Το πρόβλημα είναι ότι οι Έλληνες πολιτικοί πρέπει να βασιστούν στον αποπληθωρισμό και όχι στην υποτίμηση του νομίσματος, για να προσαρμόσουν τις τιμές και τους μισθούς. Ο αποπληθωρισμός όμως αποτελεί ανάθεμα για τη μακροπρόθεσμη εμπιστοσύνη των επενδυτών και ο αργός ρυθμός της σχετικής προσαρμογής των τιμών καθιστά δύσκολη την ισχυρή ανάκαμψη. Στις κρίσεις χρέους του παρελθόντος, η υποτίμηση του νομίσματος έχει χρησιμοποιηθεί για άμεση και γρήγορη ανάπτυξη και την προσέλκυση ξένων επενδύσεων. Αλλά η υποτίμηση δεν αποτελεί επιλογή για την Ελλάδα.
Η πρόταση
Η ΕΚΤ, ο ESM και η Ε.Ε. θα πρέπει να δεσμεύσουν ένα μέρος των θέσεών τους στα δάνεια της ελληνικής κυβέρνησης και στα ελληνικά ομόλογα, σε έναν μηχανισμό swaps. Οι ιδιώτες επενδυτές που ενδιαφέρονται για την αγορά κρατικών περιουσιακών στοιχείων θα αγοράσουν δάνεια ή ομόλογα με ονομαστική αξία 1.000 ευρώ, έναντι, για παράδειγμα, 500 ευρώ. Η ελληνική κυβέρνηση, από την πλευρά της, θα μπορούσε να συμφωνήσει να δεχτεί αυτά τα ομόλογα ως νόμισμα, έναντι, για παράδειγμα, 750 ευρώ με την πώληση κρατικών περιουσιακών στοιχείων σε δημοπρασία.
Η ελληνική κυβέρνηση θα είναι ικανοποιημένη σε αυτό το σενάριο γιατί θα μειώσει αποτελεσματικά το χρέος της κατά περίπου 25% (η διαφορά μεταξύ της ονομαστικής αξίας των 1.000 ευρώ και των 750 ευρώ από την αξία που θα λάβουν οι επενδυτές). Οι επενδυτές θα είναι επίσης ικανοποιημένοι επειδή θα πληρώσουν μόνο 500 ευρώ για πρόσφατα ιδιωτικοποιημένα περιουσιακά στοιχεία αξίας 750 ευρώ.
Η ΕΚΤ θα είναι και αυτή ευχαριστημένη καθώς αγόρασε ελληνικά ομόλογα σε έκπτωση, περιορίζοντας τις απώλειες που σχετίζονται συναλλαγή, και θα μπορεί τώρα να απεμπλακεί γρήγορα από την έκθεση της. Ο ΕSM εν τω μεταξύ, θα είναι σε θέση να ρευστοποιήσει κάποια από τα δάνεια του στην Ελλάδα, χωρίς να επιβαρυνθεί με πρόσθετες απώλειες, διότι έχει ήδη μειώσει τα επιτοκιακά περιθώρια και έχει επιμηκύνει τις διάρκειας στα περισσότερα από αυτά.
Παροχή κινήτρων για νέες επενδύσεις
Εκτός από το ότι διευκολύνουν την Ελλάδα να ακυρώσει μεγάλα τμήματα του υπόλοιπου χρέους της και δίνουν στον επίσημο τομέα μια άνετη και γρήγορη έξοδο, τα swaps δημιουργούν ισχυρά κίνητρα για νέες επενδύσεις. Θα επιτρέψουν στην Ελλάδα και την ΕΕ να χρησιμοποιήσουν αυτά τα χρέη σαν ένα νόμισμα για την προσαρμογή των σχετικών τιμών και την επιδότηση των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία.
Το swap, η συμφωνία ανταλλαγής χρέους με περιβαλλοντολογικά έργα, για παράδειγμα, θα μπορούσε επίσης να διαμορφωθεί έτσι ώστε να προσελκύσει ξένες κυβερνήσεις και ΜΚΟ. Για παράδειγμα, η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να δεσμευτεί για την πώληση κρατικής γης που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στην κατασκευή φωτοβολταϊκών πάρκων από γερμανικές εταιρείες παροχής υπηρεσιών κοινής ωφελείας, αντιμετωπίζοντας έτσι τις ενεργειακές ανάγκες της χώρας
Προηγούμενα
Συμφωνίες ανταλλαγής χρέους με κρατικά περιουσιακά στοιχεία, όπως αυτή που προτείνεται για την Ελλάδα, έχουν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν.
Το 1987, η Χιλή απαλλάχθηκε από το χρέος της προς τις τράπεζες μέσω ενός swap που αντάλλαξε το χρέος με επενδύσεις σε δάση της.
Το 1988 το WWF αγόρασε μέρος του χρέος των Φιλιππίνων με αντάλλαγμα να επενδύσει η κυβέρνηση σε περιβαλλοντολογικά προγράμματα.
Το 1992, η κυβέρνηση του Εκουαδόρ αντάλλαξε μέρος του χρέους της προς τις τράπεζες με αντάλλαγμα την χρηματοδότηση μελετών του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ στη χώρα.