Αξίζει να σημειωθεί ότι το προσχέδιο που είχε τεθεί σε διαβούλευση ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο στην συγκυβέρνηση όσο και στην αντιπολίτευση. Το "R" καταγράφοντας όλες τις απόψεις έχει αναλυτικά αναφερθεί στο θέμα θεωρώντας ότι αποτελεί μείζον θέμα για την αειφόρο τουριστική ανάπτυξη.
Σημειώνεται ότι πολλοί συμφωνούν ότι υπάρχουν κενά στη νομοθεσία ωστόσο στρεβλώσεις και τοπικές αδράνειες εμποδίζουν συχνά την ανάπτυξης ενός ειλικρινούς διαλόγου. Πριν λίγες μέρες, ο ΣΕΤΕ χαρακτήρισε το νομοσχέδιο ως κινούμενο σε θετική κατεύθυνση, ζήτησε όμως να διευκρινιστούν σειρά περιβαλλοντικών θεμάτων με αξιόπιστο τρόπο ώστε να μην υπάρχουν σκιές.
Μιλώντας στο "R" το μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΕ, και υποψήφιος ευρωβουλευτής με τις "Γέφυρες", Φώτης Κοκοτός, στέλεχος της τουριστικής βιομηχανίας ο ίδιος καταθέτει αν μη τι άλλο μια ενδιαφέρουσα άποψη...
"Η παρθένα αμμουδιά με τα κρυστάλλινα νερά είναι δυστυχώς μια χίμαιρα. Παντού στην Ελλάδα βρίσκεις πλαστικά και πετρέλαια που ξεβράζει το κύμα. Στις προσβάσιμες παραλίες θα βρεις κι αποτσίγαρα, αποφάγια, και κόπρανα κατοικίδιων. Κι αν υπάρχει δρόμος θα έχει και σημάδια από ρόδες. Όπως και σε πολλά άλλα πράγματα, πολλοί συμπολίτες μας εκλαμβάνουν την ελευθερία πρόσβασης ως ασυδοσία και την αναρχία ως ευδαιμονία", σημειώνει
"Ένας συντοπίτης μου παραπονέθηκε τις προάλλες πως ήθελε να προσεγγίσει στην αμμουδιά ενός ξενοδοχείου, αλλά τον σταμάτησαν. Μετά μου είπε πως ήταν με τζετ-σκι, δηλαδή ήταν παράνομος. Ακόμα χειρότερα, νόμιζε πως η ελευθερία πρόσβασης σημαίνει και να βάλει φωτιά να ψήσει. Νόμιζε πως η αυθαιρεσία ήταν «δικαίωμα». Αντιστοίχως, «δικαίωμα στην αυθαιρεσία» ζητάνε και όσοι Δήμοι ή ιδιώτες μπαζώνουν ή χτίζουν. Γιατί;", αναρωτιέται.
Αν και ο νόμος επιτρέπει τα έργα, η διαδικασία έγκρισης είναι γραφειοκρατικός Γολγοθάς. Δεκάδες υπηρεσίες εμπλέκονται, γιατί δεν υπάρχει σχεδιασμός. Αντί για συγκεκριμένα σχέδια, η Πολιτεία θεσπίζει γενικόλογες απαγορεύσεις με νόμους που καταπατούνται καθημερινώς.
Ακόμα χειρότερα, η κυβέρνηση προσπαθεί με εισπρακτική νοοτροπία να κάνει "νομιμοποίηση αυθαιρέτων", δηλαδή ομολογεί ευθέως πως περνά νέους νόμους ώστε να διορθώσει τη ζημιά από όσους δεν εφαρμόστηκαν. Και με πρόσχημα τη διευκόλυνση των επενδύσεων, αίρει τις γενικές απαγορεύσεις χωρίς να τις αντικαθιστά με χωροταξικό σχεδιασμό και χρήσεις γης. Κυνηγάμε αενάως την ουρά μας.
