Στην απόφαση της ΡΑΕ με την οποία επιχειρείται να μπει τάξη συνολικά στο θέμα της τιμολόγησης της βιομηχανίας, η Αρχή ούτε λίγο ούτε πολύ σημειώνει ότι η ΔΕΗ ουδέποτε προέβη σε διαπραγματεύσεις με την Χαλυβουργία της Ελλάδος για την τιμολόγησή της, παρά ότι από το 2008 έως σήμερα της επιβάλει μονομερείς αυξήσεις στο ρεύμα, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν τα εξατομικευμένα της χαρακτηριστικά (διακύμανση φορτίων, ανάλογα με τις ώρες, τις ημέρες και τους μήνες του έτους). Καλεί δε τη ΔΕΗ να αναθεωρήσει την τακτική της αυτή το πολύ εντός 30 ημερών από την έκδοση της απόφασης, διαφορετικά θα της επιβληθούν προσωρινά μέτρα.
Το ιστορικό
Πρόκειται για απόφαση που δίνει πόντους στη βιομηχανία, ενώ θα αποτελέσει «πιλότο» για πολλές άλλες παρόμοιες καταγγελίες που εκκρεμούν σχετικά με την τιμολόγηση της ηλεκτρικής ενέργειας. Για την ιστορία, να αναφέρουμε ότι το πρόβλημα με την τιμολόγηση της Χαλυβουργίας ξεκινά στην ουσία από το 2008, με την απελευθέρωση των βιομηχανικών τιμολογίων. Σύμφωνα με απόφαση του τότε υπ. Ανάπτυξης ορίσθηκε ότι οι νέες τιμές ρεύματος θα προκύπτουν κατόπιν διαπραγμάτευσης της ΔΕΗ με τους πελάτες της, αλλά το τελικό τους ύψος δεν θα μπορεί να ξεπερνά το 10% επί του τότε τιμολογίου. Ποια ήταν η καταγγελία της Χαλυβουργίας ;
Ότι, η ΔΕΗ προέβη μονομερώς σε αύξηση τιμολογίων στην ανωτάτη τιμή (+10%) χωρίς να προηγηθεί διαπραγμάτευση. Το πρόβλημα τόσο για τη Χαλυβουργία όσο και για άλλες βιομηχανίες κατέστη ασφυκτικό την τελευταία διετία όταν η επιβολή μπαράζ νέων φόρων στο ηλεκτρικό, ανέβασαν κατακόρυφα το κόστος του ενεργειακού τους λογαριασμού, και κατ΄ επέκταση το παραγωγικό τους κόστος αφού στην πλειονότητά τους είναι εξαγωγικές. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα το κόστος του ηλεκτρικού (μαζί με όλες τις χρεώσεις και τα τέλη που το επιβαρύνουν), φτάνει για κάποιες βιομηχανίες που δουλεύουν επί 24ώρου βάσεως στα 80 ευρώ/ MWh, όταν αντίστοιχες επιχειρήσεις του εξωτερικού πληρώνουν το μισό.
Δυνητική η αύξηση του +10%
Στην απόφασή της η ΡΑΕ σημειώνει ότι όταν το 2008 ο νομοθέτης όριζε ως ανώτατο πλαφόν το +10%, το έκανε μόνο για την α’ φάση έναρξης της απελευθέρωσης στα βιομηχανικά τιμολόγια (30/6/2008), προκειμένου να προστατεύσει τις βιομηχανίες υψηλής τάσης από απότομες αυξήσεις εξαιτίας της δεσπόζουσας θέσης της ΔΕΗ. Μεταγενέστερα, όπως αναφέρει η ΡΑΕ, η πρόθεση του νομοθέτη ήταν να υπάρξει εξατομικευμένη τιμολόγηση που θα αντανακλούσε τα χαρακτηριστικά φορτίου του κάθε πελάτη (π.χ. άλλες ανάγκες έχει μια χαλυβουργία από μια βιομηχανία αλουμίνιου, κοκ).
Αυτός είναι και ο λόγος- όπως λέει η ΡΑΕ- που ο νομοθέτης δεν κάνει καμιά αναφορά σε κάποιο «όριο», αντίθετα μιλά για τιμολόγια που καθορίζονται χωρίς κατώτερο ή ανώτερο σημείο αναφοράς, και μόνο κατόπιν διαπραγματεύσεων. Και το μόνο «κατώτερο όριο» επί του οποίου θα μπορούσε να γίνει η όποια διαπραγμάτευση, είναι το «πραγματικό» κόστος της ΔΕΗ (σσ : που επιδέχεται βελτιώσεις και μειώσεις, σύμφωνα με την Αρχή) και όχι το λογιστικό της κόστος, που εν πολλοίς οφείλεται στα δομικά προβλήματα, τις σταυροειδείς επιδοτήσεις και τις στρεβλώσεις της αγοράς.
Τι υποστηρίζει η ΔΕΗ
Όσο για το επιχείρημα της ΔΕΗ ότι η Χαλυβουργία Ελλάδος είχε αποδεχθεί «σιωπηρά» τις αυξήσεις δεδομένου ότι μέχρι το τέλος του 2009 κατέβαλε κανονικά τις οφειλές της (σσ : η αναστολή καταβολής των οφειλών της ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2010), η τελευταία απαντά ότι το έκανε για να αποφύγει τυχόν διακοπή της τροφοδοσίας της.
Από την πλευρά της η ΡΑΕ παρ’ ότι διαπιστώνει μια «ανοχή» εκ μέρους της βιομηχανίας μέχρι τις αρχές του 2010, τη δικαιολογεί δεδομένης όπως λέει της δεσπόζουσας θέσης της ΔΕΗ και της μειονεκτικότερης θέσης της βιομηχανίας. Άλλωστε "θεωρητικά μόνο υπήρχαν εναλλακτικοί τρόποι προμήθειας ρεύματος εκτός ΔΕΗ, π.χ. μέσω εισαγωγής ηλεκτρικής ενέργειας", τρόποι όμως που κατά τη ΡΑΕ, δεν μπορούσαν να εγγυηθούν την αδιάλειπτη προμήθεια της Χαλυβουργίας με ρεύμα.