Παράλληλα, εκφράζει την αντίθεση του σε υιοθέτηση λογικών – εξπρές για την προώθηση δομικών αλλαγών που χρειάζεται η χώρα. Ο κ. Κλεώπας τονίζει ότι «οι δομικές αλλαγές στην οργάνωση είναι διαδικασίες που παίρνουν τον χρόνο τους, καθώς στόχος δεν είναι μόνο είσπραξη διαφευγόντων φόρων, αλλά κυρίως η έγκαιρη φορολογική συμμόρφωση των φορολογουμένων.»

Ταυτόχρονα, τάσσεται υπέρ της απλούστευσης της πολυπλοκότητας των φορολογικών διατάξεων.

«Οι απλές και σαφείς διατάξεις δεν δίνουν πρόσφορο έδαφος στην διαφθορά» σημειώνει χαρακτηριστικά. Αναφερόμενος στα θέματα της υπεφρορολόγησης υπογραμμίζει ότι «το θέμα δεν είναι πόσα ζητάμε να εισπράξουμε ως φόρους, αλλά από ποιους τα ζητάμε και πόσα από τον καθένα».

Ακολουθεί το κείμενο της συνέντευξης.
- Η αναμόρφωση των ελεγκτικών μηχανισμών έχει επιφέρει αποτέλεσμα;
Οι αναμορφώσεις γενικά ή οι δομικές αλλαγές στην οργάνωση όπως νομίζω είναι ακριβέστερα να τις ονομάζουμε, είναι διαδικασίες που παίρνουν τον χρόνο τους.

Αυτό που είναι βέβαιο, από τα διδάγματα της κοινής πείρας, είναι πως με διαδικασίες εξπρές δομικές αλλαγές δεν γίνονται ή αν γίνουν αποτυγχάνουν. Έτσι και με τους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Η πραγματικότητα όμως δείχνει πως παρόλο που δεν έχει πραγματοποιηθεί πλήρως η σχεδιαζόμενη αναμόρφωση, ο ελεγκτικός μηχανισμός αρχίζει να φέρνει κάποια λίγα μεν αλλά θετικά αποτελέσματα. Μην ξεχνάμε πως αποτέλεσμα δεν είναι μόνο η εύρεση και είσπραξη διαφευγόντων φόρων.

Αποτέλεσμα είναι και η έγκαιρη φορολογική συμμόρφωση των φορολογουμένων. Με αυτή την λογική η αναμόρφωση δεν απέχει μακριά από τους στόχους της αρκεί να συνεχίσει να εφαρμόζει τα σχεδιασθέντα σε βάθος χρόνου.
-Έχουν γίνει πιο απλές οι διαδικασίες για τους λογιστές ή και για τους φορολογούμενους;
Η απλούστευση της πολυπλοκότητας των φορολογικών διατάξεων είναι βασικό εργαλείο για την τοποθέτηση υγιών βάσεων προόδου. Οι φορολογικοί νόμοι επηρεάζονται, όπως είναι φυσικό, από τους σύγχρονους τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι συναλλάσσονται.

Οι τρόποι αυτοί είναι από μόνοι τους περίπλοκοι και επομένως δεν μπορούμε να παραγνωρίζουμε το γεγονός πως και οι νόμοι που απεικονίζουν περίπλοκους τρόπους συναλλαγής δεν μπορεί παρά να είναι και οι ίδιοι όχι απλοί. Αλλά από το σημείο της απλότητας ως το σημείο να είναι αλληλοαναιρούμενοι και μερικές φορές ακατάληπτοι, υπάρχει απόσταση μεγάλη.

Οι απλές και σαφείς διατάξεις δεν δίνουν πρόσφορο έδαφος στην διαφθορά. Προστατεύουν τον πολίτη από την υπερφορολόγηση. Συνδράμουν την επιχειρηματικότητα με την έλλειψη αχρείαστης γραφειοκρατίας. Βοηθούν το κράτος στην εύκολη αποκάλυψη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής.

Δεν παρέχουν ευκαιρίες στους κατά σύστημα παρανομούντες να ανακαλύπτουν «παράθυρα» ή «τρύπες» στο σύστημα, κερδίζοντας χρόνο ή και ασυλία από την χρήση τους.