Σύμφωνα με τον κ. Κοκοτό, πρέπει κάθε επενδυτής που φέρνει λεφτά και νέες δουλειές στη χώρα μας να λαμβάνει συγκεκριμένες απαντήσεις όταν ψάχνει πού να επενδύσει. "Όχι να τον στέλνουν από τον Άννα, στον Καϊάφα, στον Πόντιο Πιλάτο. Να ενημερώνεται από την Πολιτεία με ακρίβεια και σαφήνεια για το ποια εκμετάλλευση και ποια επιχειρηματική δραστηριότητα επιτρέπεται, σε όλη τη χώρα", λέει.
Το σωστό θα ήταν να είχαμε χαράξει παντού τον αιγιαλό και την παραλία, με τρόπο απολύτως συγκεκριμένο, όπως θα έπρεπε να είχε γίνει και με τους δασικούς χάρτες, το κτηματολόγιο, τον χωροταξικό σχεδιασμό και τις χρήσεις γης. Χρειαζόμαστε μελετημένη σχεδίαση σε κάθε γωνιά της πατρίδας μας, με μετρημένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Το σωστό θα ήταν, επίσης, να είχαμε τακτικές περιπολίες του λιμενικού και της αστυνομίας, τακτικές δράσεις απορρύπανσης και πρόληψης, έλεγχο και ρύθμιση της πρόσβασης από αυτοκίνητα και ζώα, διευκολύνσεις για ΑΜΕΑ και διασφάλιση της ποιότητας υπηρεσιών παντού. Μπορεί να φαίνονται πολλά, αλλά τα κάνουμε ήδη με τις Γαλάζιες Σημαίες.
"Έχοντας υπάρξει ο ίδιος διαχειριστής πιστοποιημένης παραλίας για αρκετά χρόνια, ξέρω καλά το πώς επιβάλλεται η καθαριότητα, η περιβαλλοντική διαχείριση, η ασφάλεια, η υγιεινή, και η πρόσβαση ΑΜΕΑ. Θεωρώ πως η Γαλάζια Σημαία θα μπορούσε κάλλιστα να είναι υποχρεωτική πιστοποίηση για οποιαδήποτε χρήση σε παραλία, με εποπτεία του Δήμου και επιβάρυνση των ιδιωτών", συνεχίζει.
Επισημαίνει, δε, ότι σε μια παραλία με Γαλάζια Σημαία, όπως στο Λασίθι (όπου έχουμε τις περισσότερες στην Ελλάδα), ο ξένος επισκέπτης έχει παγκοσμίως διαφημισμένη διασφάλιση ποιότητας. "Από την άλλη, όμως, όσοι ζούμε εδώ ξέρουμε και τι πλαστικά ξεβράζει το μελτέμι στον κόλπο του Μιραμπέλου. Μάθαμε καλά πως οι άψογες παραλίες κοστίζουν. Και δεν πληρώνουμε μόνον για την καθαριότητα", υπογραμμίζει.
Όπως τονίζει, σε μια άψογη παραλία πρέπει και οι ναυαγοσώστες να εκπαιδευτούν και να μισθοδοτηθούν, οι ράμπες αμαξιδίων να κατασκευαστούν, το νερό και το τηλέφωνο ανάγκης να πληρωθούν. Τα έξοδα διαχείρισης και προστασίας των παραλιών μπορούν κάλλιστα να έρθουν από χρέωση εκείνων που αγοράζουν υπηρεσίες, καθώς κι από πρόστιμα σε όσους συλλαμβάνονται να παρανομούν. Ακόμη και για τις ερημικές παραλίες, όπου πρέπει να θεσπίσουμε μέτρα εποπτείας και καθαρισμού, θα έχουμε το κόστος των φορέων διαχείρισης και των δυνάμεων εποπτείας κι ασφαλείας.
"Όλες αυτές οι προτάσεις βρίσκουν απήχηση κι εφαρμογή ανά την Ευρώπη. Δυστυχώς, όμως, στο δημόσιο διάλογο κυριαρχούν οι ακραίες και όχι οι μετριοπαθείς φωνές· ρέπουμε προς το λαϊκισμό γενικά. Προτιμούμε να απορρίπτουμε κάθε πρόταση αλλαγής, αντί να κάνουμε τη σωστή πρόταση αλλαγής. Ας σοβαρευτούμε επιτέλους", καταλήγει το μέλος του ΔΣ του ΣΕΤΕ.
Γιώργος Αλεξάκης