Παράλληλα, εκφράζει την πεποίθησή της ότι το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την συνέχιση της επιτυχούς υλοποίησης των στόχων του προγράμματος, παρέχει στην ελληνική πλευρά σημαντική διαπραγματευτική δυνατότητα στην προσπάθεια για βελτίωση των όρων δανεισμού και αναπτυξιακής ανασυγκρότησης της χώρας.
Μεταξύ άλλων, οι αναλυτές της τράπεζας συμπεραίνουν ότι ηαποτίμηση της βιωσιμότητας του χρέους δεν είναι μια «αντικειμενική» τεχνοκρατική διαδικασία, αλλά αντίθετα είναι προϊόν προβολών και υποκειμενικών εκτιμήσεων μιας σειράς μεταβλητών σε μεγάλο βάθος χρόνου. Κατά συνέπεια, σύμφωνα με την έκθεση, οι προβολές αυτές εμπεριέχουν σημαντικά περιθώρια λάθους ενώ, όπως είναι φυσικό, τα περιθώρια λάθους αλλά και μη-ρεαλιστικών (δηλαδή υπεραισιόδοξων) προβλέψεων μεγαλώνουν σε βάθος χρόνου. Όσο ο χρονικός ορίζοντας της πρόβλεψης συρρικνώνεται τόσο οι προβλέψεις (αναγκαστικά) αναθεωρούνται προς πιο ρεαλιστικά επίπεδα. Η έκθεση αναφέρει επίσης ότι στις πρώτες δύο εκθέσεις του ΔΝΤ (Μάιος 2010 και Σεπτέμβριος 2010) η δυναμική του δημόσιου χρέους ήταν προβληματική αλλά σε καμία περίπτωση το ελληνικό χρέος δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί μη-βιώσιμο.
Και προσθέτει πως καθοριστικής σημασίας ήταν η αναθεώρηση από την Eurostat του συνολικού ύψους του ελληνικού χρέους του 2009 κατά 12% του ΑΕΠ (από 115% σε 127%) στα τέλη του 2010. Από το σημείο αυτό και μετά η τροχιά του ελληνικού χρέους εισέρχεται σε μη-βιώσιμα επίπεδα και οι αποφάσεις τόσο για μείωση των επιτοκίων του επίσημου τομέα όσο και για κούρεμα του χρέους μέσω PSI καθίστανται αναπόφευκτες.
Σημειώνεται πως στην έκθεση αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος που έδωσε την προηγούμενη εβδομάδα στη δημοσιότητα το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναφέρει για το χρέος πως αφού κορυφωθεί στο περίπου 174% του ΑΕΠ το τρέχον έτος, αναμένεται να μειωθεί στο 128% του ΑΕΠ το 2020 και στο 117% του ΑΕΠ το 2022, χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα ενδεχόμενα επιπλέον μέτρα ανακούφισης από τους Ευρωπαίους εταίρους της Ελλάδας.
Σύμφωνα με το ΔΝΤ αυτή η ταχεία μείωση του χρέους θα στηριχθεί σε πρωτογενή πλεονάσματα άνω του 4% του ΑΕΠ, καθώς και στους σχετικά υψηλούς ρυθμούς αύξησης του ονομαστικού ΑΕΠ. Μάλιστα, στη σχετική έκθεση το ΔΝΤ σημειώνει πως η βιωσιμότητα (του χρέους) εξακολουθεί να υπόκεινται σε αξιοσημείωτους καθοδικούς κινδύνους, ιδίως, σε δημοσιονομικές αστοχίες, καθυστερήσεις στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, στην αργή αύξηση της ανταγωνιστικότητας, και στον υψηλότερο από το αναμενόμενο αποπληθωρισμό.