H ευρωζώνη δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει και είναι αναξιόπιστοι όλοι αυτοί που λένε πως η χώρα πρέπει να τα βγάλει πέρα μόνη της, τονίζουν σε σημερινό τους άρθρο οι Financial Times, με την υπογραφή του κ. Simon Tilford.
Όπως τονίζει το άρθρο, όλοι αυτοί, αγνοούν το ότι τα προβλήματα της Ελλάδας δεν είναι δυνατόν να επιλυθούν μόνο από τους Έλληνες και επιπλέον, η χρεοκοπία της χώρας σε καμία περίπτωση δεν θα αποτελούσε την λύτρωση των ισχυρότερων κρατών-μελών της Ένωσης.
Σύμφωνα με τους F.T. η ευρωζώνη σωστά είναι έξαλλη με την Ελλάδα για το μαγείρεμα των στατιστικών της όμως, η χώρα είναι απλά μία κουκίδα στον τεράστιο χάρτη όλων αυτών των οικονομιών που έχουν χάσει την ανταγωνιστικότητα τους και έχουν αδύναμα δημοσιονομικά στοιχεία και φτωχές προοπτικές ανάπτυξης.
Εάν η ευρωζώνη δεν στηρίξει την Ελλάδα ή κάνει την διάσωσή της ανέφικτη για την ίδια, τότε η χώρα θα χρεοκοπήσει. Και αυτό θα είναι ένα τεράστιο πρόβλημα για όλους στην ευρωζώνη. Οι αγορές θα στραφούν σε άλλες χώρες με ανάλογα προβλήματα ( Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία ) πυροδοτώντας έτσι, ένα ντόμινο δημοσιονομικών κρίσεων.
Σίγουρα η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες πρέπει να σοβαρευτούν, όμως η Γερμανία όπως και άλλες δυνατές χώρες, χρειάζεται επίσης να δεχθούν το ότι αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Ένας λόγος που τα δημόσια οικονομικά της Γερμανίας είναι τόσο ισχυρά είναι το πολύ υψηλό εμπορικό πλεόνασμα που έχει, έναντι των άλλων οικονομιών της ευρωζώνης. Η γερμανική οικονομία ανακάμπτει στηριζόμενη στις εξαγωγές. Η ιδιωτική της κατανάλωση όμως, στην πραγματικότητα μειώνεται Πάντως, τονίζει το άρθρο, για χώρες όπως η Ισπανία και η Ελλάδα, η δημοσιονομική εξυγίανση μπορεί να έρθει μόνον εάν επιτευχθούν καλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Για αυτό και πρέπει να εξισορροπήσουν το εμπόριό τους με την υπόλοιπη ευρωζώνη, όπως τονίζει ο κ. Tillford.
Το άρθρο καταλήγει πως η ευρωζώνη χρειάζεται πιο σκληρούς δημοσιονομικούς κανόνες. Όμως επίσης χρειάζεται να θέσει και τα όρια των πλεονασμάτων και των ελλειμμάτων στον λογαριασμό τρεχουσών συναλλαγών των μελών της.
Τα δημοσιονομικά μέτρα δεν έχουν ουσία χωρίς αυτό. Αλλιώς πρέπει να κοιτάξει προς την δημιουργία πλέον, της δημοσιονομικής ( άρα και πολιτικής ) Ένωσης. Αυτό σημαίνει πως οι ισχυρές οικονομίες θα πρέπει να δίνουν χρήματα στις αδύναμες. Ομως αυτό δεν φαίνεται να το επιθυμούν και ιδιαίτερα οι «ισχυροί».
Σε σημερινό άρθρο του κ. Ian Campbell στο Reuters, διαβάζουμε επίσης πως το πρόβλημα της ευρωζώνης είναι η Γερμανία! Οι αδύναμες ή περιφερειακές χώρες, όπως η Ελλάδα και η Ιρλανδία, χρειάζονται έναν δυνατό για να αγοράζει τις εξαγωγές τους. Αυτός είναι η Γερμανία.
Το 2009 ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά για την γερμανική οικονομία, όμως όλα αυτά έχουν τελειώσει και το 2010 η ανάπτυξη επιστρέφει. Πριν το καταστροφικό 2009, η ιδιωτική κατανάλωση στην Γερμανία (από το 2006 έως το 2008) αναπτύχθηκε ελάχιστα κατά 1,4% ετησίως, σε πραγματικούς όρους. Αντίθετα, στις ΗΠΑ ο ρυθμός ήταν τριπλάσιος, της τάξης του 5,4%!
Αυτό δεν αποτελεί είδηση. Ως συνήθως οι Αμερικανοί ξοδεύουν και οι Γερμανοί αποταμιεύουν. Όμως η Γερμανία πρέπει να αρχίσει να ξοδεύει περισσότερο έτσι ώστε να στηρίξει τους αδύναμους της ευρωζώνης. Πρέπει να καταλάβουν οι αδύναμες χώρες λοιπόν, πως η Γερμανο-οδηγούμενη ευρωζώνη δεν τους βοηθάει όπως θα όφειλε.