Μπορεί οι επενδυτές να απογοητεύτηκαν από τις δηλώσεις που έκανε ο πρόεδρος της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι μετά την πολυαναμενόμενη συνεδρίαση του ΔΣ της ευρωτράπεζας την Πέμπτη, καθώς δεν ανακοίνωσε συγκεκριμένα μέτρα που μπορούν να ληφθούν άμεσα, ωστόσο οι αναλυτές επισημαίνουν ότι σταδιακά δείχνει να παίρνει σάρκα και οστά το «μεγάλο σχέδιο» για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους σε ένα διαφορετικό πλαίσιο απ' ότι ίσχυε μέχρι σήμερα, με τη στενή συνεργασία της ΕΚΤ με τις κυβερνήσεις.

Όπως επισημαίνεται σε σχετική ανάλυση του Bloomberg, ο κ. Ντράγκι αναφέρθηκε στα βήματα που θα ακολουθήσει η ΕΚΤ στη μάχη κατά της κρίσης, αποφεύγοντας όμως να μιλήσει αναλυτικά για τη νέα στρατηγική της ευρωτράπεζας, καθώς οι παρεμβάσεις στην αγορά θα χρειαστούν εβδομάδες, ίσως και μήνες, για να υλοποιηθούν, δεδομένου ότι υφίστανται ακόμη σημαντικά εμπόδια.

Αυτό που θέλει να διασφαλίσει είναι ότι όποιες χώρες ζητήσουν τη βοήθεια της ΕΚΤ για την αγορά ομολόγων. να είναι υποχρεωμένες να ακολουθούν αυστηρή δημοσιονομική πολιτική.

Ο προκάτοχός του, Ζαν Κλοντ Τρισέ, δεν είχε αυτή τη δυνατότητα, με αποτέλεσμα το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ (SMP) να σταματήσει, καθώς χώρες όπως η Ιταλία, όταν ήταν ακόμη πρωθυπουργός ο Μπερλουσκόνι, δεν προχωρούσαν σε μέτρα για τη μείωση των ελλειμμάτων, αφού το κόστος δανεισμού υποχωρούσε (προσωρινά) λόγω των παρεμβάσεων της κεντρικής τράπεζας.

Η ΕΚΤ είναι έτοιμη να αγοράσει ισπανικά και ιταλικά ομόλογα, καθώς και να λάβει περαιτέρω «μη συμβατικά» μέτρα, ωστόσο αυτό θα γίνει μόνο εφόσον οι μηχανισμοί στήριξης προχωρούν σε απευθείας αγορές (δηλαδή από την πρωτογενή αγορά κατά την έκδοση των ομολόγων) και συνδέουν αυτές τις αγορές με αυστηρές προϋποθέσεις. 

Ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους η ΕΚΤ πρέπει να κερδίσει και άλλο χρόνο είναι το γεγονός ότι ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης (ESM) με τα 500 δισ. ευρώ αναμένεται να τεθεί σε ισχύ μετά τα μέσα Σεπτεμβρίου, καθώς προηγείται η απόφαση του γερμανικού συνταγματικού δικαστηρίου στις 12 Σεπτεμβρίου μετά από προσφυγή που έχει γίνει για τον ευρωμηχανισμό.

Μέχρι τότε, το μόνο εργαλείο στήριξης είναι ο προσωρινός μηχανισμός (EFSF), ο οποίος όμως, σε σύγκριση με τις ανάγκες που υπάρχουν είναι ουσιαστικά «άσφαιρος», καθώς μετά τη δέσμευση 100 δισ. ευρώ για τη διάσωση των ισπανικών τραπεζών έχει μείνει με κεφάλαια ύψους 148 δισ. ευρώ.