Η ΓΣΕΒΕΕ εκτιμά ότι πρόκειται για έναν προϋπολογισμό ο οποίος, για ένα ακόμα έτος, στηρίζεται στην ταμειακή λειτουργία της φορολογικής πολιτικής και από την άλλη μεριά, η αναδιανεμητική επίπτωση της φορολογικής πολιτικής, εφόσον αυτή υλοποιηθεί όπως παρουσιάζεται στο προσχέδιο, θα είναι αντίστροφα προοδευτική, αφού το ειδικό βάρος που αποδίδεται στους έμμεσους φόρους δεν λαμβάνει υπόψη τη φοροδοτική ικανότητα και τις αντοχές των πολιτών.

Δυο είναι εκείνα τα στοιχεία τα οποία κατά τη ΓΣΕΒΕΕ δηλώνουν ότι το προσχέδιο του Προϋπολογισμού δεν έχει λάβει υπόψη του τα προβλήματα και τις ανάγκες της πραγματικής οικονομίας. Η πραγματική οικονομία, όπως έδειξε και η πρόσφατη έρευνα του Ινστιτούτου Μικρών Επιχειρήσεων της ΓΣΕΒΕΕ (Αύγουστος 2010), ευρίσκεται σε μία κατάσταση επιδεινούμενης ύφεσης, καθώς αυξάνεται ο αριθμός των θέσεων απασχόλησης που χάνονται, ενώ οι προοπτικές για «λουκέτα» στις επιχειρήσεις το 2011 είναι ζοφερές (300.000 χαμένες θέσεις απασχόλησης και 170.000 "λουκέτα" μέχρι το τέλος του 2011, 120.000 λιγότερες θέσεις εργασίας το 2ο εξάμηνο του 2010). Αυτό άλλωστε, σύμφωνα με το έγγραφο της ΓΣΕΒΕΕ, καταγράφεται και στις παραδοχές για τα μακροοικονομικά μεγέθη που υιοθετούνται στο Προσχέδιο. Ειδικότερα, προβλέπεται ότι η ιδιωτική κατανάλωση θα μειωθεί κατά 4,5%, η δημόσια κατανάλωση κατά 8%, ενώ η ανεργία θα ανέλθει στο 14,5% στο τέλος του 2011. Από την άλλη μεριά, όμως, σύμφωνα με τη ΓΣΕΒΕΕ, η αναπτυξιακή διάσταση του Προϋπολογισμού του 2011 είναι ισχνή, καθώς μειώνονται περαιτέρω οι δαπάνες του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με ταυτόχρονη σκληρή μείωση εισοδημάτων για κατανάλωση (ενεργός ζήτηση), αύξηση εμμέσων φόρων και ειδικότερα του ΦΠΑ.

Η ΓΣΕΒΕΕ δηλώνει ότι επιφυλάσσεται να καταθέσει αναλυτικό υπόμνημα, όταν θα έχει στη διάθεσή της το τελικό Σχέδιο του Προϋπολογισμού, αναμένοντας και τις όποιες διορθώσεις ή αλλαγές θα περιλαμβάνει. Προς το παρόν, αυτό που θέλει να υπογραμμίσει είναι ότι η αφαίμαξη των πολιτών και των επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των πολύ μικρών και μικρών, όχι μόνο δεν συμβάλλει στην έξοδο της χώρας από την κρίση, αλλά αντίθετα υποσκάπτει τις όποιες προοπτικές, βυθίζοντας ακόμα περισσότερο την οικονομία σε τέλμα. Ο στόχος, επομένως, της δημοσιονομικής σταθερότητας θα πρέπει να είναι πλαισιωμένος από σαφείς στόχους ανάκαμψης της οικονομίας αντί η δημοσιονομική πολιτική να τροφοδοτεί περαιτέρω την ύφεση.