-Πώς δυνατόν να ισχυρίζεται το κράτος ότι κάνει πιο δίκαιη τη φορολογία των νομικών και φυσικών προσώπων και την ίδια ώρα αναμένεται να "πάρει" ένα δισεκ. παραάνω το 2014;
Δίκαιη ή άδικη φορολογία δεν είναι κατ' ανάγκη το ύψος των εισπραττομένων φόρων, αλλά η κατανομή αυτών στους φορολογούμενους, φυσικά πρόσωπα και επιχειρήσεις.

Επομένως αυτό που πρέπει να δούμε δεν είναι πόσα ζητάμε να εισπράξουμε ως φόρους, αλλά από ποιούς τα ζητάμε και πόσα από τον καθένα. Φυσικά νωρίτερα οφείλει η κάθε κυβέρνηση να είναι προσεκτική στον σχεδιασμό και να αποφεύγει πλήρως τις σπατάλες, πράγμα που όπως αποδείχτηκε δεν συνέβαινε τα τελευταία πριν της έλευση της κρίσης χρόνια. Πιστεύω πως η μείωση του κράτους θα συμβάλλει στην μείωση των απαιτουμένων φόρων και η φορολογική αναμόρφωση στην δίκαιη κατανομή των βαρών αυτών ή τουλάχιστον αυτό είναι που εύχομαι να γίνει.

-Τι πρέπει να γίνει με τη φορολόγηση των επιχείρησεων, που βλέπουμε να φέυγουν μαζικά στο εξωτερικό;
Φοβάμαι πως αυτό δεν είναι κοντά στην πραγματικότητα. Οι επιχειρήσεις δεν φεύγουν στο εξωτερικό για φορολογικούς λόγους, αλλά κυρίως για επιχειρηματικούς και χρηματοικονομικούς.

Στην Ελλάδα το επιχειρηματικό περιβάλλον είναι δύσκολο με την έννοια της υψηλής, στριφνής και χρονοβόρας γραφειοκρατίας, (διαδικασίες, πλήθος εντύπων, εμπλεκομένων υπηρεσιών, ελλιπής κατάρτιση υπαλλήλων κλπ), και με την επιβολή πολλών κανονιστικών όρων επιτήρησης, η πλειοψηφία των οποίων ελάχιστα προσφέρει, αν προσφέρει κάτι.

Βασικό αρνητικό ρόλο, επίσης, παίζει τα τελευταία χρόνια η δυσπραγία ή και η ικανότητα του τραπεζικού συστήματος να ανταποκριθεί στον ρόλο του σε σχέση με τις επιχειρήσεις. Νομίζω ότι αυτοί οι δύο παράγοντες συντελούν τα μέγιστα στην απόφαση μια επιχείρησης να εγκαταλείψει την Ελλάδα κι όχι η φορολόγηση αυτή καθαυτή.

- Ποια είνια η γνώμη σας για τον Ενιαίο Φόρο Ακινήτων. Είναι βήμα προς φορολογική δικαιοσύνη ή βήμα προς απαξίωση των περιουσιών;

Η φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας δεν είναι κάτι νέο, ούτε για την Ελλάδα, ούτε για άλλες χώρες. Είναι μια προσέγγιση στην αντιμετώπιση των εισπρακτικών τους αναγκών από τα κράτη και τις κυβερνήσεις τους.

Κατά την άποψη μου, είναι λάθος να επιβάλλεται φόρος σε διακράτηση περιουσίας. Τότε αυτό οδηγεί πραγματικά σε απαξίωση και απομείωση της αξίας των περιουσιών. Αντίθετα φόρος οφείλει να επιβάλλεται σε περιπτώσεις αύξησης περιουσίας, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Είτε μέσω της απόκτησης κερδών από επενδύσεις, είτε μέσω της πώλησης ακινήτου σε αξία μεγαλύτερα από αυτή που αποκτήθηκε.

Ο φόρος μεταβίβασης, επίσης, είναι ένας φόρος που δεν μπορεί να είναι ψηλός.