και ακούγονται, το προφανές βρίσκεται μπροστά μας αλλά χάνεται καθώς οι εκατέρωθεν πλευρές πελαγοδρομούν. Ο κάθε δήμος μπορεί άνετα να συστήσει μια ανώνυμη εταιρία συγκομιδής και διαχείρισης απορριμμάτων και να περάσει όλους αυτούς τους εργαζόμενους εκεί, με συμβάσεις εργασίας που ισχύουν και στον ιδιωτικό τομέα, διασφαλίζοντας τα εργασιακά δικαιώματα του κλάδου.

Η χρηματοδότηση αυτών των εταιριών μπορεί να γίνει back-to-back, από τα χρήματα που πληρώνονταν ούτως ή άλλως στους συμβασιούχους, με ένα υψηλότερο βέβαιο κόστος, λόγω και των ασφαλιστικών εισφορών.

Βασική προϋπόθεση είναι η Πολιτεία και η ΚΕΔΚΕ να συμφωνήσουν ότι όσοι προσελήφθησαν, προσελήφθησαν σε αυτές τις δημοτικές εταιρίες ειδικού σκοπού και ότι δεν θα προσλαμβάνονται άλλοι.

Και να μην βιαστούν οι εργατοπατέρες και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να καταδικάσουν τη λύση αυτή, διότι και όλες τις θέσεις εργασίας εξασφαλίζει, και περισσότερα εργατικά δικαιώματα κατοχυρώνει, κι εάν βρεθεί κάποιος να πει ότι έτσι χάνονται τα υφιστάμενα εργατικά δικαιώματα όλων των ετών, η απάντηση είναι ότι το επιχείρημα αυτό είναι έωλο, αφού με συμβάσεις έργου, ούτε άδειες, ούτε δώρα, ούτε καν αποζημιώσεις προβλέπονται.

Τάκης Λαϊνας
[email protected]