Τα υψηλά επίπεδα χρέους καθώς και ο υψηλός ρυθμός αύξησης του επιδρούν στην καθημερινότητα μας με πέντε πολύ συγκεκριμένους τρόπους:

1. Όταν το κρατικό χρέος αυξάνεται, αυξάνεται παράλληλα και η πιθανότητα στάσης πληρωμών των υποχρεώσεων της χώρας, με αποτέλεσμα οι δανειστές να αναζητούν μεγαλύτερες αποδόσεις για να εμπιστευτούν τα ομόλογα που εκδίδει η χώρα. Η αύξηση αυτή των ποσών των τόκων, μειώνει αυτόματα τα κεφάλαια που διατίθενται σε κρατικές επενδύσεις και για την άσκηση κοινωνικής πολιτικής, που βελτιώνουν τις οικονομικές συνθήκες της χώρας.

2. Η αύξηση του επιτοκίου δανεισμούς της χώρας, επιδρά αυτόματα και στην αύξηση των αποδόσεων που θα πρέπει να πληρώσουν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις για το δανεισμό τους. Το κόστος αυτό προφανώς και μετακυλίεται στον καταναλωτή, καθώς ενσωματώνεται στις τιμές των προϊόντων. Το πρόβλημα του πληθωρισμού κόστους επιδρά αρνητικά στην αγοραστική δύναμη των καταναλωτών.

3. Η αύξηση του κόστους δανεισμού της χώρας προκαλεί αύξηση του κόστους δανεισμού και για τους καταναλωτές, οι οποίοι χρειάζονται το δανεισμό ώστε να αγοράσουν π.χ. ένα ακίνητο. Αυτή η εξέλιξη θα οδηγήσει χαμηλότερα τις τιμές των ακινήτων, καθώς η ζήτηση θα μειωθεί, ενώ θα επηρεαστεί αρνητικά και η κατασκευαστική δραστηριότητα που αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες οικονομικής ανάπτυξης.

4. Η μείωση της ζήτησης που προκαλείται στα κρατικά ομόλογα μίας υπερχρεωμένης χώρας, αντανακλάται και στις μετοχές και τα ομόλογα των εταιρειών, με αποτέλεσμα οι δείκτες επιστροφής κεφαλαίου να μειώνονται. Αυτό έχει σαν αρνητικό αποτέλεσμα οι επενδύσεις των καταναλωτών να μην αποδώσουν τα αναμενόμενα πλήττοντας τα έσοδα τους.

5. Τέλος, μία υπερχρεωμένη χώρα, χάνει μεγάλο μέρος της οικονομικής και πολιτικής δύναμης της, ενώ η συρρίκνωση της κοινωνικής πολιτικής μπορεί να προκαλέσει και πολιτική αστάθεια στη χώρα.

Αλεξάνδρα Τόμπρα