Για την Ελλάδα επισημαίνει ότι τα μέτρα λιτότητας που εφαρμόστηκαν είχαν δυσανάλογα μεγάλο αντίκτυπο στο φτωχότερο 10% των πολιτών.
Σε νέα έκθεσή του το ΔΝΤ εξηγεί το πώς οι 188 χώρες-μέλη του μπορούν να χρησιμοποιούν τη φορολογική πολιτική και στοχευμένες δημόσιες δαπάνες για να ανακόψουν την αυξανόμενη ανισότητα μεταξύ των εχόντων και των μη εχόντων .
Η αυξανόμενη εισοδηματική ανισότητα βαραίνει την παγκόσμια οικονομική ανάπτυξη και τροφοδοτεί την πολιτική αστάθεια
Η διευθύντρια του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ, έχει κάνει το θέμα υψηλής προτεραιότητας για το ταμείο, προειδοποιώντας ότι η ανισότητα απειλεί πλέον τις μακροπρόθεσμες οικονομικές προοπτικές. Τον περασμένο μήνα, η Λαγκάρντ δήλωσε ότι το εισοδηματικό χάσμα ενδέχεται να δημιουργήσει «μια οικονομία αποκλεισμού, και ένα σκουπιδότοπο απορριμάτων δυναμικού».
Η ανισότητα σε αρκετές προηγμένες οικονομίες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, έχει επιστρέψει σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από πριν από τη Μεγάλη Υφεση, όπως επισημαίνει το ΔΝΤ.
Στην Ελλάδα το φτωχότερο 10 % του πληθυσμού χτυπήθηκε περισσότερο από τη μείωση του αφορολόγητου ορίου στον φόρο εισοδήματος, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΔΝΤ. Η οικονομική δυσπραγία στη χώρα φέρεται να είναι σημαντικός παράγοντας για την αυξανόμενη δημοτικότητα του φασιστικού κινήματος της Χρυσής Αυγής και τις βίας κατά των μεταναστών, προσθέτει το Ταμείο.
Σημειώνει ακόμη πως αν και το ελληνικό πρόγραμμα βασίστηκε σε προοδευτικές αλλαγές οι οποίες μετέφεραν το μεγαλύτερο βάρος της προσαρμογής στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα, το κόστος για το φτωχότερο 10% των πολιτών ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερο σε σχέση με τα μεσαία εισοδήματα.
Μάλιστα, οι απώλειες στο διαθέσιμο εισόδημα για την κατηγορία αυτή του πληθυσμού ήταν πολύ μεγαλύτερες συγκριτικά με οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία επιβλήθηκε η λιτότητα.
Στην Ελλάδα το κόστος της λιτότητας για το φτωχότερο 10% των πολιτών ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερο σε σχέση με τα μεσαία εισοδήματα
Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το διαθέσιμο εισόδημα του φτωχότερου 10% του πληθυσμού μειώθηκε πάνω από 15%, ενώ στην Πορτογαλία και την Ισπανία υποχώρησε λίγο περισσότερο από 5% και στην Ιταλία πολύ κάτω από 5%.
Το ΔΝΤ επισημαίνει επίσης πως στην Ελλάδα, οι περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων ήταν μεγάλες ενώ τονίζει ότι η μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ από τα 12.000 ευρώ, είχε μεγαλύτερο κόστος για το φτωχότερο 10% του πληθυσμού.
Στην Ισπανία, επίσης έγιναν μεγάλες αυξήσεις στο φόρο εισοδήματος καθώς και μεγάλες περικοπές στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, αλλά εκεί η αύξηση του ΦΠΑ είχε μεγαλύτερο βάρος στην προσαρμογή.
Στην Πορτογαλία η λιτότητα αφορούσε περισσότερο τις περικοπές των συντάξεων και των επιδομάτων, υπήρξαν μεγάλες μειώσεις στους μισθούς δημοσιών υπαλλήλων, ενώ περιορισμένες ήταν οι επιπτώσεις από την αύξηση του ΦΠΑ.
Στην Ιταλία η λιτότητα εφαρμόστηκε πιο ισορροπημένα μεταξύ της αύξησης του ΦΠΑ και του φόρου εισοδήματος και των μειώσεων των μισθών και των συντάξεων του δημοσίου
Μαζί με τις αναπτυγμένες οικονομίες, η εισοδηματική ανισότητα έχει αυξηθεί στη Μέση Ανατολή , τη Βόρεια Αφρική και στις χώρες της Ασίας. Ενώ η διαφορά έχει μειωθεί στη Λατινική Αμερική και την υποσαχάρια Αφρική , εξακολουθεί να είναι σε υψηλότερη σε αυτές τις περιοχές από ό, τι στον υπόλοιπο κόσμο .
Για το ΔΝΤ, οι διαδηλώσεις στην Αθήνα, τη Λισαβόνα, το Καράκας και την Τρίπολη κατά το παρελθόν έτος, είναι εκδηλώσεις της υποκείμενης πραγματικότητας της ευρύτερης εισοδηματικής ανισότητας που πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση μέσα από προσεκτική βαθμονόμηση των πολιτικών της φορολογίας και του προϋπολογισμού. Αυτό, όπως σημειώνει, είναι ιδιαίτερα σημαντικό και δύσκολο για τις κυβερνήσεις την στιγμή που προσπαθούν να μειώσουν το δημόσιο χρέος.