Της Άννας Καυκά Κασσιμάτη
Υποψήφιας στις εκλογές του ΕΒΕΑ με τον συνδυασμό «Ενωμένη Επιχειρηματικότητα»
O ιδιωτικός – επιχειρηματικός κλάδος,υφίσταται με τον σκληρότερο τρόπο τις βαρύτατες συνέπειες της οικονομικής κρίσης που τον έχουν οδηγήσει στα πρόθυρα κατάρρευσης. Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχωρήτο. Το βιώνουμε όλοι μας. ασφυκτικά από όποια πλευρά κι αν είμαστε. Αναμφισβήτητα, πλέον, είναι επιτακτική ανάγκη όχι μόνο να σταματήσουμε τον κατήφορο, αλλά να αναδείξουμε την αξία της ιδιωτικής και πρωτοβουλίας που τόσο έχει δαιμονοποιηθεί στη χώρα μας. Αποτελεί χρέος να αποκαταστήσουμε και να να εδραιώσουμε την αντίληψη ότι οι επιχειρήσεις είναι η υγιής βάση στην οποία κατά κύριο λόγο πρέπει να στηριχθεί η προσπάθεια υπέρβασης της κρίσης. Η προσπάθεια του εκσυγχροσνιμού και ανάταξης του παραγωγικού μοντέλου της χώρας.
Δεν είναι είναι ένα απλό αόριστο όραμα η ανάδειξη και της επιχειρηματικής ευθύνης. Είναι θεμελιώδης, πλήρως μετρήσιμος και απόλυτα εφικτός στόχος. Είναι ευθύνη των επιχειρήσεων μικρών και μεγάλων απέναντι στην κοινωνία, στο περιβάλλον αλλά κυρίως απέναντι στους νέους ανθρώπους. Χρειαζόμαστε έναν επιχειρηματικό κόσμο πρότυπο για τους νέους ανθρώπους. Έναν επιχειρηματικό κόσμο όχι αποδιοπομπαίο, αλλά ελκυστικό και περήφανο για την προσφορά του . Έναν επιχειρηματικό κόσμο δημιουργικό, ελκυστικό στην αγορά εργασίας, ακρωγωνιαίο λίθο της κοινωνικής συνοχής.
Η κατάσταση είναι δραματική και δυστυχώς διαρκώς επιδεινώνεται. Ως επιχειρηματίες αντιμετωπίζουμε όλοι τα ίδια προβλήματα. Σε όποιον εμπορικό δρόμο κι αν βαδίσεις αντικρύζεις την ίδια εικόνα, καταστήματα κλειστά με λουκέτα, μειωμένη κίνηση, συνάδελφοι σε απόγνωση, με λίγα λόγια έναν εμπορικό κόσμο σε διάλυση. Θλίψη και αγωνία για την επόμενη μέρα τόσο για τον επιχειρηματία , τον έμπορο είτε για τον εργαζόμενο.
Δυστυχώς δεν είδαμε καμία προσπάθεια ουσιαστικής βοήθειας εκ μέρους της κυβέρνησης και της Πολιτείας εν γένει, καμία αναπτυξιακή πρωτοβουλία ώστε να μετριαστούν οι συνέπειες της ύφεσης και το βαρύτατο κοινωνικό κόστος. Η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, που είναι η ραχοκοκαλιά της οικονομίας, που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα μπορούσε να δώσει ανάσα ανάπτυξης και θέσεις εργασίας, ήταν η πρώτη που χτυπήθηκε όχι μόνο από την οικονομική κρίση αλλά από την αδράνεια και τις άλλοτε αποσμασματικές και ατελέσφορες και άλλοτε καιροσκοπικές στρατηγικές του ίδιου του κράτους.
Αλλά υπάρχει ελπίδα και δυνατότητα την όπως έχει επισημάνει αρκετές φορές το ΕΒΕΑ. Είναι πλέον σαφές από τον πιο μικρό έως τον πιο μεγάλο επιχειρηματία ότι η υπερφορολόγηση δεν μπορεί να συνεχισθεί. Όλοι αυτοί οι φόροι άλλωστε επιδρούν στην ανταγωνιστικότητα που είναι η «αχίλλειος πτέρνα» μας.
Είμαστε εγκλωβισμένοι από ένα υπέρογκο και δυσκίνητο κράτος άρα πολιτικές που υπέθαλψαν και γιγάντωσαν την πολυνομία ην γραφειοκρατία μπορούν να εξωβελισθούν και να αντικατασταθούν από νέες πολιτικές, με απλή κοινή λογική και κυρίως αποτελεσματικές. Πολλά μπορούμε να πούμε, από τις συμπράξεις δημοσίου ιδιωτικού τομέα σε αναπτυξιακού χαρακτήρα επενδύσεις, το άνοιγμα των αγορών, τις αποκρατικοποιήσεις, την αξιοποίηση του ΕΣΠΑ. Όλα αυτά είναι δεν είναι καινούργια αλλά όλα αυτά δεν έχουν πραγματοποιηθεί.
Οι επιχειρήσεις δικαιούνται να έχουν ρόλο και φωνή. Μια φωνή που δεν απαιτεί προνόμια, αλλά προϋποθέσεις επιβίωσης και δημιουργίας. Προϋποθέσεις για μία υγιή ανταγωνιστικότητα και ανάπτυξη, επωφελείς για τη χώρα και την οικονομία.
Υπάρχουν προτάσεις προτάσεις ρεαλιστικές και εφαρμόσιμες για ένα διαφορετικό μίγμα πολιτικής που στοχεύει στη συνοχή και ανάπτυξη των επιχειρήσεων. Προτάσεις που μέσα από σκληρή και συνολική προσπάθεια μακρυά από καταστροφικές και αντιπαραγωγικές αγκιλώσεις μπορούν να πετύχουν αντίθετα με τις μέχρι τώρα λανθασμένες και εν τέλει καταστροφικές πολιτικές που έχουν ακολουθηθεί.
Προτάσεις που έχουν γίνει μέσα από το ΕΒΕΑ και την σημερινή ηγεσία του που πέραν των άλλων έχει πετύχει σε πολύ δύσκολους καιρούς να το αναδείξει δίνοντας του παρεμβατική φωνή, μαχητικότητα και διεκδίκηση.