Προσθέτει δε, πως σε μια τέτοια κατάσταση, οι πιστωτές έχουν επίσης ευθύνη να κατανείμουν καλύτερα τα βάρη, λαμβάνοντας επίσης υπόψη τις κοινωνικές και πολιτικές δυνατότητες της χώρας, καθώς, όπως παρατηρεί, μεγάλες κοινωνικές διενέξεις θα ήταν επικίνδυνες για την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με τον Αμερικανό οικονομολόγο, ο κίνδυνος της διάλυσης της ευρωζώνης έχει περάσει, ωστόσο, βλέποντας κάποιος ότι, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας, ένα ποσοστό 25% των ανθρώπων είναι άνεργοι και πάνω από τους μισούς νέους δεν βρίσκουν εργασία, δεν μπορεί να λέει ότι έχει ξεπεραστεί η κρίση.

Ο ίδιος πιστεύει πως συνολικά τα προγράμματα εξυγίανσης στις χώρες που πλήττονται από κρίση είναι καλά, ωστόσο υπάρχουν όρια, και στο σημείο αυτό από την πλευρά του είναι επικριτής της λιτότητας, θεωρώντας πως η ΕΕ θα πρέπει, συνολικά, να ενεργεί με περισσότερο ρεαλισμό και με λιγότερη προσκόλληση στους κανόνες.

Όπως επισημαίνει στη συνέχεια, η Ελλάδα πρέπει να βελτιώσει την ανταγωνιστικότητά της και θα ήταν σκόπιμο να υπάρξουν ελαφρύνσεις στη φορολογία για τους επενδυτές, όμως η ΕΕ απαγορεύει κάτι τέτοιο, ωστόσο, κατά την άποψή του, θα πρέπει επιτέλους να αποσαφηνιστεί ότι ευθύνη φέρουν όλοι.