Ακόμη και πριν από την ίδια την αυτοαξιολόγηση της, οι αναθεωρήσεις του ΔΝΤ από μόνες τους αποκάλυψαν την επιδείνωση, όπως επισημαίνει ο Gabriel Sterne, επικεφαλής οικονομολόγος της Exotix.
Η πρόβλεψη του ΔΝΤ για το ονομαστικό ΑΕΠ το 2013 έχει μειωθεί κατά ένα εντυπωσιακό 22% σε δύο χρόνια από τον Νοέμβρη του 2010. Κατά τη γνώμη της Exotix, η απρόσμενη υποχώρηση της οικονομικής δραστηριότητας είναι αυτή που εξέπληξε το Ταμείο, και έβαλε την μαχαιριά στην καρδιά του προγράμματος προσαρμογής της χώρας. Δεν υπήρξε ποτέ μεγαλύτερη ή σημαντικότερη αναθεώρηση των προβλέψεων για μια βιομηχανοποιημένη οικονομία.
Παρά την μείωση κατά παραπάνω από 100 δις ευρώ του χρέους που ήταν στα χέρια του ιδιωτικού τομέα (μέσω PSI), οι προβλέψεις του Ταμείου για το ονομαστικό χρέος του 2013 είναι μόλις 1% χαμηλότερα από ό, τι η πρόβλεψη που έκανε δύο χρόνια πριν. Σε λογιστικούς όρους, ως εκ τούτου, είναι η κατάρρευση του ονομαστικού ΑΕΠ αυτή που σχεδόν εξ ολοκλήρου εξηγεί το 41% υπέρβασης του χρέους προς το ΑΕΠ. Στην πιο πρόσφατη έκθεσή του, το ΔΝΤ προέβλεψε χρέος / ΑΕΠ το 2014 στο180%, σε σύγκριση με τις προ-PSI προβλέψεις για 139% του ΑΕΠ, δύο χρόνια νωρίτερα. Κατά τη γνώμη της Exotix, αυτό θα μπορούσε να είναι ένα από τα πιο σημαντικά σφάλματα πρόβλεψης που έχει κάνει ποτέ το ΔΝΤ, δεδομένων των μετέπειτα εξέλιξεων.
Η απρόσμενη πτώση της ζήτησης είχε ως αποτέλεσμα το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών να βελτιωθεί γρηγορότερα από ό, τι αναμενόταν προηγουμένως, με τις προβλέψεις για το 2013 να μετακινούνται προς την κατεύθυνση ενός πλεονάσματος κατά 3,1% του ΑΕΠ μεγαλύτερο, από ό, τι αναμενόταν δύο χρόνια πριν. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν βοηθήσει επίσης, μέσω της αποκέντρωσης των διαπραγματεύσεων για τους μισθούς, με αποτέλεσμα ένα ρεύμα περικοπών μισθών αμοιβών και την Ελλάδα να σημειώνει ταχεία μείωση του χάσματος ανταγωνιστικότητας με την υπόλοιπη Ευρώπη.
Ο Sterne δεν πιστεύει πως τα υψηλότερα ποσοστά είσπραξης των φόρων θα είχαν βοηθήσει την κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς η καλύτερη τήρηση των στόχων είσπραξης των εσόδων θα μπορούσε να βαθύνει την ύφεση τόσο, όσο θα μπορούσε να βελτιώσει την δημοσιονομική ισορροπία.
Ουσιαστικά, βλέπει την ελληνική περίπτωση σαν μία όπου τρεις συσχετιζόμενοι παράγοντες, έχουν συνωμοτήσει για να γίνουν οι προσαρμογές πιο επώδυνες από ό, τι αρχικώς προβλεπόταν:
Ο πρώτος ήταν η γενική υπερβολική αισιοδοξία, ο δεύτερος η εσφαλμένη ανάγνωση της παγίδας που υπάρχει στη συστημική ανατροφοδότηση μεταξύ της οικονομίας και των τραπεζών, και ο τρίτος το trade-off δημοσιονομικών-παραγωγής,γενικότερα.
Η λύση σύμφωνα με τον Sterne είναι πως το ΔΝΤ ίσως θα πρέπει να αρχίσει να αντιμετωπίζει τα θεσμικά ιδρύματα της Ευρώπης, περισσότερο ως μέρος του προβλήματος, και λιγότερο ως μέρος της λύσης.
Κ.Ε